فرصت دولت با پاس گل مشترک حاکمیت و ملت | رضا رئیسی

رضا رئیسی، روزنامه‌نگار، در یادداشتی که در اختیار انصاف نیوز قرار داده است، نوشت:

این روزها که دولت از انتصاب مدیران عالی نرم نرمک فارغ شده و بحث استقرار مدیران میانی و در واقع بدنه اصلی ساختار دولت، پرونده‌اش گشوده و روی میز دولتمردان قرار گرفته، بحث داغ و اصلی آن است که دولت در مسیر اصلاح ساختاری چه تمهید و تدارکی دیده و با چه متر و معیاری به گزینش اضلاع و اجزای بدنه میانی دولت خواهد پرداخت. 

شاید مهمترین رویکرد و اصلی ترین وعده مسعود پزشکیان به مردم را بتوان وعده تغییر وضعیت موجود دانست. همانگونه که خود او نیز در نشست با کارشناسان سازمان برنامه و بودجه در روز دوشنبه 5 شهریور ماه، به عنوان مغز متفکر و نقطه ثقل راهبری و ترسیم نقشه راه دولت، بی پرده گفت با مسیر فعلی به ته دره می رویم و نیازمند برنامه ریزی و تغییر راهبرد و استراتژی دولت هستیم.

نکته آنکه، سایت اطلاع رسانی رئیس جمهوری این بخش از سخنان رهبر انقلاب را در اولین دیدار با اعضای هیئت دولت، تیتر یک کرده و بر صدر نشاند و نوشت: «تکیه بر کار کارشناسی به معنای حکمرانی خردمندانه است» 

پر واضح است که تغییر وضعیت موجود در قالب شعار و گفتار راهگشا نبوده و ملزومات مهم و اساسی دارد که اولین و بدیهی ترین آن استفاده از کارشناسان و نخبگانی است که به هر دلیلی تاکنون از ایفای نقش در بدنه ساختاری دولت باز مانده اند و اکنون با بهره گیری از توانایی و تخصص آنان است که می توان انتظار تغییر شرایط در هر دو عرصه تاکتیکی و تکنیکی را داشت. 

آنچه که از تحولات چند ماه اخیر سپهر سیاسی قابل استنتاج و تحلیل است، آن است که تغییر رویکرد و ریل گذاری مسیر تازه، علاوه بر خواست و مطالبه عمومی مورد عنایت و التفات ارکان نظام نیز هست و یک فرصت ایدئال و بهینه در این مسیر گشوده شده است. 

همانگونه که بر لزوم بکارگیری کارشناسان و متخصصان نیز اتفاق نظر وجود دارد و می توان گفت هم لزوم تغییر استراتژی و راهبردهای کلان و هم راه دستیابی به آن از مسیر نخبگان و کاربلدان مورد اجماع و اتفاق است. 

شاید برای اولین بار طی چند دهه اخیر باشد که لزوم تغییرات هم خواست و مطالبه عمومی است و هم مد نظر تصمیم گیران در سطوح کلان و این فرصتی بهینه و ایدئال پیش روی دولت قرارداده تا در مسیر رتق و فتق امور ملت، دست به خرق عادت بزند و از ظرفیت های مغفول مانده ای بهره بگیرد که تا پیش از این امید چندانی به افق گشایی آن نداشت. 

نمونه آنکه برای اولین بار در تاریخ جمهوری اسلامی ایران، یک مدیر جوان اهل سنت و کرد تا مقام معاونت رئیس جمهوری برکشیده شد و در خبرها داشتیم که اساتیدی چون شریفی زارچی به صحن و سرای دانشگاه و فضای آکادمیک کشور باز گشته اند.

این خبرهای خوب علاوه بر نشانه های اثربخشی راهبرد وفاق گرایی و اثبات این نکته که کشتی بانان را میل و رویکردی تازه آمده و تدبیرِ تغییر جدی و قطعی است از طرف دیگر منجر به بسط و تعمیم پروژه «وفاق ملی» از سطوح سیاسی و میان قوه ای به فرا قوه ای و در لایه های مختلف و متکثر مردمی خواهد شد. 

بدین سان هم تغییرات ساختاری ممکن و میسر است هم سرمایه اجتماعی عطف به آن قابلیت احیا داشته و سطح همذات پنداری میان ملت و دولت در راستای خیر جمعی و منافع ملی امکان بسط و تعمیم دارد. 

 اکنون دولت چهاردهم در یک نقطه ثقل و گرانیگاه ارتباطی در میانه عزم تغییر حاکمیتی و خواست و مطالبه تغییر در بدنه اجتماعی، یک فرصت ممتاز و ایدئال یافته تا برنامه وفاق گرایی خود را به یک توافق سازی جمعی با حداکثر انتفاع عمومی رهنمون سازد. 

در این مسیر البته مهمترین فاکتور برای صحت سنجی عملکردهای دولت در پیشبرد این راهبرد و استراتژی کلان، بکارگیری شایستگان و نخبگانی است که قرار است در سطوح میانی مدیریتی عهده دار و کارگزار و کارپرداز این مسیر تغییر و ریل گذاری بهینه آن باشند و حال دیگر هیچ توجیهی برای عمل نکردن به وعده ها و بکارگیری کارآمدان در دولتی وجود ندارد که هم شعارش تغییر است هم مردم چشم انتظار بهبود شرایط هستند.  

مضاف بر همه اینها پزشکیان در جلسه روز دوشنبه خود نیز یک جمله کلیدی و طلایی داشت: «در این ‎دولت کسانی که بدون دلیل موجه بالا رفته‌اند پایین می‌آیند و کسانی که به ناحق پایین رفته‌اند، بالا کشیده خواهند شد» این چنین سخنانی می تواند امیدها را برای ایجاد تغییرات مثبت در راستای منافع ملت و احیای سرمایه اجتماعی دوچندان زنده کند. 

انتهای پیام