بیانیه‌ی مخالفت با تشکیل فراکسیون‌های قومی – زبانی در مجلس
یک تشکل دانشجویی در شیراز در بیانیه‌ای اعلام کرد: ما دانشجویان ضمن نقد محرومیت‌ها و تبعیض‌های موجود در همه‌ی مناطق سرزمینمان ایران، به‌ویژه در مناطق کمتر برخوردار قومی – مذهبی، راهکار حل مشکلات توسعه‌نیافگی و تبعیض در مناطق را نه لبنانیزه‌کردن و عراقیزه کردن دولت بر مبنای دولتِ موزاییکی قومی، بلکه تکوین طبیعی فرایند دولت – ملت از رهگذر ترمیم شکاف دولت – ملت به‌ویژه در مناطق قومی – مذهبی در فرایندی کارشناسی و گفتگو محور در سطح نخبگان و جامعه مدنی می‌دانیم.
متن این بیانیه که برای انتشار در اختیار انصاف نیوز قرار گرفته است در پی می‌آید:
اقدام اخیر برخی از نمایندگان مجلس نوپای دهم در راه اندازی فراکسیون ترک‌زبانان و پس از آن فراکسیون کردزبانان و گمانه‌ها درباره‌ی تأسیس احتمالی فراکسیون‌های اقوام دیگر، دورنمایی نگران کننده را در ذهن ترسیم می‌کند و آسیب‌ها و صدمات اجرایی شدن این طرح می‌تواند موجب واگرایی بین اقوام ایرانی و به مخاطره انداختن وحدت ملی و تمامیت ارضی ایران شود. این مساله می‌تواند از چندین چشم‌انداز مورد سنجش و بررسی قرارگیرد که بدین شرح است:
نخست) رفع تبعیض و محرومیت زدایی؛
اگر از چشم‌انداز اهداف اعلان شده‌ی بانیان این فراکسیون‌ها به مساله نگریسته شود، که هدف آن را رفع تبعیض‌های منطقه‌ای و برطرف کردن محرومیت و ترغیب اقوام به مشارکت در فرایند اداره کشور بیان می‌کنند، تأسیس فراکسیون بر پایه‌ی قومیت نقض غرض محسوب می‌شود. زیرا این فرایند عملاً منجر به نوعی زورآزمایی قومی – قبیله‌ای می‌شود و جمعیت و نفوذ بیشتر بعضی از واحدهای قومی و سهم‌خواهی برمبنای این مزیت‌ها خود زمینه‌ساز نابرابری‌های افزون‌تری می‌شود. کارویژه‌ی این فراکسیون‌ها به جای رسیدگی به کاستی‌ها و نابرخورداری‌ها، به ویژه در مناطق محروم‌تر و توسعه‌نیافته‌تر، عملاً منجر به رقابت بیشتر برای کسب منافع و رفاه صرفاً برای حوزه‌ی قومی – زبانی خود بر پایه منطقه‌نگری خام به صورت منفصل و بدون در نظر گرفتن نگاه کلان‌اندیش ملی می‌شود و از این روی بر احساس محرومیت و تبعیض بیشتر در میان واحدهای قومی که دارای وزن جمعیتی و نفوذ کمتر هستند می‌افزاید و احتمال قریب به یقین باعث ناامیدی آنها و تقویت نگاه آنها به بیرون از مرزها برای تحقق مطالباتشان می‌شود.
دوم) قانون اساسی؛
بر مبنای مهم‌ترین میثاق مشترک حقوقی میان ملت و حاکمیت، یعنی قانون اساسی، این اقدام با نصّ صریح و روح قانون اساسی نیز در تنافر بنیادین است، زیرا مطابق اصل هشتاد و چهار قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران «هر نماینده در برابر تمام ملت مسوول است»، درحالی که رویه‌ی یاد شده عملاً به قطبی‌سازی خانه‌ی ملت منجر می‌شود و در عمل شان نمایندگان از حیث ملی بودن به معنای مسوول بودن در برابر همه‌ی آحاد ملت ایران را صرفاً به شان نمایندگی واحدهای قومی – قبیله‌ای متبوع خود فرو می‌کاهد.
سوم) امنیت ملی؛
از این لحاظ نیز این اقدام شکافهای قومیتی و مسابقه قومیت‌گرایی را فعال می‌کند و با توجه به ترکیب جمعیتی درهم‌بافته‌ی دیرینه‌ی اقوام ایرانی در اغلب استان‌های کشور، سبب‌ساز نزاع‌های درون استانی و میان‌استانی می‌شود که زمینه‌ی بهره‌برداری دشمنان منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای میهن عزیزمان را فراهم می‌آورد و لطمات جبران ناپذیری را به امنیت ملی و تمامیت سرزمینی وارد می‌کند.
چهارم) دموکراسی و حقوق سیاسی مدرن؛
اقدام به تشکیل فراکسیون‌های قومی – زبانی در تضاد با اصل بنیادین دولت – ملت مدرن و مدرنیته‌ی سیاسی قرار دارد که بر پایه‌ی قرارداد اجتماعی است و در آن اتحادها بر پایه‌ی اندیشه‌ی مشترک و حقوق و منافع متقابل است. در حالی که این گونه اتحادها و فراکسیون‌سازی‌ها اقدامی مرتجعانه و بازگشت به دوره‌ی پیشامشروطه و عصر خانخانی است و اتحادی بر مبنای عامل هم‌خونی و قبیله‌گرایی است و به قول برخی متخصصین امر یادآور نظام لویَه جَرگه در کشور افغانستان است.
بدین سبب ما اعضای انجمن فرهنگ و سیاست دانشجویان دانشگاه شیراز که خود را نیروهای دموکراسی‌خواه ایراندوست متعهد به قانون اساسی و نظام جمهوری اسلامی ایران می‌دانیم، درخواست خود را خطاب به نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی، دولت محترم و وجدان همگانی ملت شریف ایران مطرح می‌کنیم؛
نخست نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی و هیات رییسه‌ی محترم مجلس شورای اسلامی را نسبت به پیامدهای ناگوار این اتفاق نامیمون برای جامعه‌ی ایران برحذر می‌داریم. چراکه با توجه به وضعیت ملتهب منطقه‌ی خاورمیانه، طرح فراکسیون‌سازی قومیتی موجبات به چالش کشیدن امنیت ملی، عدالت اجتماعی، حس همزیستی مسالمت‌آمیز و همبستگی درونی اقوام و تیره‌های گوناگون ملت ایران را فراهم می‌آورد و بر این باوریم که این طرح، الگوبرداری نابجا از کشورهای نوپدید و نوساخته‌ی حاصل قراردادهای استعماری در یکصد سال اخیر خاورمیانه است. این الگوبرداری‌های شتابزده که همسان و هم‌ارز تأسیس فدراسیون‌های قومی و حکومت‌های فدرال قومی در برخی کشورهای بحران‌زده‌ی منطقه است می‌تواند دورنمایی هولناک همچون وضعیت امروز عراق و سوریه را برای ایران تصویر کند. حاصل این‌گونه طرح‌ها، دولتی سست و شکننده خواهد بود که دایره‌ی نفوذ آن نه تنها در شعاع چند ده کیلومتری پایتخت آن است بلکه قادر به تأمین امنیت و آسایش سراسری سرزمینی نیز نخواهد بود. از این روی ضروری است که نمایندگان و هیات رییسه‌ی محترم مجلس شورای اسلامی نسبت به رویه‌ی فراکسیون‌سازی بر مبنای قومیت تجدیدنظر اساسی و مسوولانه کنند.
ما دانشجویان ضمن نقد محرومیت‌ها و تبعیض‌های موجود در همه‌ی مناطق سرزمینمان ایران، به‌ویژه در مناطق کمتر برخوردار قومی – مذهبی، راهکار حل مشکلات توسعه‌نیافگی و تبعیض در مناطق را نه لبنانیزه‌کردن و عراقیزه کردن دولت بر مبنای دولتِ موزاییکی قومی، بلکه تکوین طبیعی فرایند دولت – ملت از رهگذر ترمیم شکاف دولت – ملت به‌ویژه در مناطق قومی – مذهبی در فرایندی کارشناسی و گفتگو محور در سطح نخبگان و جامعه مدنی می‌دانیم. در این میان وظیفه‌ی خطیر بسترسازی شرایط گفت‌وگو را بر عهده‌ی مجری قانون اساسی، یعنی دولت، می‌دانیم. دولت موظف به پیگیری و عملی کردن شعار «ایران برای همه‌ی ایرانیان» و رفع تبعیض همه جانبه از تمامی مناطق و نسبت به همه‌ی گروه‌های قومی و آیینی و تعمیق مشارکت فراگیر مناطق و اقوام در فرایند اداره‌ی کشور به‌ویژه از رهگذر تقویت جایگاه راستین شوراها از پایین‌ترین سطوح تا سطوح کلان می‌باشد.
همچنین در پیش‌گرفتن سیاست تدریجی و کارشناسانه‌ی عدم تمرکز اداری از سوی دولت بر پایه‌ی اصل بنیادین و راهبردی حفظ یکپارچگی و وحدت سرزمینی ایران می‌دانیم. ما نیز بر این باوریم که «جامعه وقتی می‌تواند دموکراتیک شود که هم وحدت خود را بشناسد و هم بحران‌های درونی خود را.»
انتهای پیام
دقیق و اصولی
با سلام خدمت دوستان تشکل در شیراز ،اما باید بگم که نمایندگانی مثل جناب پزشکیان و امثالهم نو پا نیستند شاید شما سنتون نمیرسه و نوپا باشید و‌اون ها رو نمیشناسین
سلام ممنون از این بیانیه درست و اصولی
متاسفانه نمایندگان مجلس برای رای آوری و پر کردن صندوق رای خود دست به دامان فعالیت قومی و تجزیه طلبی و غرور قومی شدن.
قوتی که نمایندگان برای رای آوری به شعارهای قومی و قبیله ای دست می‌برند گور حقوق شهروندی را باید خوند.
یه آقایی هم درمجلس می‌گویند که ما حقمان را می‌خواهیم . جای این سوال از اصلاح طلبها می‌رود،چرا برای رای آوردن و قدرت سیاسی می‌خواهید شکافهای قومی را زیاد کنید و کشور را از بین ببرید. البته اصول گرایان هم وضعیتی بهتر از اصلاح طلبان ندارند.