یادداشت محمدرضا جلایی پور برای ضیاء نبوی

«محمدرضا جلائی‌پور»، جامعه شناس، که سال 88 بازداشت شده بود، در یادداشتی نوشت:

یلدای دیشب تولد ۳۳ سالگیِ ضیاء نبوی هم بود. نوشته‌های ضیاء تنها آثار برآمده از تجربه‌ی زندان‌های بعد از ۸۸ بوده‌اند که بارها خوانده‌ام و بعد از گذشت چند سال از انتشارشان مکررا برگشته‌ام تا بازخوانی کنم. حکمت، امید، حقیقت‌وعدالت‌جوییِ سنجشگرانه، انصاف، مسئولیت‌شناسیِ دیگرخواهانه، شجاعت و ژرف‌نگری در مواجهه با خود، صداقت در گزارش احوال و باورها، قدرت ارتفاع گرفتن از احساسات و منافع شخصی، درون‌کاوی‌های درخشان، بصیرت و سلامت نفسی که در نوشته‌های زندان ضیا موج می‌زند هر بار متعجب و شادم می‌کند. هشت سال است حبس می‌کشد و باز اوست که به ما امید می‌دهد. کمتر زندانی‌ سیاسی‌ای بعد از ۸۸ به اندازه‌ی او [سختی] دید و باز کمتر زندانی‌ای به قدر او توانست از اسارت کینه و نزدیک‌بینی در زندان رها شود و در تحلیل و تجویز سیاسی مصالح همگانی را در افقی وسیع بر اقتضای عواطف منفی‌اش نسبت به آن‌ها که [با او این رفتار را] کرده بودند مقدم بدارد. هیچ زندانی سبزی به اندازه‌ی او تبعید نکشید، آن‌هم در سخت‌ترین زندان‌ها، و باز کمتر زندانی‌ای به قدر او توانست با واقعیت‌های سیاسی و اجتماعی در تماس بماند و جهت حرکت و مسیرِ هموارتر به سمت آرمان‌هایش را گم نکند. از اغلب زندانیان سیاسی که حکم‌های بلند گرفته بودند جوان‌تر بود و باز در نوشته‌های زندان پختگی و بلوغی میان‌سالانه از خود نشان می‌داد. برای بسط خیر عمومی بزرگ‌منشانه از درون زندان دعوت به مشارکت در انتخابات می‌کرد، حتی اگر برندگان انتخابات چندان تلاشی برای آزادی او نکنند. همانطور که از تبعید به نمایندگان کنگره‌ی آمریکا پیام می‌داد که برجام را تایید کنند تا رنج ایرانیان کاسته شود، حتی اگر برندگانِ برجام او را فراموش کنند. به نظرم ضیا هنر بالیدن در زندان را بیش از همه‌ی ما داشت. هم خودش چیره‌دستانه بالید و هم نوشته‌هایش برای ما مخاطبانش بالنده و پالاینده بود. … رنجی که بر او روا داشتند، یلدایی تاریک و بلند شده است، اما «ضیاء»ی که از روزن سکوت، تجربه، مطالعات، تاملات، رنج‌ و رشد او در زندان تابید امروز «نور چشم» ما است. تولدش مبارک است. بر همه‌ی ما.

انتهای پیام