صیانت از آرای پزشکیان به عهده‌ی کیست؟
ابوالفضل نجیب، روزنامه‌نگار، در یادداشتی که در اختیار انصاف نیوز قرار داده است، نوشت:
در اولین یادداشت بعد از سقوط هلی کوپتر رئیس جمهور دوران پسارئیسی را هم به توفیق اجباری و هم به دوره گذار و سرفصل برای حاکمیت تعبیر کردم. آنچه طی قریب دو ماه پرتلاطم و پرچالش گذشت پیش از آن که بر سر گزینه ریاست قوه مجریه، در واقعيت امر میان تحریم کنندگان و تشویق کنندگان بر موضوع مشارکت بود. جدالی تنگاتنگ که همزمان بر وزن کشی باقی مانده بدنه اجتماعی اصلاحات و بخش عبور کرده از صندوق انتخابات بود. این وزن کشی اگر چه در انتخابات 1400 شکاف میان حاکمیت و مردم را نمایان کرده بود، اما در انتخابات 8 تیر 1403 ابعاد دیگری از آن را به نمایش گذاشت. این در حالی بود که حتی رادیکال ترین جناح ها و معترضین به وضع موجود حداقل در تشویق مردم به مشارکت در انتخاب رئیس جمهور اجماع کردند.
آنچه اما بعد از این کشمکش نفس گیر برجامانده نگرانی ها بابت ادامه روند وضع و تبعات اجتناب ناپزیر کوتاه و بلندمدت است. اظهارات سرراست و صریح علیرضا علوی تبار ناظر بر این نگرانی و ابعاد آن است. اظهاراتی از این دست که، «اگر کابینه نماد تداوم و حفظ وضع موجود باشد، همه باخته‌ایم. و به هیچ‌وجه دیگر نمی‌شود مردم را به انتخاباتی دعوت کرد که بن‌بست‌ها را پایان دهد.» تاکید بر نگرانی هایی است که پیش از آن حداقل برای تحریم کنندگان قابل پیش بینی بود.
این که در چنین شرایطی مسئولیت طیف های حامی پزشکیان و مشوقین به مشارکت با وعده همزمان دفع خطر و تغییر چه خواهد بود، می تواند کلیدی ترین پرسش این روزها و حداقل تا اعلام وزرا و گرفتن رای اعتماد باشد. تردیدی نیست پاسخ صریح این پرسش حداقل بخش تاثیرگذار آن معطوف به
صیانت از آرای مردم از جانب رئیس جمهور و مهمتر از جانب الیت ها، کنشگران و فعالان سیاسی و بخصوص رسانه هایی است که مردم را به مشارکت در انتخابات تشویق کردند.
تجربه ثابت کرده صیانت رئیس جمهور از آرای مردم چندان که به نظر می رسد کار آسانی نیست. این ادعا ناظر به موضع گیری روزهای اخیر برخی جریان ها و بعضی صاحبان قدرت و از طریق تهدیدها و خط و نشان کشیدن همزمان برای پزشکیان و رای دهندگان به او با لحن های اغلب کنایه آمیز و نیش دار و تهدید آمیز نه تنها به 16 میلیون رای دهندگان به پزشکیان که حتی خطاب به 50 درصدی است که در انتخابات شرکت نکردند.
نگارنده علیرغم این که نقش سلبریتی های سیاسی و الیت ها و رسانه ها را در بالا بردن مشارکت چندان که باید موثر نمی دانم، اما بر مسئولیت پذیری تمامی آن ها در صیانت از آرای کسانی که به پزشکیان رای دادند به مثابه یک وظیفه اخلاقی و حقوقی تاکید دارم. هیچکس نمی تواند به صرف این ادعا که انگیزه‌اش از تشویق مردم به رای دادن صرفن بالا بردن نرخ مشارکت و کسب مشروعیت بین المللی برای نظام بوده از وظیفه صیانت و دفاع از رای مردم شانه خالی کند. تردید ندارم چنین مسئولیتی برای الیت ها و سلبریتی های سیاسی و رسانه ها به درجاتی هزینه بر خواهد بود. اما حداقل برخی رسانه های حامی پزشکیان فراموش نکنند، این هزینه ها به مراتب کمتر از هزینه هایی است که در صورت اتخاذ موضع غیر فعال در قبال انتخابات بر آنها تحمیل می شد.
انتهای پیام
