نقدی بر تهدیدنامه‌ی علاءالدین بروجردی خطاب به مولوی عبدالحمید

حجت‌الاسلام احمد حیدری در یادداشتی که در اختیار انصاف نیوز قرار داده است، نوشت:

با تأسف در آستانه سالگرد انقلاب اسلامی 57  شاهد صدور نامه‌ای تهدید آمیز از جانب «رئیس اسبق کمیسیون امنیت ملی مجلس شورای اسلامی» خطاب به یک عالم سنی که در سیستان و بلچستان محور و مرکز اعتراضات مردمی شده، می‌باشیم. انقلاب 57 از معدود انقلاب‌هایی بود که «عالمان دین» پرچمدار آن بودند. در کل کشور بنیانگذار فقید جمهوری اسلامی حضرت امام خمینی(قدّس سرّه) به عنوان عالم و مرجع دینی پرچمدار قیام علیه استداد و دیکتاتوری شد و در هر استان معمولا عالمان مبرز و شناخته شده آن استان، به عنوان بازوهای وی، سردمداری قیام و اعتراض علیه استبداد و دیکتاتوری را عهده‌دار شدند و همین سبب شد که عموم مردم، روحانیت را قبله آمال و سخنگوی آرزوهای متعالی و فروکوفته شده خود ببینند و با عشق تمام، همراه شوند و نظام ستم‌شاهی با همه قدرت و شوکت و علی رغم پشت‌گرمی‌اش به «گارد جاویدان»؛ به سرعت مضمحل گردد و انقلاب به پیروزی برسد.

بعد از انقلاب هم انتظار بود روحانیت پرچمدار اجرای عدل و داد و مبارزه علیه ستم و بی‎عدالتی بماند ولی متأسفانه کم‌کم این آرزو رنگ باخت و بخشی از روحانیت با ورود به حکومت و بهره‌مند شدن از مواهب آن، شاید احساس بی‎نیازی از مردم کرد و پرچم و پرچمداری تاریخی خود را به کناری نهاد و فراموش کرد که اگر قدردان مدال افتخار دفاع از دین و عدالت نبوده و با تمام وجود این مدال را برای خود حفظ نکند، خداوند این مدال پرافتخار را از او خواهد گرفت و به دیگران خواهد داد که این سنت خداست: «إِنْ تَتَوَلَّوْا يَسْتَبْدِلْ قَوْمًا غَيْرَكُمْ (محمد/38) اگر از هزینه کردن[جان، مال و آبرو] در راه یاری دین خدا سرپیچیدید، خداوند به جای شما قوم دیگری برای نصرت دینش خواهد آورد» و «مَنْ يَرْتَدَّ مِنْكُمْ عَنْ دِينِهِ فَسَوْفَ يَأْتِي اللَّهُ بِقَوْمٍ يُحِبُّهُمْ وَيُحِبُّونَهُ … (مائده/54) اگر از دین خدا و یاری‌اش برگشتید، به زودی خدا قومی را خواهد آورد که آنان را دوست دارد و آنان نیز خدا دوستند و …)

در اعتراضات اخیر هم مثل دو دهه گذشته، با وجود همراهی کم‌رمق برخی از بزرگان و علمای بلاد، انتظار مردم از روحانیت برآورده نشد و متأسفانه در غیاب روحانیت متعهد، عدالت‌خواه و ظلم‌ستیز، دیگران در صدد تراشیدن رهبرانی برای اعتراضات اخیر از خارج و داخل برآمدند و می‎بینیم که این رهبرتراشی، اخیرا به کمپین «واگذاری وکالت» به کسی انجامیده که وارث استبداد 50 ساله‌ای است که با انقلاب 57 سرنگون گردید!

به موازات همراهی کمرنگ روحانیت شیعه با اعتراضات اخیر، شاهد همراهی پررنگ روحانیت اهل سنت بخصوص عالم سرشناس آنان «آقای مولوی عبدالحمید» با این اعتراضات هستیم به طوری که مسجد مکی زاهدان مرکز ساماندهی اعتراضات اخیر در زاهدان و سیستان و بلوچستان شده است.

البته آقای عبدالحمید مانند هر انسان و عالم دیگری، در طول عمر و در برهه اخیر دارای خطا و لغزش بوده و قابل نقد است ولی نامه‌ مذکور که خطاب به ایشان [و در حقیقت خطاب به همه عالمانی که با اعتراضات همراهی داشته‌اند] صادر شده، نه انتقاد بلکه «تهدید و تخریب» است. در صدر نامه حدیثی از رسول خدا آورده تا پیام دهد شما سزاوار جایگاه رهبری اعتراضات مردمی استان نیستید و اقدامتان جاهلانه و محکوم به شکست است! بعد هم به حصر 5 ساله مرحوم آیت الله منتظری(از آبان 76) اشاره می‌کند تا تلویحا مولوی را به حصر تهدید کند!

نویسنده همچون بسیاری دیگر، از زمینه‌های فراوان داخلی اعتراضات و معترضان مردمی که از سر درد و مصیبت فریاد کشیده‌اند، تغافل کرده و اعتراضات را به دشمن خارجی و نقشه‌های استکبار جهانی منسوب کرده و پخش کلیپ‌های اعتراضات از بعضی شبکه‎های تلویزیونی را دلیل قاطع ادعای خود گرفته؛ گویا صدا و سیمای ما که صحنه‌هایی از تظاهرات اعتراضی کشورهای غربی را نشان می‌دهد، سامان دهنده و رهبر آنها است!

منّت خدمات چهل ساله مسئولان را بر سر مردم سیستان و بلوچستان و به همان سان، بر سر مردم ایران می‌نهد حال آن که وظیفه آنان خدمات رسانی است و اعتراض این است که امکانات کشور و استحقاق ملت، خدمت‌رسانی به مراتب بیشتر بوده که به جهت «حکمرانی ناصحیح»، مردم محروم شده‌اند. پذیرش طلبه خارجی را هم گناه دیگری می‌داند حال آن که جامعة المصطفی در قم، مرکز تربیت طلاب خارجی است و پذیرش دانشجوی خارجی، در همه دنیا مرسوم است. امید که مسئولان ذی‌ربط، نویسنده را توبیخ کرده و عملا نشان دهند ارج‌گذار عالمانی هستند که پرچم عدالت طلبی و ظلم ستیزی را برافراشته نگه داشته و ضمن پذیرش اعتراضات، در قانع ساختنشان به خدمتگزاری صادقانه حکومت، تلاش کند و امید به اصلاح را در مردم زنده نگه دارد.

انتهای پیام