آقای ضرغامی! چگونه دعوت به وحدت را براندازی می خوانید؟

رضا رئیسی در خرداد درباره ی اظهارات اخیر «عزت الله ضرغامی»، از کاندیداهای احتمالی اصولگرایان برای انتخابات ریاست جمهوری سال 96 نوشت:

در فضای پسا برجام معادلات بین المللی به سمت و سوی سنگین شدن کفه ترازو به نفع ایران حرکت می کرد و از طرف دیگر در داخل نیز با گذر از چالش های چند سال گذشته اقتصادی و سیاسی، وضعیتی بس بسامان تر از اواخر دهه هشتاد و اوایل دهه نود شمی بر کشور حکمفرما شده است، در چنین فضا و حال و احوالی دشمنان نام و نشان دار ایران که تمام رشته های خود را پنبه شده دیده و هزینه های سنگین مادی و معنوی و رسانه ای شان رنگ باخته است، با بهره گیری از روی کارآمدن رئیس جمهوری ناپخته در ایالات متحده به دنبال تنش زایی و سوق دادن ایران در مسیر بحران هستند.

در این اوضاع و احوال و با عنایت به آنکه فقدان آیت الله هاشمی به عنوان نماد اعتدال و عقلانیت ورزی در تلاطم های پرشمار فضای سیاسی چند دهه گذشته، بسیاری را نگران و بیمناک از تبعات این فقدان خسران آور کرده است، جمعی از بزرگان جریان اصلاحات، در اقدامی هوشمندانه و نکته بینانه، طرح آشتی ملی را برای همنوایی و هم افزایی هر چه بیش تر میان نیروهای انقلاب و دلبسته گان به کشور و نظام مطرح کردند.

ایده و طرحی که جانمایه آن وحدت آفرینی در عین تکثر و پرهیز از مجادلات بی اساس سیاسی و همنوایی پیرامون وجوه مشترکی است که به نحو احسن منافع ملی را تامین و به عنوان بهترین راهبرد کشور را به انسجام دو چندان در برابر تلاطم و مخاطرات بیرونی رهنمون می کند، طرحی که از هر منظری بدان نگریسته شود و از هر دیدگاه سیاسی بدان پرداخته شود، نمی توان ضعف و خلل و مغایرتی با آرمان ها و اهداف دیرپای انقلاب و نظام برای آن متصور بود.

جذب حداکثری، همنوایی هم گروه ها در چارچوب اهداف نظام و ایستادگی همه جریان ها در برابر دشمن بیرونی و اولویت دهی به منافع ملی در برابر نگرش های طیفی و کنار گذاشتن نگرش های صرف جناحی در برابر هدفی کلان تر که همانا اعتلا و ارتقای ضریب امنیت ملی در قالب همذات پنداری دو چندان تر همه نحله ها و جریان های سیاسی با حاکمیت و نظام است، اهداف چنین طرحی است که هیچ عقل سلیمی نمی تواند منکر برکات و فرصت های آن به خصوص در این برهه خاص باشد.

حال اما در گفتاری جالب توجه رئیس سابق رسانه ملی که در دوران مدیریت خود بر این مجموعه، نگرش های مشهود طیفی و جناحی داشت و صدا و سیما را بیش از هر زمان دیگری به سمت و سوی یک طیف و جریان خاص سوق داد و در بروز انشقاق های آسیب زا بر فضای کشور نقش مشهودی داشت، در پیش خطبه های نماز جمعه امروز قم و در سالگرد پیروزی انقلاب، با جملاتی جالب توجه به این طرح حمله کرده و در ادعایی جالب توه گفته است که طراحان این طرح به دنبال براندازی هستند!

اینکه رئیس سابق صدا و سیما با اصلاح طلبان مخالف است و حتی حیات سیاسی آنان را بر نمی تابد و در هر فرصت ممکن به آنان و هر آنچه می گویند، می تازد؛ یک حرف است و اینکه طرحی که اساس و بنیان آن حتی فارغ از انگیزه های طراحان یا نام و عنوان آنها، در راستای منافع نظام و همنوایی همه اضلاع و اجزای طیف های مختلف در کنار گذاشتن اختلافات و عدم بازگشت به خاطرات تلخ گذشته و سعی در نگاه به آینده و پرهیز از نگرش های یکسویه است، چگونه و با چه متر و معیاری طرحی برای براندازی نظام معرفی شود، بحث دیگر!!

آیا طرحی که عنوان آشتی ملی دارد و در آن همگان توصیه به رفع کدورت ها و زدایش کینه ها و حرکت در مسیر همنوایی پیرامون ارکان انقلاب و نظام می شوند، می تواند با براندازی و منافع ملت ونظام مغایرت داشته باشد؟ از آن دست استدلال هایی است که شاید تنها خود آقای ضرغامی و همفکران ایشان بتوانند به آن پاسخ دهند.

اگر اشتباه و خطایی از سوی هر کسی سر زده که بی شک از سوی همه طیف ها کم و زیاد سر زده و هیچ کس نمی تواند خود را تام و تمام بری از خطا و اشتباه بداند و برای گذار از هزینه های این اشتباه ها در مسیر وحدت حرکت کند؛ چه بدی و سوء نیتی می تواند داشته باشد؟

چرا آقای ضرغامی و همفکران ایشان خود را تماما حق می پندارند و دیگران را به تمامی باطل،خود را مدافع نظام می دانند و دیگران را تا مقام براندازی نظام می رانند؟ دیگرانی که سال های سال برای این انقلاب و نظام دل سوزانده و هزینه داده اند و دل در گروی این آب و خاک دارند و خود می گویند که به دنبال آشتی جویی و فراموشی کدروت ها هستند و می خواهند آینده ای روشن و چشم اندازی مطلوب برای ایران و نظام و انقلاب را با بهره گیری ازظرفیت وپتانسیل همه نحله ها و جریان های سیاسی دوستدار انقلاب و ایران رقم بزنند و آنگاه عده ای همه این حسن نیت ها و دعوت به آشتی و مدارا را به بدترین شکل ممکن رد می کنند و بر آن خط بطلان می کشند.

این تفکر البته نشان داده که یکسو نگری هایش هیچ دردی را دوا نمی کند و از سوی عموم مردم هم هیچ اقبال و استقبالی ندارد و حضورهای مردمی در انتخابات های مختلف و تاکید آنان بر اعتدال و میانه روی و پرهیز از افراط و تفریط پیام آشکاری دارد مبنی بر فقدان وجاهت این تفکر و واعظان آن در فضای سیاسی، که ای کاش تا فرصت ها باقی است گوش شنوایی باشد و نیتی خیرخواهانه برای اصلاح رویکردهای نادرست.

انتهای پیام