یک آسیب‌دیده‌ی سانحه‌ی سوختگی از مصائب کاریابی می‌گوید
علی خزائی، جوان همدانی متولد سال 68 و فارغ‌التحصیل ارشد شیمی از دانشگاه خواجه نصیر تهران با انصاف نیوز تماس گرفت و از تاثیر سوختگی صورت و تغییر چهرهاش در بیکار ماندنش گفت. او همچنین از کمبود پزشک و متخصص عمل‌های سوانح سوختگی در بیمارستان‌های ایران گفت طوریکه متقاضیان این عمل‌ها بالاجبار ماه‌ها در صف انتظار می‌مانند.
آقای خزائی که فارغ‌التحصیل شیمی آلی از دانشگاه خواجه نصیر تهران است به شرکت‌های مختلفی برای کاریابی مراجعه کرده اما هر بار با برخوردهای عجیبی موجه شده است که تمام انواع این برخوردها را به دلیل شکل ظاهری صورتش می‌داند. او از تبعیض‌هایی که به دلیل این نقص متوجه آن شده است آزرده خاطر بود و گفت: «آنقدر تبعیض هست که حس می‌کنم سیاه‌پوستی در عصر برده‌داری آمریکا هستم».
خانواده‌ی آقای خزائی و چند خیر در هزینه‌ی درمان او گاهی کمک کرده‌اند اما مقطعی بوده و بسیار زمانبر. او به پرهزینه بودن درمان‌های سوختگی از جمله عمل‌ها و وسائل و تجهیزات مورد نیاز آن نیز اشاره کرد و گفت: «بیمه برای این بیماران تمام عمل‌های سوختگی را پوشش نمی‌دهد و فقط عمل‌های ترمیمی و سبک را تامین می‌کند».
آقای خزایی گله‌مند بود که چرا مسائل و مصائب این گروه از بیماران برای کسی اهمیتی ندارد و «حتی در هفته‌ی اطلاع‌رسانی و پیشگیری از سوانح سوختگی هم صدایی از هیچ رسانه‌ای شنیده نمی‌شود».
انتهای پیام
بله متاسفانه درست است مشکلات این بیماران هیچ‌کس اهمیتی ندارد،عدم اشتغال مناسب ، هزینه سنگین و زمانبر درمان و عدم به رسمیت شناخته شدن در جامعه این بیماران به انزوا میکشاند.
الآن که دیگه چهره شون خیلی عادیه
برای شما که چهره قبل سوختگیش ندیدی عادیه ولی برای خودش سخته وای بر این مسئولان بی فکر که فقط نشستند پشت میز صبح ظهر کنند و برن خونه تو این مملکت یک بار ندیدم مشکل کسی را بدون اذیت کردن حل کنند یا زیر میزی میخواند یا حتما پارتی داشته باشی یا بابات کله گنده باشه یا ببخشید آقا زاده باشی وگرنه امثال من خیلی بدبختند اینا حتی با ندونم کاریشون مردم به جون هم انداختن از درد فقر