گره‌هایی که قرار است با دست باز شوند | ابوالفضل نجیب
ابوالفضل نجیب، روزنامه‌نگار در یادداشتی که در اختیار انصاف نیوز قرار داده است، نوشت:
همچنان مذاکره مستقیم و بی واسطه با امریکا از جانب برخی افراد و جریانات در زمره تابوها و ممنوعه‌ها بر آن پافشاری و اصرار می‌شود. البته در این مورد بخصوص هم اظهاراتی در بالاترین سطوح حاکمیتی و دولتی بر انجام مذاکرات مستقیم و غیر مستقیم با مقامات آمریکا در سطوح مختلف در گذشته های دور و نزدیک دلالت و حکایت دارد. با این حال حتی به صرف پذیرفتن این ادعا که تا کنون هیچ مذاکره مستقیمی با آمریکا در هیچ موضوعی و در هیچ سطحی انجام نشده، البته به استثنای مذاکرات برجام، با این حال اگر همچنان بر این اصل که حفظ نظام از واجب واجبات است پایبندی وجود داشته بود، به حکم همین اصل و همچنین عقل معمول معاش باید پذیرفت که مذاکره مستقیم در این برهه عین فعلی است که آن را مصداق اوجب واجبات می کند.
مضاف بر این که نفس رد کردن مذاکره و تابو کردن آن در هر شرایط و در عالم سیاست ورزی با هیچ منطقی سازگاری ندارد، مگر این اعتراف تلخ که اساسن دستگاه دیپلماسی ما به هر دلیل توان چانه زنی در سر میز مذاکره و برای احیای حق ملت را ندارد.
از این زاویه رد مذاکره با آمریکا را جز به نقض غرض نمی توان تعبیر کرد. این ادعا که هدف آمریکا از مذاکره با ما در انقیاد قرار دادن جمهوری اسلامی است فی النفسه با منطق دیپلماسی سازگار نیست و ریشه این بدبینی پیش از آن که به طرف مقابل برگردد به دستگاه دیپلماسی خود ما بر می‌گردد. به این که حداقل ما چندان به عالم مذاکره و حساب و کتاب کردن برای ارتباط با دیگران و بطور مشخص آمریکا نه تنها آگاه نیستیم که بطور مضاعف و تلویحن اعتراف می کنیم که در چنین رابطه ای از پیش مقهور و مغلوب هستیم. غافل از این که در عالم سیاست چنین اعترافی چه به تلویح و مستقیم نتیجه ای جز سرشکستگی نداشته و نخواهد داشت.
این در حالی است که بسیاری کشورهای دیگر جهان که سابقه خصومت بیشتر با آمریکا را داشته و حتی متحمل خسارت های به مراتب بیشتر از ما شده، در نهایت بعد از مدت ها ترک رابطه و خصومت با آمریکا، عالم چانه زنی و رابطه و مذاکره را در پیش گرفتند و خود را وارد چرخه حیات طبیعی سیاست ورزی کردند. آنچه این روزها در خصوص مذاکره مستقیم با آمریکا به گوش می خورد، از همه جهات از جمله مهمترین آن که به حفظ نظام تعبیر می شود و همان اندازه عقلانیت و در پیش گرفتن مشی سیاست ورزی در عالم ممکن می تواند نوید بخش گشوده شدن بسیاری گره های ظاهرن کوری باشد که طی چندین دهه قرار بود با دندان باز شوند.
انتهای پیام
