«خیلی امیدوار بودم که رژیم به یک سال نکشد و در طول یک سال اولش سقوط بکند. فکر می‌کردم که با باز شدن مدارس و دانشگاه‌ها شورش‌هایی خواهدشد در تهران و شهرهای دیگر و رژیم خواهدرفت. ولی بعد از اشغال سفارت آمریکا برای من دیگر مسلّم شد که تا مدّت‌ها اینها خواهندتوانست استفاده کنند و بمانند. از آن روز به فکر فرار افتادم و بالاخره در اردیبهشت سال بعدش موفّق شدم از ایران بیرون بیایم.

اشغال سفارت آمریکا نوددرصدش مربوط بود به همین خطری که آن سال رژیم را تهدید می‌کرد. در آن موقع احتیاجی به گرفتن سفارت آمریکا نبود برای [تسویه حساب با لیبرال‌ها]. ملاقات بازرگان و یزدی با برژینسکی کافی بود که آن دولت را بی‌اعتبار و ساقطش کنند.

این اقدام شدید [آیت الله] خمینی به این دلیل بود که مخالفان خودش را در جناح چپ خلع سلاح بکند.

احتمال شدیدی می‌دادم که بعد از حرکت دست چپی‌ها بر ضدّ خمینی، ارتش وارد میدان شود و هر دو را سرکوب کند. با گرفتن سفارت آمریکا اصلاً همه چیز عوض شد و رژیم محکم شد.»

انتهای پیام