جنجال‌ها در بریتانیا درباره تعریف اسلام‌هراسی
اظهارات لی اندرسون، نماینده پارلمان بریتانیا در مورد صادق خان و اینکه لندن تحت کنترل “اسلام‌گراها” است، منجر به تعلیق فعالیت او در حزب محافظه کار شد، اما ریشی سوناک، نخست وزیر انگلیس و دیگر اعضای ارشد محافظه کار از زدن برچسب اسلام‌هراسی به این سخنان خودداری کردند. این موضوع باعث ایجاد قیل و قال درباره معنای اصطلاح اسلام‌هراسی شد.
سایت دین‌آنلاین نوشت: «گاردین با طرح این پرسش که «آیا تعریف رسمی از اسلام‌هراسی در بریتانیا وجود دارد؟» ضمن پاسخ منفی به این پرسش، ادعا کرده است نزدیکترین تعریف شبه رسمی درباره اسلام‌هراسی در بریتانیا توسط گروه پارلمانی همه‌حزبی (APPG) برای مسلمانان بریتانیا ارائه شده‌است: “اسلام‌هراسی ریشه در نژادپرستی دارد و نوعی نژادپرستی است که ابراز و بیان مسلمانی یا آنچه مسلمانی تصور می‌شود را هدف قرار می‌دهد.” در حالی که این تعریف به تصویب بسیاری از سازمان ها، از جمله حزب کارگر، لیبرال دموکرات و محافظه‌کاران اسکاتلند رسید، دولت وست مینستر یا حزب محافظه‌کار در انگلستان آن را نپذیرفتند.
چرا دولت انگلیس این تعریف را نپذیرفت؟
دولت معتقد است که این تعریف “به طور گسترده پذیرفته نشده‌است” و نیاز به بررسی بیشتر دارد. در سال ۲۰۲۱، دولت گفت” این تعریف با قانون برابری ۲۰۱۰ مطابقت ندارد و عواقب شدیدی برای آزادی بیان خواهد داشت”. مسلمانان طبق قانون برابری ۲۰۱۰ نمی توانند مورد تبعیض نژادی قرار گیرند، زیرا آنها به عنوان یک نژاد تعریف نشده‌اند.
آیا این رویکرد دولت با اقدام آن بر تصویب تعریف یهودی‌ستیزی تناقض دارد؟
در سال ۲۰۱۶، دولت تعریف ائتلاف بین المللی یادبود هولوکاست (IHRA) از یهودی‌ستیزی را پذیرفت که به تصویب همه احزاب اصلی بریتانیا نیز رسیده‌است. در این تعریف آمده‌است: “یهود ستیزی تصور خاصی از یهودیان است که ممکن است به صورت نفرت از یهودیان ابراز شود.” این تعریف افراد یهودی، دارایی‌های آنان، نهادهای اجتماعی یهودی و موسسه‌های مذهبی آنان را در برمی‌گیرد. بنابراین، در حالی که یهودیت یک دین است، یهودیان طبق قانون برابری در بریتانیا یک نژاد تلقی می‌شوند.
به طور مشابه، سیک‌ها بر اساس یک پرونده در سال ۱۹۸۳، یک نژاد تلقی می‌شوند. در آن پرونده مجلس اعیان تصمیم گرفت پسر سیکی که از پوشیدن عمامه در مدرسه منع شده بود، بر اساس قانون روابط نژادی ۱۹۷۶ به دلیل گروه قومی خود مورد تبعیض قرار گرفته‌است. این موضوع متعاقباً در قانون برابری نیز منعکس شد.
استدلال‌ها برای ارائه تعریف اسلام هراسی چیست؟
تعصب ضد مسلمانان در سال های اخیر افزایش یافته‌است. حتی قبل از حملات حماس به اسرائیل و متعاقب آن حمله به غزه، داده‌های پلیس نشان می‌دهد که حجم جرایم نفرت‌انگیز علیه مسلمانان در لندن از سال سال ۲۰۱۲/۱۳ تا کنون ۱۷۴ درصد افزایش یافته‌است.
برخی از مسلمانان بدترین شرایط را در زمینه اشتغال و تحصیل دارند و احتمال زندگی آنها در مسکن‌های اجتماعی و خانه‌های پرجمعیت بسیار بیشتر از دیگران است. بحث حامیان ارائه تعریف اسلام‌هراسی این است که امتناع دولت از پذیرش این تعریف یا استفاده از این اصطلاح، نفرت معطوف به مسلمانان و مسائلی که با آن مواجه هستند را کمرنگ می‌کند و باعث بی توجهی به آنها می‌شود.
استدلال مخالف چیست؟
نگرانی‌ها عمدتا حول محور آزادی بیان بوده است. وزیر برابری، کیمی بادنوک، این هفته در پاسخ به درگیری‌ها درباره سخنان اندرسون گفت: “ما از اصطلاح «نفرت ضد مسلمانان» استفاده می‌کنیم. این اصطلاح روشن می کند که قانون از مسلمانان حمایت می‌کند. در این کشور، ما سنت افتخارآمیز آزادی مذهبی و آزادی انتقاد از دین داریم.”
APPG در پاسخ به انتقادها درباره محدودیت آزادی بیان گفت که تعریف آنها “نه با انگیزه و نه به منظور محدود کردن آزادی بیان یا انتقاد از اسلام در جایگاه یک دین بوده است”. همچنین گفت که تعریف یهودی‌ستیزی “ثابت کرده‌است که می‌توان از یک هویت قومی و یا یک گروه مذهبی بدون تضعیف آزادی بیان محافظت کرد”.
بدون تعریف اسلام هراسی، آیا قانون بریتانیا از مسلمانان حمایتی می‌کند؟
بله. بر اساس قانون جنایت و بی نظمی ۱۹۹۸، مرتکبان جرایم ابتدایی مانند ضرب و جرح فیزیکی، آزار کلامی و تحریک به نفرت در صورتی که انگیزه نژادی، مذهبی، معلولیت، گرایش جنسی یا هویت تراجنسیتی داشته‌باشند، می‌توانند به جرایم شدید یا جرایمی که به جرایم ناشی از نفرت شناخته می‌شوند، متهم شوند.
درباره سایر جرایم، نفرت مذهبی می‌تواند عامل تشدید کننده مجازات باشد. همچنین اعمال خاصی که برای برانگیختن نفرت مذهبی انجام می‌شود، طبق قانون نظم عمومی ۱۹۸۶ جرم محسوب می‌شود. قوانینی نیز وجود دارد که سوء استفاده آنلاین را جرم‌انگاری می‌کند و می‌تواند برای پیگرد قانونی اسلام‌هراسی مورد استفاده قرار گیرد.»
انتهای پیام
