ضرورت پرورش وطن دوستی در ورزشکاران
سیدحسین نجفی زاده ملی پوش اسبق و دارنده مدال برنز جهان و نایب قهرمان آسیا در ورزش کیک بوکسینگ(WAKO) در یادداشتی ارسالی به انصاف نیوز درباره‌ی ضرورت پرورش وطن دوستی در ورزشکاران نوشت:
در خلال شکل‌گیری دولت‌های ملی در عصر جدید، گاهی سیر حوادث تاریخی، مردمانی را که از اقوام گوناگون بوده‌اند، گرد هم آورده و از آنها یک ملت با یک هویت مشترک را به وجود آورده است.
تحقیقات نشان داده که ورزش بر ارتقا حس وطن‌پرستی تاثیرگذار است و بیانگر این است که ورزش از ظرفیت اجتماعی بالایی برخوردار است و در صورت مدیریت صحیح می‌تواند دستاوردهای ارزشمندی برای کشور به همراه داشته باشد.
هم چنین حس وطن‌دوستی در انسجام جامعه و پیوند مردم، نسل‌ها و اقوام مختلف، و یکپارچگی موثر و نقش مستقیم بر توسعە‌ی سیاسی، اقتصادی، اجتماعی جامعه دارد.
با توجه به تحقیقاتی که در این زمینه صورت گرفته ورزش نقش قابل ملاحظه‌ای در تقویت اتحاد ملی ایفا می‌کند و تمام اقشار مختلف جامعه را با هر نوع گرایش سیاسی، مذهبی و وابستگی‌های دیگر، هنگام برگزاری مسابقه‌های ملی به یک نقطەی مشترک به نام تیم ملی گرد هم بیاورد که این امر موجب اتحاد بخش‌های گسترده‌ای از مردم جامعه می‌شود.
تحقیقات نشان داده است که نتیجه گرفتن تیم‌های ملی و باشگاهی، اهتزاز پرچم کشور پس از موفقیت ورزشکاران در مسابقات بین‌المللی، پیروزی در مقابل کشورهایی که با آنها چالش سیاسی داریم، دور افتخار زدن ورزشکاران با پرچم ملی در رقابت‌های بین المللی و ثبت رکوردهای ویژه توسط ورزشکاران دررویدادهای المپیک، جهانی و بین‌المللی در تهییج حس وطن‌پرستی، ملی‌گرایی و تقویت هویت و انسجام ملی موثر است.
غرور ملی، مقوله‌ای چندبُعدی است که در هر کشـوری به واسطه‌ی شرایط منحصر به فرد تاریخی و اجتماعی شکل می‌گیرد که با موقعیت‌های ویژه‌ی مملکت پیوندی عاطفی دارد و غرور ملی مانند یک طیف عمل می‌کند، یعنی زمانی که غرور ملی پایین باشد، ایجاد یاس و خودباختگی ملی در بین مردم ایجاد می‌کند و باعـث بی انگیزگی و عدم مشارکت فعال مردم می‌شود.
بعد دیگر این موضوع یعنی غرور ملی می‌تواند حالتی از اعتدال بـه وجـود آورد که در این حالت، فرد هم نسبت به مملکت خود احساس غرور می‌کنـد، هم برای دیگر ملت‌ها احترام قائل است و هم اجازه نمی‌دهـد غرور بیجا نسبت به مملکتش، مانع ازآن شود کـه ضـعف‌ها و نارسایی‌های جامعه را ببیند. چنین احساس میهن‌دوسـتانه‌ای ناشـی از غرور ملی، پدیدآورنده‌ی احساس تعهد بـه ملـت می‌شـود و مشارکت افراد میهن‌دوست را در امور جامعه به دنبال دارد.
در حال حاضر با توجه به شرایط خاص کشور به کنش‌های منفی که از سوی ورزشکاران، مربیان و مسئولین در رویدادهای بین‌المللی ورزشی شاهد هستیم، دو نگاه را به دنبال دارد، اول از نگاه داخلی نقد خواهند شد، مثلا انتقاد و نارضایتی فردی که رفتارهنجارشکن داشته است به عنوان مثال بی احترامی به پرچم کشور و سرود ملی و … اما از نگاه بیرونی واکنش نهادهای بین‌المللی ورزشی و ملی‌پوشان کشورهای دیگر و جامعه‌ی جهانی چنین برداشت می‌شود که این ملی‌پوش پرچم و سرود ملی خود را قبول ندارد و احترامی برای وطن و مردم جامعه خود قائل نیست که باعث خدشه‌دار شدن به غرور ملی و وطن‌دوستی در مردم خواهد شد.
یکی از اقدامات اساسی در پیشگیری از بروز رفتارهای هنجارشکن در بین ورزشکاران و مسئولین ورزش که موجب تضعیف غرور ملی در جامعه می‌شود، آگاه‌سازی و پرورش حس غرور ملی، وطن‌دوستی و هویت ملی است که لازمه‌ی آن برنامه‌ریزی و اجرا در سطوح پایه تا ملی در ورزش از سوی نهادهای مربوطه از جمله، فدراسیون‌ها و انجمن‌های ورزشی و آموزش و پرورش و نهادهای فرهنگی است.
از دیگر اقدامات قابل اجرا، همانطور که مطلع هستید در برخی از کشورهای اروپایی و امریکا توهین به پرچم آن کشور جرم‌انگاری شده و طبق قانون با این افراد برخورد خواهد شد، اما تا به حال در کشور ما این موضوع متاسفانه جرم‌انگاری نشده و در قانون دقیق و مشخص نیامده است که قابل بررسی و تغییر است.
انتهای پیام
