کمپین روابط عمومی دلواپسان و فراموشی نقش کدو

«پویان فخرایی»، در یادداشتی برای انصاف نیوز نوشت:

نقل قول دلواپسانه از صحبت های «جواد ظریف» این روزها نقل محفل تمام دلواپسان است. «جواد کریمی قدوسی» از جلسه ی وزیر امور خارجه در کمیسیون امنیت ملی نقل کرده است که اعتماد او به وزیر خارجه ی آمریکا اشتباه بوده است. این نقل قول خارج از کانتکست، حتی بعد از تکذیب و یادآوری عدم حضور کریمی قدوسی، به هشتگ «اشتباه کردم» در فضاهای گفتگوی اینترنتی دلواپسان تبدیل شد و سپس تیتر و عکس یک اکثر روزنامه‌های متعلق به اردوگاه رقیب دولت شده است. کیهان، جوان، وطن امروز، و حتی رسالت از جمله روزنامه‌هایی هستند که این نقل قول را تیتر و عکس یک خود کرده‌اند.

اما این هم پایان کار نبود. حالا نوبت نویسندگان و تحلیلگران دلواپس است. رضا سراج، تحلیلگر نزدیک به خبرگزاری فارس، در یادداشتی نوشته است: «این سخنان ظریف نشانه ی فروپاشی ایده دولت روحانی است» و در نتیجه باید (هشتگ) «نه بزرگ» به دولت گفت. سخنی که با کمی پس و پیش از آن «فروپاشی دولت روحانی» در ذهن ثبت می‌شود.

این تصویر بیش از آنکه به واکنشی ساده به یک خبر از سوی جناحی خاص شبیه باشد، بیشتر شبیه یک کمپین از پیش طراحی شده ی روابط عمومی است. نزدیکترین مورد از این کمپین‌ها به تلاش برای کودتای درون حزبی علیه جرمی کوربین، رهبر چپ‌گرای حزب کارگر، بازمی‌گردد. انتخاب جرمی کوربین حاصل دو شکست پیاپی حزب کارگر با رهبران چپ میانه، گوردون براون و اد میلبند، در انتخابات سراسری مجلس عوام انگلستان بود. حزب کارگر این‌بار با اتخاذ سیاستی جدید در را به روی حامیان سنتی خود گشود و تصمیم گرفت به تمامی اعضای خود اجازه بدهد با پرداخت مبلغی اندک در انتخابات شرکت کنند.

جرمی کوربین آخرین کاندیدایی بود که توانست با دو امضای قرضی خود را به حد نصاب امضاها برساند و در مرکز ثبت‌نام برای کاندیداتوری رهبری حزب حاضر بشود، اما در پایان کارزارهای انتخاباتی او توانست با اختلاف چند صد هزار رای در مجموع زیر یک میلیون رای پیروز انتخابات شود.

اما در یک بعدازظهر خاکستری لندن، زمانی که او بعد از شکست گزینه ی مورد حمایتش در همه‌پرسی خروج از اتحادیه ی اروپا در راهپیمایی هم‌جنس‌گرایان که در لندن شرکت می‌کند، یکی دیگر از شرکت کنندگان که خود را به رهبر این حزب می‌رساند و می‌گوید تو ما را به شکست کشاندی و مکررا از کوربین می‌پرسد پس کی استعفا می‌دهی؟ فیلم کوتاهی که از این گفتگو توسط یک موبایل ضبط شده بود، به همراه یک مصاحبه با این فرد معترض روی سایت بی‌بی‌سی قرار می‌گیرد و مانورهای رسانه‌ای علیه جرمی کوربین شروع می‌شود. سپس همان شب وزیر خارجه ی کابینه سایه استعفا می‌کند. به دنبال آن اکثریت اعضای کابینه سایه هم استعفا می‌کنند و نمایندگان پارلمان عضو حزب رای عدم کفایت علیه او می‌دهند و کار به انتخابات می‌کشد. نتیجه ی امر یک دوقطبی بود که جرمی کوربین توانست حداکثر استفاده را از آن بکند دوباره با اختلاف رأیی بیشتر رهبر حزب باقی بماند.

اما نکته ی جالب در این میان توسط یک سایت خبری چپگرا به نام کنری فاش می‌شود؛ آن فرد معترض به کوربین در راهپیمایی همجنسگرایان لندن در یک شرکت مشاوره ی روابط عمومی به نام ارتباطات پورتلند کار می‌کند و از منتقدان همیشگی کوربین بوده، مشاور ارشد این شرکت در تیم روابط عمومی تونی بلر کار می‌کرده، این شرکت با اعضای بلند پایه ی حزب روابط خوبی دارد، اکثریت کارکنانش از حامیان حزب کارگر هستند و مقامات بلند پایه ی این شرکت سابقا برای بی‌بی‌سی و دیگر رسانه‌های مهم انگلستان کار می‌کردند. و در حالی که امکان ندارد یک شهروند ویدئوی درگیری لفظی خود با کوربین را برای بی‌بی‌سی بفرستد و سردبیران آن حتی برای بار دوم لینک این ویدئو را باز کنند، ویدئوی این درگیری لفظی خاص به مرکز مانور رسانه‌ای در کودتا علیه کوربین بدل می‌شود. البته رسانه‌های دیگری نیز ارتباط دادن این فکتها به اتفاقات درون حزب کارگر و کارگردانی توسط نزدیکان تونی بلر را بیشتر تئوری توطئه قلمداد کردند. اما چه شرکت پورتلند با کودتای درون حزبی کارگر مرتبط باشد یا نه، و یا توالی اتفاقات بر اثر یک برنامه ی از پیش طراحی شده باشد یا کاملا تصادفی، پوشش‌ رسانه‌ای وقایع به شکلی که بتواند آن را همچنان برای مخاطبان جذاب نگه دارد، از حضور یک روابط عمومی قوی پشت ماجرا خبر می‌دهد.

توالی وقایع بعد از جلسه ی محمدجواد ظریف با اعضای کمیسیون امنیت ملی نیز وجود یک کمپین روابط عمومی را به ذهن متبادر می‌کند. به نظر می‌رسد افراط‌گرایان دلواپس نیز از روش‌های سنتی هم جناحی‌های قدیمی خود خسته شده‌اند و دل در گرو راهکارهای مدرن گذاشته‌اند اما به قول مولانای روم آنها به کدو دقت نکرده‌اند و تالی‌فاسد این گونه کمپین‌های کودتا صفت و نتایج حاصل از آن را در نظر نگرفته‌اند.

انتهای پیام