پیام بوسه اسیر اسرائیلی بر پیشانی رزمنده حماس

حجت الاسلام احمد حیدری در یادداشتی که در اختیار انصاف نیوز قرار داده است، نوشت:

در گیر و دار تهدیدهای نتانیاهو و ترامپ نسبت به جهان اسلام و مردم غزّه از یک طرف، مشغولیت گستره‌ای از جهان اسلام به تشییع شهید سیدحسن نصر الله از طرف دیگر و …، اتفاق مهم و افتخارآمیزی افتاد که به شایستگی مورد توجه، عبرت‌گیری و درس‌آموزی بخصوص جهان اسلام واقع نشد و آن “بوسه اسیر آزاد شده اسرائیلی بر پیشانی رزمنده حماس” بود!

“عومر شام توو”، اسیر اسرائیلی که حدود ۵۰۵ روز[نزدیک به دو سال] در اسارت رزمندگان غزه بوده است، هنگام آزادی و خداحافظی با نیروهای حماس، با بوسه زدن بر پیشانی رزمنده فلسطینی تشکر عملی خود را مقابل دوربین رسانه‌ها، به جهانیان نشان داد و با روحیه بسیار خوب و پرانرژی‌اش، عملا اعلام کرد شرایط زندگی او در غزه بر خلاف انتظار و بر خلاف شرایط واقعا بحرانی فلسطینیان و رزمندگان حماس، وضعیت نسبتا خوبی داشته است.

این اقدام اسیر آزاد شده اسرائیلی، پاسخی محکم و دندان‌شکن به شایعات و ادعاهایی بود که سران رژیم صهیونیستی و رسانه‌های عبری زبان در خصوص رفتار بد حماس با اسیران اسرائیلی منتشر می‌کردند.

این بوسه که قطعا نه تحمیلی، بلکه خودخواسته و در راستای تشکر از رفتار انسانی رزمندگان حماس با اسرای دشمن قساوت‌پیشه، خونخوار و کودک کش اسرائیل بود، اگر نه بیشتر که قطعا کمتر از مقاومت جانانه اهل غزه در مقابل بمباران‌های وحشیانه اسرائیل، در بیدار شدن وجدان‌های خفته جهانی تأثیرگذار نخواهد بود.

این بوسه، نشان از رفتار انسانی رزمندگان غزه با اسرای اسرائیلی داشته و برگرفته از تعالیم انسانی اسلام و رفتار جوانمردانه بزرگترین سرباز و رزمنده جان‌نثار اسلام، امام علی بن ابی‌طالب است که مولوی آن را به نظم کشیده است:
از علی آموز اخلاص عمل // شیر حق را دان مُطهَّر از دغل
در غَزا بر پهلوانی دست یافت // زود شمشیری بر آورد و شتافت
او خَدو انداخت در روی علی // افتخار هر نبیّ و هر ولیّ
در زمان انداخت شمشیرْ آن علی // کرد او اندر غزایش[جنگیدن و کشتنش] کاهلی
گشت حیران آن مبارز، زین عمل // از نمودن عفو و رحمتْ بی‌محل
گفت بر من تیغِ تیز افراشتی // از چه افکندی مرا بگذاشتی؟
گفت: «من، تیغ از پی حق می‌زنم // بنده حقم نه مأمور تنم
چون درآمد در میان، غیر خدا // تیغ را دیدم نهان کردن سزا

و لذا وقتی خواهر عمرو بن عبدودّ خبر کشته شدن برادرش در میدان جنگ را شنید، بی‌تاب شد ولی وقتی شنید به دست جوانمردی چون علی کشته شده، نه تنها تأسف نخورد، بلکه افتخار کرد و گفت: «اگر نبود که به دست همرزمی کریم کشته شده، اشکهایم در مصیبتش خشک نمی‌شد ولی این که به دست رزمنده بزرگواری چون علی کشته شده، باعث افتخار است!»(الفصول المختاره شیخ مفید/293)

آری، اسلام را نه ذوالفقار علی -که همین یک ضربتش در خندق از عبادت جن و انس با ارزش‌تر بود- بلکه تحمّل، خداباوری، بدون کینه جنگیدن، جوانمردی و انسانیت والای علی‌ها جاوید کرد.

امروز رزمندگان حماس نشان دادند که ارزش تحمّل و رفتار انسانی آنان در دوران جنگ و بمباران و خون و مرگ، با اسیران دشمن بسیار بیشتر از ارزش جنگیدن، پهپاد، موشک و مقاومت دلیرانه‌شان[که همگی لازم و به جای خود ارزشمند و نیکو بوده است] می‌باشد و این بوسه همچون بمبی در جهان صدا خواهد کرد و انسانیت و کرامت رزمندگان حماس را به جهان اثبات خواهد نمود.

رزمنگان مسلمان بخصوص جوانان مجاهد و مسلمان ایرانی در تمام میدان‌های جنگ و جهاد و مبارزه، به شنیدن و درس‌گیری از این پیام کمیاب، سزاوارتر از بقیه‌اند. کاش گوش‌ها برای شنیدنش تیز باشد.

انتهای پیام