سیاست و جمع اضداد

ابوالفضل نجیب، روزنامه‌نگار، در یادداشتی که در اختیار انصاف نیوز قرار داده است، نوشت:

در عالم سیاست می شود بسیاری حقایق را در همسویی جمع اضداد پیدا کرد. عالمی که به تعبیر درست یا غلط پدر و مادر ندارد و همه موجودیت و موضوعیت خود را به منافع واقعی یا واهی پیوند و گره زده است. این حقیقت تلخ چنانچه در بیرون از مرزها و در میان اپوزیسیون در همسویی با دشمنان به اصطلاح استراتژیک و تاریخی یعنی آمریکا و اسرائیل در برافروختن آتش جنگ در منطقه و ایران بروز و ظهور می کند، متاسفانه یا خوشبختانه در داخل مرزها نیز به نوعی در پیوند و همسویی برخی جناح ها و رسانه های داخلی با اپوزیسیون برانداز خارجی و استقبال و همسویی با وقوع جنگ نمود و ظهور و بروز پیدا می کند. و نکته جالب این که هر دو هم در ظاهر و بطور تاریخی و ایدئولوژیک دشمن هم یا به تعبیر علمی اضداد یکدیگر هستند.

کتمان نمی کنم در عالم سیاست که ترجیح منافع ملی بر هر جنس از دوستی و دشمنی ارجح است، گاه این همسویی بخشی از پیچیدگی ها و مقتضیات عالم سیاست است. همانگونه که همین ملاحظات و مقتضیات به درست یا نادرست تعین کننده ریل گذاری های  سیاست خارجی کشور در رابطه با اضداد ایدئولوژیکی چون چین و روسیه و کره شمالی شده است. نگاه به اصطلاح پراگماتیستی فرضی که عجالتن با هدف بر هم زدن نظم موجود جهانی توجیه و تئوریزه می شود. اما همسویی برخی جناح ها و افراد در مقام مدافعان نظام سیاسی در جنگ طلبی با بخشی از اپوزیسیون براندازی که وقوع جنگ برای شان حکم نان شب و تنها استراتژی سرنگونی و رسیدن به قدرت سیاسی است در مقایسه با کسانی که حفظ نظام را اوجب واجبات می دانند، از آن دست همسویی های نوبر و نوظهور در عالم سیاست و جمع اضداد است.

روی سخن بی پرده با جناح و کسانی است در داخل که با صراحت از ورود به جنگ استقبال و تشویق می کنند، در مقایسه با سازمان مجاهدینی که چندین دهه است همه تخم مرغ ها و بضاعت و موجودیت خود را برای سرنگونی و کسب قدرت در سبد راه انداختن جنگ علیه ایران گذاشته و بنا به اهمیت استراتژیکی که برای این امر قائل است به رذالتی تن داد که رضا پهلوی هم آن را به خیانت تعبیر کرد. منظورم انتشار اطلاعات هسته ای است که اسرائیل تلاش داشت بواسطه یکی از جریان های برانداز جمهوری اسلامی علنی کند، که در نهایت ننگ این وطن فروشی را سازمان به اصطلاح ضدامپریالیستی و صهیونیسم مجاهدین به بهای کسب مشروعیت از همان دشمنان تاریخی و استراتژیک به جان و دل خرید.

فراموش نکنیم جنگ شهرها در دوران صدام تز مسعود رجوی بود با این هدف که به رویارویی مردم با حاکمیت منجر و در نهایت سرنگونی منتهی خواهد شد. که در نهایت توقف آن هم به دلیل شکست این تاکتیک به مثلن پادرمیانی رجوی برای توقف آن منجر شد.

آنچه این روزها از طریق رسانه های سازمان مجاهدین و بطور موازی در داخل از سوی برخی اضداد آن ها شاهد هستیم، همسویی آشکار در مواضعی است که نه تنها از وقوع و تحمیل جنگ بر ایران استقبال می کنند که به تعبیری هیزم کش جنگ هستند. با این تفاوت که این یکی بر طبل توانمندی های نظامی برای ورود به جنگ و غلبه بر آمریکا و اسرائیل می کوبد و آن یکی بر ضعف و ناتوانی نظامی جمهوری اسلامی و ایضن آمادگی عنصر اجتماعی برای استقبال از جنگ با انگیزه سرنگونی.

عالم ایدئولوژی زدگی و به تعبیر درست تر عالم سیاست آلوده به ویروس ایدئولوژی و یعنی به معنی سرراست قدرت طلبی با ماهیت ایدئولوژی زدگی کور و هیستری در عالم واقع و روی زمین سفت و سخت واقعیت بدطور جمع اضداد را همسو و کنار هم قرار می دهد، به طوری که تفکیک هم در روش، در اخلاق و در عمل نه تنها مشکل که غیر ممکن می شود.

انتهای پیام