آقای پزشکیان و «آن یکی»

حجت الاسلام احمد حیدری در یادداشتی که در اختیار انصاف نیوز قرار داده است، نوشت:

بنده از مدافعان آقای پزشکیان برای تصدی ریاست جمهوری بودم و برای پیروزی ایشان در حد و اندازه خودم از هیچ تلاشی فروگذار نکردم و بعد از پیروزی ایشان هم به خاطر انتخاب شدن او شاکر درگاه خدا هستم و تا به حال هم بسیاری از آمال و آرزوهای پنجاه و هفتی‌مان که فراموش شده بود، را از زبان ایشان شنیده‌ایم و به بازگشت به آرمان‌های انقلاب 57 امید بسته‌ایم.

اولین مصاحبه مطبوعاتی ایشان هم واقعا امیدزا بود بخصوص جواب متقنی که به کیهانیان در باره به کارگیری اصحاب فتنه [از نگاه کیهانیان] دادند و … ولی ضمن قدردانی از تلاش ایشان در راستای رفع حصر از آقایان کروبی و موسوی، جواب ایشان در باره رفع حصر «دل‌شکن» بود.

سال 88 با حضور پرشور مردم انتخابات ریاست جمهوری برگزار شد ولی اعلام نتایج انتخابات، بخشی از جامعه را شوکه کرد و اعتراض بخشی از مردم را در پی داشت. اعتراض کاندیداها به سلامت انتخابات در همه دنیا یک امر طبیعی است و سه کاندیدا از 4 کاندیدای آن انتخابات اعتراضات شدید داشتند و دو کاندیدا [آقایان کروبی و موسوی] با استناد به دلایل ادعایی که داشتند و با توجه به هم سو بودن ناظر و مجری انتخابات از یک طرف و موضع‌گیری صریح اعضای شورای نگهبان به نفع یک نامزد در انتخابات، حاضر به پذیرش داوری آن شورا در اعتراضات نبودند، و رسیدگی به اعتراضات توسط یک هیئت بی‌طرف و ابطال انتخابات را خواستار بودند.

متأسفانه کار را به جایی رساندند که امروز کیهانیان رئیس جمهور را محاکمه می‌کنند که چرا بعض معترضان به انتخابات 88 و به قول آنان «اصحاب فتنه» را در کابینه‌ای که با شعار وفاق سرکار آمده، جای داده است؟

البته از کیهانیان و همفکرانشان که خود را محور حق و محور زمین و زمان می‌د‌انند و مخالفان خود را باطل صریح و منحرف و فتنه‌گر و … می‌شمارند، بیش از این نتظاری نیست ولی از آقای پزشکیان که با خواندن قرآن و نهج‌البلاغه و با شعار احیای حقوق مردم و مخالفان و … سرکار آمده، انتظار نداشتیم که وقتی در باره رفع حصر مورد سؤال قرار می‌گیرد، حاضر نباشد نام آقای موسوی را بر زبان براند و با عنوان “آن‌ یکی” به او شاره کند و بعد هم بلافاصله تصریح کند که: «نباید با نظام درافتاد».

آقای پزشکیان عزیز؛ شما که حاضر نیستید نام یک مخالف نجیب را که نخست وزیر محبوب امام بوده و جنگ و کشور را حدود 8 سال به نحو افتخارآمیزی اداره کرده و برای نزدیک به 14 سال است که حصر را تحمل کرده و جز محاکمه قانونی خواسته‌ای نداشته، بر زبان برانید، آیا به مردم حق نمی‎دهید در این مورد به شما اعتراض کنند؟

دیگر این که آقای پزشکیان آقای موسوی کجا با نظام درافتاده و اقدام براندازانه مسلحانه داشته که شما بلافاصله تصریح می‌کنید که “نباید با نظام درافتاد”؟ آیا «تقاضای اصلاح ساختار قانون اساسی» را براندازی و جرم می‌دانید؟ مگر قانون اساسی بعد از امام مورد بازنگری قرار نگرفت؟ با این وجود آیا پیشنهاد بازنگری قانون اساسی و این بازنگری را راه اصلاح امور کشور دانستن، اقدامی براندازانه است؟ مگر شما در دوره تبلیغات انتخابات همه حرف‌های آقای موسوی را کم و بیش نزدید؟

آقای پزشکیان خود شما باید بیش و پیش از دیگران پایبند به شعار وفاق ملی باشید. وقتی قرآن پیامبر را به گذشت از فراریان از جنگ احد که مرتکب گناه کبیره فرار از جنگ شدند، امر می‌کند و به مشورت و مشارکت دادن آنان در اداره کشور فرامی‌خواند، آیا برای شما و دیگر تصمیم‌گیران نظام راهی غیر گذشت از مسأله 88 و جذب معترضان آن انتخابات برای تحقق وفاق ملی وجود دارد؟

انتهای پیام