رئیس جمهوری زمینی و عهد مسعود!

غلامرضا بنی اسدی، روزنامه‌نگار، در یادداشتی که در اختیار انصاف نیوز قرار داده است، نوشت:

“من را آنقدر بزرگ نکنید که تصور کنم کسی شده‌ام؛ من نماینده شما شده‌ام برای اینکه بتوانم دنبال حق و حقوق شما بروم؛ شما به من اعتماد کرده‌اید و رأی داده‌اید.”

این فرازی است از سخنان مردی که می خواهد “مسعود” باقی بماند. نه رئیس که خادم جمهور باشد. این اراده به کلمه تبدیل شده و بر زبان آمده اوست. منتهی اگر ما بگذاریم! ما که می گویم این رفتاری است که در برابر روسا داریم. مردمی ترین افراد را به اندک زمانی به موجودی دور از مردم تبدیل می کنیم. یک دفعه فره ایزدی در او می بینیم و چنان به تملق “پُررنگ” می گوئیم که “پی رنگِ” شخصیتی فرد در هم می ریزد. ما از چوب و سنگ هم بت می سازیم چه رسد به آدم. تقدیس می کنیم و چهره قدسی می سازیم که هیچ کس جرات نقد او را هم نداشته باشد! مگر کسی می تواند قدسیت را نقد کند؟ کم تجربه نکرده ایم این ماجرا را.

امروز اما بحمدلله، مراسم تنفیذ رئیس جمهوری برگزار می شود که نمی خواهد قدسی باشد. همه تلاش خود را می کند تا عرفی و زمینی و در دسترس باشد. قول داده است دروغ نگوید. خواسته اش در “مسعود پزشکیان” بودن او را یاری کنیم. گفته است “هر کجا دیدید که ما راه را اشتباه می‌رویم یا براساس عدالت عمل نمی‌کنیم حتما گوشزد کنید.” این خُلقی است که در مکتب نهج البلاغه فراگرفته است.

او خود را مریدِ امامی می داند که به فریاد بلند و کلمات رسا و منطق راه گشا فرمود:” فلا تُكَلِّموني بما تُكَلَّمُ بهِ الجَبابِرَةُ،ولا تَتَحَفَّظوا منّي بما يُتَحَفَّظُ بهِ عندَ أهلِ البادِرَةِ، ولا تُخالِطوني بالمُصانَعَةِ؛ امام على عليه السلام: با من، آن گونه كه با جبّاران سخن گفته مى شود، سخن مگوييد و چنان كه از حاكمان بد خشم پرهيز مى شود از من نپرهيزيد و با ظاهر سازى و تملّق با من رفتار نكنيد.”

حق هم همین است. همین که حاکم مردم را محکومِ حکم خویش نپندارد. با مردم به زبان جباران سخن نگوید. برای نشکستن مردم و حرمت کشور، اگر لازم بود، خود را بشکند. حتی در برابر آینه منتقدان هم توان تکرار خودشکنی داشته باشد. این ظرفیت در رئیس جمهور منتخب هست. باید بکوشیم این اخلاق فاضله در او تکرار و تکثیر هم بشود.

همه ما و به ویژه ما اهالی رسانه به عنوان تکلیف ملی باید از این “مسعودِ خادم ملت” دفاع کنیم. نه با دعوا با این و آن که خود او هم گفته است “دعوا نخواهم کرد؛ دروغ نخواهم گفت دنبال محرومان و مشکلات مردم خواهم بود؛ تا پای جان خواهم ایستاد.” ما هم دعوا نمی کنیم بلکه با قلم و کلامِ منتقدانه او را یاری خواهیم کرد. سرِ پزشکیان را به هیچ شاهی مانند نخواهیم دید، او را صاحب نگین سلیمانی نخواهیم شمرد. صاف و صریح و صادق سخن خواهیم گفت.

مومنانه نقد خواهیم کرد. او را در زمین نگه خواهیم داشت. به حرمت رای مان نخواهیم گذاشت او را- مثل دیگران- فرازمینی و فرانقد کنند. با همان رسم الخط نهج البلاغه خواهیم نوشت. این عهد ماست با “رئیس جمهور” در عهدی که خدا کند برای همه “مسعود” باشد.

انتهای پیام