بومرنگ سلبریتی زدایی‌

لقمان مداین در یادداشتی ارسالی به انصاف نیوز نوشت:

نامش را با آثار با شکوهی به خاطر می آورم، در هر کجا که حاضر شد سعی کرد بهترین خود باشد، به سهم خویش استاندارد سینما را رشد داد، از ویژگی های خوبش آگاهی بود، تسلط کافی بر هر مبحثی داشت، می توانست تجزیه و تحلیل کند، نه از سیاست بی خبر بود نه از دیانت، هم خدای ادیان را می شناخت و هم خدای سیاستمداران را، وقتی فیلم های امنیتی بایکوت بودند او مرزشکنی کرد و به ایفای نقش پرداخت، تا از کسانی که امنیت را برای مردم فراهم آورده اند دفاع کند، سریال پازل را که در دفاع از شهدای هسته ای و نیروهای امنیتی خادم و نخبه بود و تقابل با سرویس های جاسوسی غرب را نشانه می رفت پذیرفت و درخشید، در نقش آفرینی آن سنگ تمام گذاشت، حتی به کمک نویسنده و کارگردان رفت تا به آنان بیاموزد برای بالا بردن همذات پنداری مخاطب با آن قهرمان امنیتی باید به بخشی از زندگی خصوصی آنها نیز گریزی بزند، اما ناجوانمردان قلم فروش، امروز به رضا کیانیان انگ مزدوری انگلستان را می زنند، همان هایی که عمری از سفره شرقی ها تناول کرده اند، نان پاکیزه کیانیان را آغشته به تهمت های نابخردانه خود می سازند، اما به قول مثالی کی شود دریا..، بگذریم.

از کجای سینمایتان می خواهید نام ببرید که خاطره ای از رضا کیانیان نباشد، مختارنامه ای که هر سال پر مخاطب ترین سریال سیمای میلی‌تان می شود یا سینما متروپلی که سال گذشته در جشنواره فیلم فجرتان اکران شد و جوایز را درو کرد و با بی رحمی از مسیر اسکار کنار گذاشته شد؟ البته در این یک مورد حق دارید، چون ایشان در همین فیلم پرده از چهره جناب‌تان پایین کشید، می خواهید از یک حبه قندش بگویم که اثر درخشان رضا میرکریمی و شادمهر راستین بزرگ بود اما با جهالت رفقای‌تان به قهر از اسکار کنار رفت تا در وهمی ننگین به تحریم اسکار بروید و سرشکسته تر از قبل بازگردید و در این میان اثری که درخشید را حیف کنید؟

از کفش هایم کویش بگویم که مرحوم کیومرث پوراحمد ساخت و درخشیدند اما در زمان فوت استاد پوراحمد نقل شده که گفتید تا حد امکان رسانه ها درباره او ننویسند! می خواهید از سریال شهرزادش بگویم که خوش درخشید اما برای آغاز طرح سلبریتی زدایی گناه سرمایه گذار فیلم را به پای هنرمندانش نوشتید تا به مقصود شوم خود برسید؟

هنوز هم که هنوز است نیروهایتان را به آموزشگاه های خصوصی می فرستید تا زیر نظر اساتیدی چون کیانیان درس بیاموزند و با همان اندوخته زمین بازی را در دستانشان بگیرند و آموزشگاه بزنند و با اساتیدشان تقابل کنند و فراموش می کنید که پیامبر اسلام(ص) در شان اساتید فرمود هرکس به من علمی را بیاموزد تا آخر عمر بندگی اش را می کنم.

بگذارید آگاه‌تان کنم اگر هنوز برایتان دیر نشده باشد، اگر معجون جهل مرکب را ننوشیدید، اگر صرفا جهالت است و عصاره آگاهی جواب دهد، یقین بدانید طرح سلبریتی زدایی همچون بومرنگ به صورتتان باز خواهد گشت، بخوانید و بنگرید و از تاریخ عبرت بگیرید، پیش از شما سعید امامی که رهبری او را نفوذی نامید و رفقایتان او را شهید خواندند در این مسیر گام نهاد، روزنامه ها را فله ای بست و روزنامه نگاران را خانه نشین کرد، آیا مسیر مطبوعات بسته شد؟ یکایک آنان به رسانه های جهانی پیوستند و با راه اندازی بخش فارسی یا پوشش دهی اخبار ایران در بخش های دیگر تبدیل به هزینه برای نظام شدند، خبرنگاری که اخبار مجلس را پوشش می داد و در چهارچوب کار می کرد را تحمل نکردید و به مهاجرت مجبورش کردید تا زمین بخورد اما همین که سرپا شد کمپین هایی را به پا کرد، همه مانند ماشاالله شمس الواعظین برنده جایزه جهانی مطبوعات نبودند که در ایران بمانند و از حرفه خود دور شوند و کشاورزی کنند.

همین طرح مقابله با هنرمندان نیز شکست می خورد و مانند سعید امامی سیلی خواهید خورد، همانطور که امیرالمومنین (ع) فرمود هرکه استبداد کند در کارهای خود هلاک می شود، فرمود من یک عقل دارم وقتی با ده نفر شما مشورت می کنم ده عقل به عقل خودم ضمیمه می کنم، ای کاش می نشستید پای سخن استاد کیانیان و در مقابلش زانوی ادب می زدید تا دریابید چه چیز در میان انبوه آثار استاد ناصر طهماسب قرار گرفت که او را از چشم ملت انداخت، بلکه تکرارش نکنید، امان از روزی که فضای خارج از کشور فراهم شود تا یکایک هنرمندان مهاجرت کنند و سینمایتان، پر مخاطب چون سیمای میلی باقی بماند! و دیگر فیلمی با استاندارد های نظام ساخته نشود، یادتان بیاید که شبیه جاهلیت اولی گمان می کردید گلشیفته فراهانی یا زهرا امیر ابراهیمی که چه خوش می درخشند در خارج به جایی نخواهند رسید و فشار را تا حدی زیاد کردید که ناچار به مهاجرت شوند اما باز هم خداوند مکرتان را به خودتان بازگرداند و درخشش هنری آنان را مقابل دیدگانتان به تصویر کشید.

یا آمدید گناه فروهرها را به پای گناه فرشته نوشتید! آن هم درست زمانی که چند ساعتی از ماه پر واقعه آذر نگذشته بود، آن را به قتل های زنجیره ای و اتوبوس نویسنده ها در ارمنستان منتسب کردید. فارغ از هر اظهار نظری، مگر رهبری به صراحت نفرمودند این اعمال کار عناصر نفوذی می باشد. به زبان ساده یعنی همان افرادی که اسناد سری را با کامیون از تورقوزآباد بیرون می کشند و با خیال راحت از مرز خارج می کنند تا ثابت شود حفره امنیتی به قدر یک کامیون جا باز کرده است! همان هایی که قهرمانان ملی را در کف خیابان های پایتخت ترور می کنند و هیچگاه ردی از آنان پیدا نمی شود و دست آخر حضرات مجبور می شوند افراد بی گناه را به عنوان عاملان ترور بازداشت کنند و زیر بازجویی ببرند که چون عیسی بار گناه و بی کفایتی دیگران را بر دوش کشند و به جد اگر دستگاه امنیتی سپاه در آن مقوله به کمک نمی آمد یک تراژدی بزرگ به وقوع می پیوست و افرادی بی گناه در یک اشتباه آشکار مجازات می شدند. مگر رهبری تاکید نکردند کار دشمن است، مگر مدیران ذی ربط تلاش نکردند تا از آنان همین را اعتراف بگیرند؟ مگر کسی همچون آقای پرویز ثابتی نگفتند که نویسنده ها خیال پردازی کرده و دروغ می گویند و اصل ماجرای اتوبوس ارمنستان را تکذیب کردند؟ مگر بر سنگ مزار سعید امامی حک نشد که شهید است و گفتند دشمن برایش پرونده سازی کرده و او را کشته؟ پس این همه جنجال برای چیست؟ با تعریف شما هرچه درباره قتل های زنجیره ای گفته و نوشته شود باید از آن حمایت کرد، اگر آن سخنان‌تان صحیح باشد آذر، ماه مظلومیت جمهوری اسلامی است، پس نویسنده های به قتل رسیده آن ترور و در نتیجه شهید شده اند، پس سالگرد شهادت‌شان باید پرشکوه برگزار شود و پوشش حداکثری یابد نه آنکه اسیر ممانعت گردد.

در ثانی، بیایید شما را به ایالات متحده امریکا ببرم، جایی که فیلم هایی پرشمار و به زعم شما سیاه می سازند آن هم علیه مقامات و ساختار سیاسی حکومت خودشان، دستگاه امنیتی، پلیس، ارتش و حتی فراتر از آن درباره فراماسونری یا همان جریان نظم جهانی و ایلومیناتی که شما باور دارید مدیریت دنیا را بر عهده دارند و یا دستگاه عدلیه! آیا توقیف می شوند؟ آیا تحت تعقیب مقامات قضایی قرار می گیرند؟ آیا سانسور می شوند؟ بگذارید به شما قاطعانه پاسخ بدهم خیر! تنها با تکیه بر رکن چهارم دموکراسی یعنی رسانه از درگاه های خود نقل به مضمون اعلام می کنند که “واقعیت ما با آنچه در فیلم می بینید متفاوت است” و به همین بسنده می کنند، فراتر از آن می بینیم حمایت نیز می شوند و پیکره‌شان از تیغ سانسور و توقیف پاره پاره نمی گردد، می خواهید مثال بزنم، در ساختار سیاسی سریال خانه پوشالی را ببینید، در فراماسونری قاتلین ماه کامل از اسکورسیزی، سیستم امنیتی‌شان را در سریال بیست و چهار و سرزمین مادری ببینید که از هیچ فعل منفی دریغ نمی کنند، یا ارتش در میثاق، یا دستگاه قضایی در عالیجناب و نمونه های بسیار دیگر که در این یادداشت نمی گنجد.

از رضا کیانیان گله کردید که چرا از هنرمند پیشکسوت فقید گلایه کرد، از کدام سخنش تعجب کردید؟ او صدای بیش از شصت درصد مردم بود که در آن سخن متفق القول بودند، همان هایی که انتخابات شما را تحریم کردند تا با آرایی حداقلی بر سر نیزه جلوس کنید و دردتان هم نیاید! با کدام پشتوانه به صدای اکثریت مردم اهانت می کنید؟ اگر عملکرد شما صحیح بود که رهبری در سخنرانی اخیر خود خواهان شنیده شدن صدای اکثریت مردم نمی شدند، باز شدن و رقابتی شدن فضا را طلب نمی کردند!

اگر قضاوتتان صحیح بود که از عملکرد دستگاه های ذی ربط در تایید صلاحیت کاندیداها گلایه نمی کردند، اگر شما یادتان رفته ما بخاطر داریم که رهبری همان ابتدا با تایید فیلم مارمولک جناب تبریزی مجوز ضمنی انتشار آن را دادند و به درستی فیلم را تحلیل کردند اما امثال شما خودآقا پندارها بیست سال این فیلم ارزشمند را توقیف کردید تا بار دیگر ثابت کنید انحصار قدرت در دستان شماست نه حتی رهبری، همانطور که ریاست گذشته صدا و سیما را که منصوب رهبری بود با قهر پایین کشیدید تا مهر تاییدی بر توان ناتوان‌تان بزنید، الحق که خسر الدنیا و الاخره هستید، نه رضایت مقام رهبری را دارید نه رضایت مردم که رضای الهی در گروی آن است، بدانید تا زمانیکه شما اشغالگران سینما جولان می دهید مخالفت با اشغالگران فلسطین از زبان پر کلام‌تان طنزی بیش نیست.

در پایان شما را به سوره تکویر آیه نهم ارجاع می دهم که چه خوش فرمود و آیت الله طالقانی (ره) چه دقیق تفسیر کردند، در فردای قیامت خداوند سوال می کند که به کدامین گناه این استعدادهای پرپر شده کشته شدند؟ و شما و امثال شما باید پاسخگو باشید که چگونه استعدادهای هنر این مرز و بوم را با خانه نشینی و قهر زنده به گور کردید.

برایتان طلب هدایت دارم، هرچند که بعید می دانم بر قلب های مهر شده‌تان موثر آید.
به هر ترتیب امیدوارم شاهد افزایش سعه صدر در همگان باشیم.

انتهای پیام