مذهب معطوف به قدرت | محمدرضا یوسفی
محمدرضا یوسفی، استاد دروس خارج فقه حوزه‌ی علمیه‌ی قم در کانال تلگرامی خود نوشت: «در یادداشت قبلی از نگرش ديني و شيعي جديد سخن رفت. از مهمترين ویژگی های این نگرش، قدرت محور بودن است. اين جريان به يك باره خلق نشده است؛ جرياني است كه چند دهه به طور منظم فعال بوده و اكنون مروجان آن، تصور مي كنند زمان ميوه چيني آن فرا رسيده است.
از این ديدگاه، مهمترين مولفه هاي انقلاب ايران: مهدويت، استكبارستيزي و ولايت پذيري است( فارس، 11 / 2 / 1390). معنای ولايت پذيري، پذيرش كامل قلبي ولايت فقيه براي همه مردم و به ويژه دست اندركاران نظام است. چيزي كه امروزه به خالص سازي تعبير مي شود. به عنوان مثال، يكي از مناديان اين تفكر دو روز قبل از انتخابات مجلس نهم بيان مي كند كه شوراي نگهبان بايد با معيار ولايت پذيري، صلاحيت كانديداها را بررسي كند تا انتخابات، رقابت ميان ولايت پذيران باشد. ( 9 / 12/ 1390).
پناهيان در همانجا اينطور تعبير مي كند «کاندیداها بر اساس اینکه کدامیک در اجرای فرامین مقام معظم رهبری مقدم ترند به رقابت می‌پردازند» ( 9 / 12 / 1390). نتيجه اين تفكر، تمركز قدرت و نفي تحزب و نفی تنوع فكري و سیاسی در ساختار حكومتي است.
دستيابي به تمركز قدرت نيازمند بسترسازي مناسب و ابزارهايي است كه بتواند چنين هدفي را تامين كند. بر اين اساس، هدف از تشكيل و توسعه هيئت هاي خاص عزاداري در چند دهه اخير، ايجاد يك شبكه جريان ساز، مقتدر و سياسي بوده است. البته كسب قدرت با هدف مقدمه ظهور تعبير شده است. وی بيان مي كند كه « هیئت به معنای زندگی جمعی یعنی شبکه و جریان سازی است که مقدمه ساز ظهور بوده… اصولا هیئت نمی تواند سیاسی نباشد. در هیئت باید به مقوله قدرت توجه داشت (سایت دیده بان ایران، 29 / 2/1401)
اين پرسش مطرح مي شود كه چرا در اين ديدگاه ديني، به دست گرفتن قدرت از اهميت به سزايي برخوردار است. در پاسخ بايد گفت كه از منظر اين جريان فكري، فعاليت فرهنگي بدون اتكاء به قدرت، موفقيتي نداشته، اثرش بسيار ناچيز و دیربازده است. از اين رو عنصر قدرت را كليدي مي داند. پناهيان كليدي بودن عنصر قدرت در ترويج دين را چنين بيان مي كند « قدرت موجب میشود تا گروهی از روی اعتقاد پذیرا باشند عده ای مرعوب و عده ای تحت تاثیر بازی قدرت خواهند شد» ( ۱۴ / ۵ / ۱۴۰۱). بنابراين با وجود قدرت، گروهي تحت تاثير آن، متقاعد شده و گروهي نيز مرعوب شده و گروهي نيز تحت تاثير بازي قدرت خواهند شد. وي نتيجه مي گيرد كه « باید قدرت را به دست آورد تا بتوان اندیشه ها را دنبال کرد… همه آنهایی که کار فرهنگی میکنند بدون بحث از معادله قدرت، سرکارند» ( ۱۴ / ۵ / ۱۴۰۱).
او تأثیرگذاری گسترده را دلیل اهمیت قدرت بيان مي كند. دليل نخست، بهره گيري از روايت « الناس بأمرائهم أشبَهُ مِنهُم بِآبائهم» است. چرا شباهت مردم به صاحبان قدرت بيشتر از شباهتشان به پدران خويش است؟. وي پاسخ مي دهد كه « چون ( قدرت) همۀ عوامل زمان را به کار میگیرد یکی از این جهت که خود انسانها قدرت را دست کسی ببینند او را منطقی تلقی میکنند یا مرعوبش میشوند یا متأثر از بازیهای او می شوند و شبیه آن چیزی میشوند که او طراحی کرده … حالا کار تربیتی مقدم است یا کار سیاسی؟» ( ۱۴ / ۵ / ۱۴۰۱). دليل ديگري كه ارائه مي شود عملكرد پيامبر در مدينه است به اعتقاد وي پيامبر مدينه را در 9 سال اول به سان يك پادگان اداره مي كرد كسي كه به مدينه ورود مي كرد، حق خروج نداشت و پيامبر از اين طريق توانست دين جديد را تثبيت و گسترش دهد. ( ۱۴ / ۵ / ۱۴۰۱). اين يك تحريف صريح تاريخ براي پيشبرد اهداف سياسي است.
او با اين نگاه و هدف گذاري انجام شده، هيئت ها در اين نگرش بسيار مهم هستند. آنان ابزار تحقق اين هدف مي باشند. وي معتقد است كه براي تحقق اين هدف، كار فرهنگي هيئتي ها كافي نيست. بايد هیئت ها، تشكيلاتي، متحد و معطوف به قدرت و ثروت عمل كنند. او می گوید «اینکه ما فقط کار فرهنگی انجام دهیم و در انجام امور مالی اقتصادی و سیاسی باهم اتحاد نداشته باشیم در زمان ظهور حضرت مهدی (عج) دچار مشکل میشویم … ما باید نیروها را برای پولدار شدن و رییس شدن تربیت کنیم»( اعتماد، ۳ / ۱۰ / ۱۴۰۲) به اعتقاد او، از اين طريق است كه زمينه سازي ظهور امام زمان رخ مي دهد و اين قدرت و ثروتي كه توسط هيئتي ها به دست مي آيد در خدمت امام زمان به كار خواهد رفت. ( اعتماد، ۳ / ۱۰ / ۱۴۰۲)
او با توجه به نكات يادشده، این نگرش به نام دين، خواهان تسخير كامل قدرت بوده و براي قدرت نوعي قداست قائل است. نقد آن در اين فرصت نمي گنجد.»
انتهای پیام
