گزارشی از متن و حاشیه‌ی مراسم «جایزه انصاف»
نخستین دوره‌ی «جایزه انصاف» روز جمعه، ۲۱ مرداد ۱۴۰۱، در دفتر انصاف نیوز و با حضور چهره‌های رسانه‌ای و روزنامه‌نگارانی همچون عباس عبدی، علی ربیعی، الیاس حضرتی، مهدی رحمانیان، محمدامین ایمانجانی، محمدرضا مقیسه، حبیب عباسی، افشین امیرشاهی، سعید رضوی فقیه، محمدجواد حق‌شناس، صادق امامی، محمد تاجیک، علی پاکزاد و سینا قنبرپور برگزار شد.
به گزارش انصاف نیوز، علی نیلی، عضو کمیته‌ی اجرایی «جایزه انصاف» در ابتدای این مراسم توضیحاتی را پیرامون این جایزه ارائه کرد.
آقای نیلی گفت: لیستی از حدود بیست گزارش و گفتوگوی برتر در فاصله‌ی مرداد 1400 تا مرداد 1401 تهیه و به رای گذاشته شد و سه گزارش و یا گفتوگوی برتر با رای اساتید، روزنامه‌نگاران، سردبیران و دبیران رسانه‌ها انتخاب شده است.
وی در ادمه افزود: ممکن است آنچه انجام شده با ملاک های داوری و کار علمی فاصله‌هایی داشته باشد اما به عنوان قدم اول انجام شده است و امیدواریم هر چه به پیش برویم بهتر و بهتر شود. ما رقابتی با جایی نداریم و دوست داریم در کنار جاهای دیگری همچون انجمن صنفی روزنامه‌نگاران استان تهران به دیده شدن هر چه بیشتر و تقدیر از خبرنگارانی که در وضعیت موجود تلاش می‌کنند کمکی کرده باشیم.
علی نیلی، روزنامه‌نگار و عضو تحریریه انصاف نیوز در ادامه فهرست اولیه‌ی کاندیداهای «جایزه انصاف» را اعلام کرد که به این شرح است:
- زنان موتورسوار پشت خط قانون | تعدادی از زنان موتورسوار از تجربه‌هایشان به همشهری می‌گویند | ۹ مرداد ۱۴۰۰
- گفتوگوی انصاف نیوز با عضو قدیمی حجتیه: ما بهایی‌ستیز نبودیم | ۹ مرداد ۱۴۰۰
- طالبان و من | گزارش زهرا مشتاق در اعتماد | ۱۰ مهر ۱۴۰۰
- اسرائیل از نگاه یک اسرائیلی | گفتوگوی انصاف نیوز با ایرانی‌تباری که از 8 سالگی ساکن اسرائیل است | ۲۲ آبان ۱۴۰۰
- بررسی مرگ سامان دشتی، سرباز نظام وظیفه در روز آخر سربازی | شرق | ۱۶ آذر ۱۴۰۰
- صندلی اتوبوس، خانه ارزان در پایتخت! / بی‌آرتی خوابی شبی ۲۵ هزار تومان | تجارت نیوز | ۸ دی ۱۴۰۰
- «باور داریم بعنوان سپر انسانی هواپیما را زدند» | گفتوگوی انصاف نیوز با والدین دو مسافر پرواز ۷۵۲ | ۱۸ دی ۱۴۰۰
- من مهرشاد! کل ایران را دور زدم | فرهیختگان | ۲۲ دی ۱۴۰۰
- توقیف کشتی برادران شمخانی در هند | ایلنا ۲۹ بهمن ۱۴۰۰
- روایت « اعتماد» از مردمان روستایی که کولبر می‌زاید | ۱۹ اسفند ۱۴۰۰
- دعواها بر سر پاداش جام جهاني است | مصاحبه دادکان با اعتماد | ۱۴ فروردین ۱۴۰۱
- وحید اشتری، فعال عدالت خواه در گفت وگو با اعتماد: جریان عدالت خواهی با پدرکشی شکل گرفت | ۱۶ خرداد ۱۴۰۱
- مصاحبه‌ی عادل فردوسی‌پور با علی دایی | فوتبال ۳۶۰ | ۱۷ خرداد ۱۴۰۱
- قبول‌شدگان شبهه‌ناك | گزارش روزنامه اعتماد از تقلب در کنکور | ۹ تیر ۱۴۰۱
- 70 درصد مردم امیدوار به آینده | روزنامه ایران | ۱۳ تیر ۱۴۰۱
- رئیسی اگر پیشنهاد وزارت می داد، دشوار بود رد کنم | مصاحبه‌ی ظریف با صبح نو | ۱۵ تیر ۱۴۰۰
- «شلیک مأمور گشت ارشاد» در پارک پردیسان به بوکسور سابق | شرق | ۲۰ تیر ۱۴۰۱
- مرگ در شعله‌هاي اعتراض | گزارش اعتماد درباره افزایش خودکشی کارگران | ۱۱ مرداد ۱۴۰۱
در ادامه عباس عبدی، رئیس هیئت مدیره انجمن صنفی روزنامه‌نگاران استان تهران به‌عنوان نخستین سخنران این مراسم پشت تریبون قرار گرفت.
آقای عبدی درباره‌ی جایگاه رسانه‌های داخلی گفت: اگر دقت کنید در همین فهرست بسیاری از مطالب در داخل بازتاب وسیعی داشت و بخش عمده‌ای از آنها اثرگذار بوده است. آنچه با آن مواجه هستیم این است که رسانه‌ها در همین وضعیت و در چارچوب همین قوانین موجود و نه بیشتر درصورتی که آزادی رسانه رعایت شود می‌توانند بهترین گزارش‌ها را منتشر کنند و در این صورت آن موقع دیگر ما چیزی به عنوان توجه به رسانه‌های خارجی نخواهیم داشت. جذابیت این رسانه‌ها برای بخشی از نیروهاست که اعتماد به نفس ندارند.
وی در ادامه افزود: در اصولگراها این مورد را خیلی دیده‌ام که هر چه می‌خواهند بگویند در بین منابع و رسانه‌های خارج می‌گردند یا حتی جعل می‌کنند یا که خارجی‌ها چنین چیزی را گفتند. در پاسخ باید گفت که اگر خارجی‌ها عیار و ملاک هستند پس در همه چیز معیار باشند. در حالی که اگر واقعا با اعتماد به نفس باشیم نیازی به این نداریم که تایید یا نقد را از خارجی بگیریم.
عبدی با تاکید بر اینکه «معنای این حرف کم اهمیت جلوه دادن آنها نیست»، گفت: آن رسانه‌ها سر جای خود هستند، مخاطبان خود را هم دارند اما باید بدانیم که آنها حجتی بر مطلب یا نوشته‌های ما نیستند. حجت ما باید در داخل باشد و در درجه‌ی دوم هم منطق نوشتار باشد، حتی اگر فرد مشهوری هم نوشته باشد. اینها را نباید تحت تاثیر اسم‌ها طبقه بندی کرد. نیروهایی که اعتماد به نفس کافی در ایران دارند بیشتر به داخل می‌پردازند، این مورد فقط در مسائل ژورنالیست نیست، در جامعه شناسی این را بیشتر می‌بینم که طرف می‌خواهد یک مطلبی بنویسد سی تا چهل بار به جامعه‌شناسان دنیا رفرنس داده است. این کار چه معنایی دارد؟! بله، در مقاله‌ی علمی صد رفرنس بده ولی وقتی حرف عادی می‌زنی خودت باید از آنچه نوشتی دفاع کنی.
این تحلیلگر سیاسی و روزنامه‌نگار در ادامه گفت: بخش عمده‌ای از نوشته‌هایم ناشی از مطالعه‌ی کتاب‌های مختلف است ولی هیچ وقت به خودم اجازه نمی‌دهم برای اینکه حرفم را اثبات کنم آن را به دیگران منتسب کنم و مثلا بگویم ماکس وبر یا دورکیم این را گفته است. هر کسی گفته باشد تو باید خودت از مطلبت دفاع کنی نه اینکه چون وبر گفته پس صحیح است. این نوع نوشتن را باید در مقاله‌ی علمی به کار ببرید چون باید ارجاع بدهید که این دیدگاه از کجا آمده که قرار است به علم چیزی بیفزاید. ولی در یادداشت و گزارش و سخنرانی همه‌ی مطلب مال خودت است و باید به نام خودت از آن دفاع کنی.
عبدی در بخش دیگری از سخنان خود گفت: برداشت من این است که آنچه با آن مواجهیم همین محدودیت‌هایی است که رسانه‌های داخلی دارند. تصورم این است که بخشی از روزنامه نگاران جوان ظرفیت آن را دارند که گزارش‌های خواندنی و جذابی را تهیه کنند. در همین لیست که عنوان شد برخی از آنها اولا از حیث موضوع خیلی جذاب است و موضوعات خوبی را انتخاب کردند. داستان‌نویسی را باید با منطق گزارش‌نویسی تکمیل کنند که مکمل هم شوند. اما ظرفیت گزارش‌نویسی جامعه مطبوعاتی ما بسیار بیشتر از این است.
رئیس هیئت مدیره انجمن صنفی روزنامه‌نگاران استان تهران گفت: روزنامه چهار رکن اساسی دارد؛ خبر، مصاحبه، گزارش و یادداشت. خبر دیگر از حوزه‌ی کار روزنامه‌نگاری دارد کنار می‌رود و باید خبر را به شکل تحلیلی ارائه کرد، مصاحبه یک بخش دیگر است و یادداشت هم بخشی دیگر. اما گزارش تحقیقی نمی‌تواند حذف شود و اگر این بخش نادیده گرفته شود روزنامه مانند یک چهارچرخ است که بخواهد روی سه چرخ راه برود. از یک طرف وجود این نوع گزارش‌ها ضروری است و از طرف دیگر منابع مالی برای آن وجود ندارد.
عبدی در ادامه با بیان پیشنهادی به مدیران مسئول رسانه‌ها افزود: گزارش‌های تحقیقی هزینه‌بر است و ظرفیت اقتصادی روزنامه‌های ما در حدی نیست که برای گزارش تحقیقی بیست تا سی میلیون تومان کنار بگذارند. پیشنهادم که چندی قبل هم با برخی مدیران مسئول مطرح کردم این بود که هر سه تا چهار نشریه با همدیگر یک تیم گزارش‌نویسی را به شکل مشترک تشکیل دهند و گزارش‌ها را هم هم‌زمان منتشر کنند. در این صورت مثلا اگر برای گزارشی بیست میلیون هزینه لازم باشد و بین پنج روزنامه و سایت تیمی مشترک تشکیل شود هرکدام 4 میلیون پرداخت می‌کنند. با این کار هم بُرد آن گزارش بیشتر خواهد شد و هم تعداد و اثرگذاری، تنها ایرادی که ممکن است وجود داشته باشد اینکه بگویند اینها «رسانه‌های زنجیره‌ای» هستند که آن را هم گفته‌اند و چیزی بیشتر از این نمی‌شود. اگر این پیشنهاد در دستور قرار بگیرد می‌تواند یک تحرکی را ایجاد کند.
این روزنامه‌نگار و تحلیلگر سیاسی در پایان گفت: امیدوارم این اقدام انصاف نیوز در برگزاری مراسم «جایزه انصاف» بتواند پایه‌ی خوبی برای ادامه‌ی این مسیر شود، در انجمن صنفی هم در هفته دیگر مراسمی برگزار خواهد شد. در گام بعدی مصاحبه، خبر و تحلیل را هم به فهرست این مراسم می‌توانید اضافه کنید.
محمدجواد حق شناس، مدیرمسئول دو هفته نامه نیمروز که سابقه‌ی مدیرمسئولی روزنامه‌ی اعتماد ملی را در کارنامه‌ی کاری خود دارد سخنران بعدی این مراسم بود.
آقای حق‌شناس با بیان اینکه «حرکتی را که انصاف نیوز آغاز کرده گام بسیار مهم و ارزشمندی است»، گفت: این حرکت برای توجه به گزارش‌ها و مطالبی که توسط نشریات و خبرنگاران حرفه‌ای داخل کشور و مورد ارزیابی قرار دادن آنها بسیار مهم و ارزشمند است. یکی از نگرانی‌هایی که وجود دارد این است که به خصوص در یک دهه‌ی اخیر شاهد هستیم که موقعیت رسانه در کشور ما روز به روز تضعیف شد. این امر شاید دلایل و عوامل متعددی داشته باشد که باعث شده بخشی از اصحاب رسانه خودخواسته منزوی شدند و بخشی هم مهاجرت کردند؛ بخش قابل توجهی که در رسانه‌های داخل کشور برایشان زحمت کشیده شده بود تا به توامندی برسند به دلیل نبود موقعیت کار مناسب کناره گرفتند و یا مهاجرت کردند.
حق‌شناس در ادامه افزود: مشکلاتی که بابت تنگ نظری ها تمام فضای رسانه را با مشکلات جدی روبرو کرد از یک طرف موجبات سرخوردگی شد و هم در چند سال اخیر به‌خاطر رشد تکنولوژی و همینطور شیوع کرونا موقعیت رسانه‌های مکتوب تضعیف شد. امیدواریم با برگزاری این مراسم و همینطور توسط انجمن صنفی روزنامه‌نگاران استان تهران ان‌شاءاالله تقویت شود و ما شاهد توجه جدی‌تری به رسانه‌های داخلی و خبرنگاران باشیم. خبرنگارانی که همچنان دارای شغلی سخت هستند و یک خبرنگار برای اینکه زندگی عادی خود را بگذراند باید 4 تا 5 جا کار کند.
این فعال سیاسی اصلاح‌طلب در پایان گفت: ما موظفیم امید را زنده نگه داریم و موقعیتی را فراهم کنیم تا بین مخاطبان اصلی با روزنامه‌نگاران ارتباطی فراهم شود. به سهم خودم از تلاش صورت گرفته کمال تشکر و قدردانی را دارم و امیدوارم این روند پر بار و قوی به پیش برود.
الیاس حضرتی، مدیرمسئول روزنامه‌ی اعتماد دیگر سخنران مراسم «جایزه انصاف» بود.
آقای حضرتی با بیان اینکه «عزیزان انصاف یک قدم مبارکی را برداشتند و امیدواریم این قدم در سال‌های بعد قوی‌تر، وسیع‌تر و غنی‌تر شود» گفت: جامعه‌ی رسانه‌ای نیاز به این تشویق‌ها دارد. از بالا و پایین و راست و چپ فشار و ناامیدی و بی اعتمادی می‌بارد و این وضعیت قطعا بر همه‌ی روزنامه‌نگاران، سیاستمداران، نویسندگان و… تاثیر می‌گذارد.
مدیرمسئول اعتماد با اشاره به گفته‌های آقایان عبدی و حق‌شناس می‌گوید: رسانه‌های داخلی ظرفیت‌های خیلی خوبی دارند، برای مثال گزارشی که بنفشه سام‌گیس درباره‌ی زندان فشافویه تهیه کرد و در روزنامه‌ی اعتماد منتشر شد گزارش دقیقی بود و تاثیر وسیعی داشت. بعد از انتشار همان گزارش ساعت هشت صبح هم من و هم خانم سام‌گیس احضار شدیم. حاج محمدی، رئیس وقت سازمان زندان‌ها، نامه‌ای نوشت که شما سیاه نمایی کرده‌اید البته در همان نامه نوشته که واقعیت‌ها را نوشته‌اید و شکایتی ندارد. دادستان هم با موضع تند برخورد کرد.
وی در ادامه گفت: بعد از این گزارش کارهای خیلی عمیقی انجام دادند و زندان را زیر و رو کردند. یک بار آقای رئیسی به آنجا رفت و در نهایت ما را دعوت کردند که از زندان بازدید کنید و گزارشی تهیه کنید. نود درصد مشکلات را رفع کرده بودند. می‌خواهم بگویم گزارش خوب موثر است اما این هم واقعیتی است که بر اثر سیاست‌های حکومت و البته بی تدبیری‌های ماها وضعیت نامناسبی وجود دارد. آن طرف مرز از امنیت کامل برای کار رسانه‌ای خودش برخوردار است و در مورد ایران آزادند و ممیزی ندارند.
الیاس حضرتی در ادامه‌ی صحبت‌های خود پیرامون وضعیت رسانه‌ها می‌گوید: مشکل دوم این است که به‌خاطر این ناامنی در فعالیت رسانه‌ای در ایران کسی حاضر نیست در روزنامه‌های مستقل سرمایه گذاری کند و رسانه‌ای که مورد برنامه ریزی اقتصادی مدیرانش قرار نگیرید در آینده نزدیک به زمین می‌خورد و معلوم نیست چنین رسانه‌ای تا چه زمانی بتواند دوام بیاورد، علاوه بر عدم سرمایه‌گذاری، آگهی هم خیلی نمی‌دهند چون در این صورت سیبل می‌شوند.
دبیرکل حزب اعتماد ملی با یادآوری مواجهه‌ی دولت‌های نهم و دهم با رسانه‌ها گفت: آقای احمدی‌نژآد نامه‌ای برای مالک «هاکوپیان» نوشت که چرا به «اعتماد» تبلیغات می‌دهید. این علاوه بر بخشنامه‌ای بود که به روزنامه‌های اصلاح‌طلب آگهی ندهند. مسائل اقتصادی و مالی نقش مهمی دارد. آن طرف مرز رسانه‌ها نگرانی مالی ندارند، همانطور که اصولگرایان هم نه از نظر ممیزی و نه از نظر مالی نگرانی ندارند. مثلا کیهان هر چه می‌خواهد می‌نویسد، دستش هم در جیب بیت المال است، رسانه‌های آن طرف مرز هم دستش در جیب عربستان و جاهای دیگر است.
مدیرمسئول اعتماد می‌گوید: نکته‌ی سوم اخلاق حرفه ای است؛ خیلی جاها نمی‌شود مطلبی را منتشر کرد زیرا اخلاق اجازه نمی‌دهد که بخواهیم آبروی فردی را ببریم. این محدودیت در کیهان و اینترنشنال نیست. مجموعه‌ی این سه مشخصه که هر روز با آن درگیری هستیم دست و بال رسانه‌های داخلی را بسته اما ناامید نیستم و با وجود خلاقیت‌ها امیدواریم و همچنان داریم به جلو می‌رویم.
علی ربیعی، استاد دانشگاه و سخنگوی دولت حسن روحانی نیز در سخنانی در این مراسم به مفهوم «انصاف» پرداخت.
آقای ربیعی گفت: برای ادای احترام به زحمات علی‌اصغر شفیعیان [مدیرمسئول انصاف نیوز] و همکارانش در اینجا حاضر شدم. انصاف نیوز شجاعانه، منصفانه و با حفظ حریم‌های اخلاقی مشغول فعالیت است و به همین دلیل به خودش هم باید جایزه داد.
این فعال سیاسی که سابقه‌ی کار مطبوعاتی نیز دارد، گفت: انصاف را باید رعایت کنیم؛ چه در روابط فردی و چه روابط اجتماعی. اگر هر کدام انصاف را رعایت کنیم جامعه‌ی رو به جلو و پویایی خواهیم داشت. مشکل ما عدم درک درست انصاف و رفتار بدون انصاف است. در وجه سیاسی اگر انصاف رعایت می‌شد در این روزها هم بخشی از نابسمانی‌ها نبود. این انصاف است که نفع جمعی و خیر جمعی به همراه دارد. اگر این روح انصاف حاکم می‌شد گرفتاری‌هایمان کم بود، این گرفتاری‌ها از فقدان انصاف و نادیده گرفتن آن است.
این استاد دانشگاه در ادامه‌ی سخنان کوتاه خود در این مراسم می‌گوید: در بحث اخلاقی هم یک نظریه در رفتار سازمانی داریم که وقتی خودمان می اندیشیم دیگران را در به وجود آمدن مشکلات مقصر می‌دانیم اما باید مسئله را با دید انصاف و با نگاهی که همه در آن دیده شوند دید. جامعه‌ی سیاست‌زده انصاف را از بین می‌برد. فقدان انصاف درد اجتماعی و سیاسی و اقتصادی و اخلاقی ما است.
علی ربیعی در پایان با اشاره به برخوردهای صورت گرفته با رسانه‌ها گفت: چراغ رسانه و گفتگو را باید روشن نگه داریم. مسعود حیدری [مدیرمسئول ایلنا] و علی‌اصغر شفیعیان پر پرونده‌ترین‌ها در قوه قضاییه هستند اما این چراغها را روشن نگه داشتند. این کار سختی است. آنها که این چراغها را روشن نگه داشتند را باید حمایت کرد زیرا عمدتا کسی از راه قلم به چیز در خور اقتصادی نرسیده است. همینطور امیدوارم سال آینده «جایزه دعایی» هم به یاد مرحوم آقای محمود دعایی برگزار شود.
افشین امیرشاهی، دبیر انجمن صنفی روزنامه‌نگاران استان تهران سخنران دیگر این مراسم بود و با بیان اینکه «کاری که انصاف نیوز انجام داد کار خیلی ارزشمندی بود» توضیحاتی را نیز پیرامون مراسم انجمن صنفی روزنامه‌نگاران استان تهران که هفته‌ی آینده برگزار خواهد شد ارائه کرد.
آقای امیرشاهی گفت: در برگزاری چنین مراسم‌هایی وقفه‌ای طولانی داشتیم در حالی که در سال‌های دورتر این نوع جایزه‌ها بیشتر برگزار می‌شد. در فراخوانی که انجمن صنفی داد بالای هشتصد گزارش فرستاده شد و تمام کسانی که گزارش‌نویس‌های خوبی بودند در آن شرکت کردند. این استقبال خیلی عجیب بود و کار داوران را سخت‌تر کرد.
این روزنامه‌نگار در ادامه گفت: گاهی فکر می‌کنم که مطبوعات و رسانه‌ها را به حال خود رها کردند و شاید مقامات مسئول هم دوست داشته باشند مطبوعات ضعیف شوند. شاید هر چه ضعیف‌تر شوند برای آنها بهتر باشد. ولی این جشنواره تلنگر جالبی بود و نشان داد اینکه می‌گویند «مطبوعات مرده است» غلط است و تاثیرگذارترین گزارش‌ها نوشته شده است. اما نکته‌ای هم وجود دارد اینکه گاهی خود اعضای تحریریه روزنامه‌ی خودشان را ورق نمی‌زنند اما وقتی همان گزارش در شبکه‌های اجتماعی می‌رود بیشتر دیده می‌شود.
وی در ادامه با اشاره به سخنان عباس عبدی پیرامون گزارش تحقیقی گفت: گزارش‌نویسی بالاترین سطح هر رسانه است و هر کس بتواند گزارش بهتری بنویسد در خبرنگاری دست بالا را دارد اما گزارش تحقیقی کاستی ما در روزنامه‌نگاری است و هر دو تا سه سال یک بار گزارش تحقیقی در رسانه‌ها می‌بینیم.
امیرشاهی در پایان گفت: همچنان خبرنگاران خیلی فعالی داریم اما ممکن است حس بلااثر بودن وجود داشته باشد و برنامه‌هایی مثل کاری که انصاف نیوز و انجمن صنفی انجام می‌دهند باعث می‌شود تا خبرنگاران ببینند که کارشان مورد توجه و بررسی قرار گرفته است و همین موتور محرکه قوی باشد.
سینا قنبرپور، روزنامه‌نگار سخنران دیگر این مراسم بود که انتقاداتی را درباره‌ی وضعیت خبرنگاران و روزنامه‌نگاران خطاب به مدیران مسئول مطرح کرد.
آقای قنبرپور با بیان اینکه «ممنون از انصاف نیوز برای این فرصتی که فراهم کرد»، گفت: شاید نکته ای که باعث شد هم در نظرخواهی «جایزه انصاف» شرکت کنم و هم چند دقیقه‌ای سرتان را درد بیاورم یک مشکل عمیقی است که ما روزنامه‌نگاران داریم. ما همدیگر را قبول نداریم. متاسفانه خیلی کم پیش آمده که خبرنگاران پشت هم باشند و از هم دفاع کنند بارها تجربه کردم و شما هم حتما در سالهایی که کار کردید این را تجربه کرده‌اید.
این روزنامه‌نگار در ادامه گفت: رابطهی بین خبرنگاران و مدیرمسئول رابطهی یک طرفه و مخدوشی است. نمی‌دانیم چرا باید خبرنگار، کارگر محسوب شود؟ چرا باید روابط خبرنگاران و مدیران مسئول را قانون کار تعیین کند؟ من با مشکلاتی که مدیران مسئول دست و پنچه نرم می‌کنند آشنا هستم اما این دو مورد باید حل شود. ما از پس دولت و وزیر بر آمده‌ایم اما از پس مدیرمسئول برنیامدیم. ما درباره‌ی خیلی چیزها گفتگو نکردیم.
قنبرپور با اشاره به خاطرات خود از خودسانسوری‌ها در رسانه‌ها گفت: ما سالها خیلی چیزها را به مردم نگفتیم و زیر قالی پنهان کردیم تا رسانه‌های دیگر آمدند و اعتمادشان از ما سلب شد. هنوز و همچنان در جامعه‌ای که همکارانمان نیستند به محض اینکه می‌گوییم خبرنگاریم می‌گویند «شما تا به حال راستش را هم نوشته‌اید؟!».
این روزنامه‌نگار درباره‌ی عقب ماندن رسانه‌های مکتوب از تکنولوژی نیز گفت: نکته دیگری هم عرض کنم از سال 80 تا الان ما از روند تکنولوژی غافل شدیم. سال نود و یا نود و یک بود که «شیپور» و «دیوار» پیشنهاد کردند مدل آگهی‌ها و نیازمندی‌های همشهری عوض شود اما مسئولان آن امتناع کردند و همین بزرگترین ضربه را به همشهری زد. این غفلت ما از تکنولوژی همین الان که سایت و توییتر و اینستاگرام داریم هم وجود دارد و نتوانسته به چرخه‌ی اقتصادی کمکی کند.
سینا قنبرپور در پایان گفت: از مجموعه‌ی انصاف نیوز ممنونم که این فرصت را داد تا بابی شود برای اینکه جامعه‌ی مطبوعات پشت خودش در بیاید و از خودش دفاع کند.
صادق امامی، خبرنگار روزنامه‌ی فرهیختگان نیز در این مراسم پیرامون گزارش خود درباره‌ی مهرشاد سهیلی مطالبی را مطرح کرد.
آقای امامی گفت: درباره آقای مهرشاد سهیلی وقتی رونمایی از کتابی درباره‌ی زندگی‌اش را دیدیم به این فکر کردیم که یک بچه‌ی پانزده ساله چه کاری کرده در این ۱۵ سال زنذگی‌اش که کتاب چاپ کرده و آقای مصباح هم آن را رونمایی می‌کند و البته خبرهای دیگری که درباره‌اش منتشر می شد.
وی در ادامه پیرامون جرقه‌ی ابتدایی این گزارش نوشت: من سالها قبل در شورای عالی استان‌ها بودم، خاطرم هست که یک بار با آقای چمران خدمت مراجع رسیدیم و بل بیشتر مراجع از جمله آیت الله نوری همدانی، آیت الله مکارم شیرازی و… دیدار کردیم اما وقتی برای دیدار خدمت آیت‌الله جوادی آملی رسیدیم کسی را راه ندادند و فقط آقای چمران داخل رفت و بقیه هم شاکی بودند که چرا ما نتوانستیم داخل برویم، وقتی چند سال بعد تصویر مهرشاد سهیلی را با آقای جوادی آملی دیدم بر اساس همین خاطره که در ذهنم بود، بهت زده شدم که چگونه می‌شود این فرد توانسته با آیت‌الله جوادی دیدار کند و بالای مجلس هم بنشیند.
امامی درباره‌ی آغاز پیگیری‌هایش برای تهیه‌ی این گزارش گفت: مطابق خیلی از سوژه‌ها سردبیر به من گفت که این موضوع را پیگیری کن. من خیلی مایل نبودم ولی به هر حال شروع کردم به سرچ کردن و یک گفتگوی تصویری از او دیدم که در آن ادعا کرده است که دو میلیون غذا توزیع کردند؛ رقم بسیار بالایی بود و وقتی برآورد کردیم دو میلیون غذا هر کدام در آن موقع 15 هزار تومان هم باشد سی میلیارد می‌شد که به علاوه‌ی هزینه‌های دیگر شصت تا هفتاد میلیارد تومان شده بود. این رقم در حالی بود که در سیل 98 که کل ایران هم کمک کردند دویست میلیارد جمع شد. در کنار این من یک مصاحبه‌هایی از ایشان دیدم که در آن می‌گفت ما پنج میلیارد پول جمع کردیم. این اعداد برایم خیلی عجیب بود.
خبرنگار «فرهیختگان» با اشاره به اینکه برای تهیه‌ی این گزارش به ایلام، دهلران و موسیان سفر کرده است، گفت: در شهر موسیان با افراد مختلفی از جمله همکلاسی‌های مهرشاد سهیلی صحبت کردم تا فردا که از طرف جانشینش پیام داد که می‌خواهید با آقای سهیلی هم گفت‌وگو کنید که گفتم بله و رفتم ابهام‌ها ر امطرح کردم. آقای مهرشاد سهیلی آنجا صحبت‌هایی کرد و گفت خانه‌ای خریده و به نام جانشینش کرده یا ماشینی خریده و… شاید چون خیلی نوجوان بود توجهی نمی‌کرد که چه می‌گوید. جالب اینکه دفترش را هم شبیه دفتر مراجع درست کرده بود.
امامی درباره‌ی نفوذ مهرشاد سهیلی در بین مسئولان گفت: آنقدر در آنجا نفوذ داشت که شهردار را برای نهار دعوت می‌کرد و رئیس بهزیستی از دهلران آمد تا از او تعریف کنند. بعد هم اصرار کرد که من را سه روز مشهد بفرستد. به هر حال ما به تهران آمدیم و بعد از مدتی روزی پیامی داد از همان شماره که مثلا برای جانشینش بوده که نظرت درباره‌ی او چیست که من گفتم در بحث مالی من ابهام‌هایی دارم که در جواب گفت شما خبر دارید آقای سهیلی خادم حرم حضرت عباس هم هستند!
این خبرنگار در ادامه گفت: بعد از انتشار گزارش ایشان یک ادعایی در کلاب هاوس مطرح کرد که خیلی برایم تلخ بود و آن روز انتظار داشتم جامعه رسانه‌ای و انجمن روزنامه‌نگاران حمایتی کنند. او گفت که خبرنگار از من پول خواسته بود. تا حالا ندیده بودم که کسی خبرنگاری را این طور متهم کند. اما ما گزارش دوم را هم نوشتیم.
امامی با تاکید بر اینکه «خبرنگار پروپاگاندا و اتاق عملیات روانی نیست» گفت: خبرنگار باید وظیفه‌اش را انجام دهد و تحقیر و توهین نمی‌کند. من چه در گزارش و چه در توییت آقای سهیلی را استهزا و تمسخر نکردم و در گزارش دوم هم سعی کردم با همان ریتم بنویسم با وجود آنکه ایشان یک نامه به آقای ولایتی نوشتند و در آنجا ادعا کردند صادق امامی دویست میلیون خواسته به اسم موسسه‌ای و من همان لحظه سندی داشتم که آن موسسه ابطال شده اما صبر کردم تا در گزارش استفاده کنم. من هم بعد از آن هیچ واکنشی نشان دادم و خدا را شکر دو سه هفته بعد ایشات دستگیر شدند. سه چهار ماه پیش ایشان پیام داد که من حاضرم تمام پول وکیلت و رفت و آمدت را بدهم تا رضایت بدهی! دو ماه پیش دادسراری رسانه من را خواست که آقای سهیلی شکایت کرده و چند میلیارد غرامت خواسته بود. گفتم ایشان دستگیر و محکوم به رد مال شده و در نهایت تبرئه شدم.
خبرنگار روزنامه‌ی فرهیختگان درباره‌ی دیگر اقدامات مهرشاد سهیلی گفت: خبرنگار استخدام کرده بود تا به چهره‌های مطرح تماس بگیرد و بپرسد نظر شما درباره‌ی مهرشاد سهیلی چیست؟ و وقتی طرف مقابل می‌گفت من او را نمی‌شناسم، می‌گفتند نوجوانی است که کار جهادی کرده، آن فرد هم می‌گفت احسنت و باید تقویت شود اما اینها خبر تولید می‌کردند که آن شخص گفته است که مهرشاد سهیلی را باید تقویت کرد و سرمایه‌های نظام هستند! مت در ابتدا فکر می‌کردم پدرش یک جایگله رده بالایی در سیستم دارد و نظامی باشد که کار را پیش می‌برد اما پدرش آدم بسیار ساده‌ای بود. مهرشاد سهیلی یک پدیده‌ی بسیار عجیبی بود.
از راست: محمدامین ایمانجانی، مهدی رحمانیان، علی ربیعی
علی پاکزاد، مدیرمسئول روزنامه عصر اقتصاد نیز به‌عنوان آخرین سخنران این مراسم دیدگاه‌های خود را در مورد فعالیت خبرنگاران و کار رسانه‌ای بیان کرد.
آقای پاکزاد با اشاره به مطالب مطرح‌شده از سوی دیگر سخنرانان مراسم «جایزه انصاف»، گفت: از همه عزیزان و اساتیدی که یادی کردید از آنچه در فضای رسانه دارد شکل میگیرد تشکر می‌کنم و من هم یک درد دل کوچکی داشته باشم. از قلم هیچ کسی در ایران به تمکن مالی نمی‌رسد ولی عزت نفسی که قلم در اختیار صاحب آن قرار می‌دهد آنقدر ارزشمند است که خیلی‌ها حاضر باشند در این سالها همه‌ی سختی‌ها را به جان بخرند تا نوشتن و بیان و پیام‌رسانی را برای خودشان به عنوان یک الگو، یک راه، یک هدف، یک توتم یا هر آنچه که روی نام بگذاریم در نظر بگیرند و به آن بپردازند.
مدیرمسئول «عصر اقتصاد» ادامه داد: شاید بتوان گفت که مستی نوشتن و مستی پیام‌رسانی است که ما را همچنان پای این سفره نگه داشته است. ان‌شاءلله که این کارهایی که دارد شکل میگیرد با خوش فکری آقای شفیعیان و بچه های انصاف نیوز به سرانجام خوبی برسد. واقعا بی انصافی است اگر آنان و آنچه که انجام می‌دهند را نادیده بگیریم.
این روزنامه‌نگار با اشاره به سیاسی شدن فضای جامعه گفت: یکی از حسرت‌های بزرگ من به نتیجه نرسیدن انجمن صنفی روزنامه‌نگاران بود. انجمنی که می‌توانست برای خیلی از بچه‌ها هویت صنفی داشته باشد. الان بعد از ۲۸ سال کار روزنامه‌نگاری هنوز در جایی که متوجه این موضوع می‌شوند به غیر از اینکه می‌گویند راست نمی‌نویسید می‌گویند این کاری که شما دارید شغل است؟!
پاکزاد در ادامه افزود: این در حالی است که درباره‌ی ارزشمندی کار رسانه ما اصحاب رسانه می‌گوییم رسانه رکن چهارم دموکراسی است اما این جایگاه را هیچ وقت برایمان قائل نبودند. تا آن نگاه سیاسی که در دور اول انجمن صنفی غالب شد و ما که افرادی نپخته بودیم آن فضا را می‌دیدیم و با آن همراه می‌شدیم اما الان داریم چوبش را می‌خوریم. ای کاش دوباره بتوانیم با اهمراهی خیلی از عزیزانی که فارغ از فضاهای سیاسی و همه آنچه که مربوط به خط‌کشی‌های جناحی است در فضای رسانه کنار هم بنشینیم تا حقوق رسانه و اصحاب رسانه را بتوانیم ایفا کنیم. ان‌شاءالله این فضا تغییر کند و روزی فرا برسد که ارزش واقعی اصحاب رسانه برای جامعه روشن شود و خودمان هم برای خودمان ارزش قائل شویم.
در پایان این مراسم محتواهای تولید شده‌ی چهار روزنامه‌نگار در رسانه‌های داخلی، حائز بیشترین رای در نخستین دوره «جایزه انصاف» شدند.
نیلوفر حامدی از روزنامه‌ی شرق مقام اول، عاطفه محمودی از تجارت نیوز و معصومه رشیدیان از انصاف نیوز به‌صورت مشترک مقام دوم و زهرا مشتاق از روزنامه‌ی اعتماد مقام سوم را کسب کردند.
این جایزه به ابتکار تحریریه انصاف نیوز و با مشارکت و داوری بیش از ۳۰ روزنامه‌نگار به مهمترین و موثرترین محتواهای تولیدی رسانه‌های داخلی در بازه‌ی زمانی مردادماه ۱۴۰۰ تا مردادماه ۱۴۰۱ تعلق گرفت.
انتهای پیام
یک پیام