ايران در گذرگاه تاريخ
محمدرضا یوسفی، استاد دروس خارج فقه حوزهی علمیهی قم، در کانال تلگرامی خود نوشت: «در حالی که بنا بود دور ششم مذاکرات ایران و امریکا در عمان برگزار شود، ایران در جمعه بیست و سوم خرداد، مورد تهاجم رژیم اشغالگر قرار گرفت.
به طور طبیعی ایران نیز در دفاع از کیان ملی خود به حملات متقابل دست زده است. پاسخ قاطع و کوبنده نیروی نظامی ایران مي تواند موجب تغيير برخي معادلات منطقه اي شود. در این شرایط، تشدید تنشها میان اسرائیل و ایران، پیامدهای گستردهای برای ثبات منطقه و امنیت ملی ایران می تواند داشته باشد.
تجاوز آشكار اسرائيل هر چند از يك سو يك تهديد است. اما ايران مي تواند آن را تبديل به فرصت كرده و خود را در جهان به عنوان مدافع صلح معرفي كرده و از آن برای افزایش مشروعیت منطقهای بهره برده، از فشار بینالمللی بر اسرائیل برای پیشبرد اهداف استراتژیک بدون درگیری مستقیم بهره ببرد.
از این رو با رویکرد کاهش تنش در منطقه و حفظ و تحكيم امنیت ملی ايران، پیشنهادهای ذیل ارائه میشود:
اولین پیشنهاد، دیپلماسی فعال و همه جانبه است. ایران باید تلاش کند تا با توجه به فرصت پیش آمده، یک ائتلاف میان کشورهای منطقه اعم از عربستان، قطر، ترکیه و… برای ایجاد یک جبهه متحد علیه تداوم و گسترش جنگ ایجاد کند. این امر منجر به انزوای بیشتر اسرائیل و هزینه دارتر شدن حمایت غرب از اسرائیل خواهد شد. همچنین از ظرفیت سازمانهای بینالمللی و منطقه ای در این راستا استفاده شود.
ایران نباید راه مذاکره را ببندد. فراموش نکنیم ایران تجربه هشت سال دفاع و مقاومت در برابر تجاوز عراق را داشت. زمان مذاکره برای گرفتن امتیاز فوق العاده مهم است. تفاوت فاحشی میان آتش بس سال های 61، 64 و 67 وجود دارد. بنابراین از گذشته درس بگیریم.
ایران نباید تحت تاثیر هیجانات و رفتارهای احساسی گروهی از تندروان قرار گیرد. طولانی شدن جنگ، هر چقدر خسارات زیادی به رژیم اشغالگر و متجاوز اسرائیل وارد کند، اما می تواند به زیرساخت های ما آسيب هاي زيادي وارد كرده، موجب عقب افتادگی بیشتر اقتصاد ایران شود. از این رو فعال کردن کانال های متعدد میانجی گر مورد اعتماد، در جهت آتش بس و بازگشت به میز مذاکره برای یک توافق شرافتمندانه لازم است.
دومین پیشنهاد به حوزه اقتصاد مربوط می شود. با توجه به تهاجمات دشمن و خسارات وارده و احتمال تداوم این جنگ، لازم است جهت مدیریت بحران برای تأمین کالاهای اساسی مانند نان، دارو، سوخت و غیره، کمیته ای با اختیارات مناسب تشکیل شود.
همچنین از آنجا که برخی خانوارها یا بنگاه های اقتصادی از این شرایط خسارت ديده يا مي بينند، جا دارد دولت به توزیع هدفمند یارانهها اقدام کند. دولت می تواند از ظرفیت انگیزه های انسانی مردم نیز برای تامین منابع این هزینه ها استفاده کند.
پیشنهاد سوم به تلاش برای ایجاد انسجام اجتماعی اشاره دارد. گرچه نشانه هاي شكاف عميق اجتماعي در ايران از مدتها آشكار بود اما اين امر به وضوح در انتخابات هاي چند سال اخير براي مقامات نظام روشن شد.
هر چند همكاري برخي افراد معدود با بيگانگان عليه حاكميت ملي و عدم قدرت فهم تفكيك ميان [دولت به معنای عام] و ايران براي كشور تلخ و ناگوار بوده است اما مردم هوشيار با وجود انتقادات […]، تلخي و مرارت زندگي خويش را فراموش كرده براي تماميت ارضي همراه با [دولت به معنای عام] در مقابل با تجاوز بيگانه هستند.
[دولت به معنای عام] بايد توجه داشته باشد كه هيچ حكومتي بدون داشتن پايگاه هاي مردمي قوي نمي تواند تداوم داشته باشد و در برابر بيگانه بايستد. از اين رو لازم است كه [دولت به معنای عام] از فرصت به وجود آمده استفاده كرده و براي تقويت انسجام ملي در سياست هاي گذشته خويش تجديد نظر كند. از اين رو در اين برهه حساس تاريخي از تمامي ظرفيت نخبگاني جامعه با گرايش هاي مختلف براي ایجاد هماهنگی در سیاست خارجی و کاهش اختلافات داخلی به طور موثر استفاده كند.
از رفتارها و شعارهايي كه موجب تشديد دوقطبي مي شود، پرهيز كند. توان انتظامي و امنيتي خود را متوجه حفظ امنيت ملي كرده و از رفتاري كه خاطر شهروندان را جريحه دار مي كند دوري نمايد.
رسانه ملي ملزم شود تا به جاي شعارهاي افراطي و آوردن كارشناسان فيك، به ارائه تحلیلهای واقعبینانه از تهدیدها و راهکارها با بهره گيري از متخصصان اقدام كند.
رسانه ملي با تاكيد بر تماميت ارضي كشور كه وجه مشترك همه مردم ايران است به تقویت روحیه مقاومت مدنی اقدام كند. ايران براي همه ايرانيان است امري كه مدتهاست توسط گروهي تندرو به فراموشي سپرده شده است. انسجام اجتماعي سلاح برنده هر كشوري است.
در نهايت بايد تاكيد شود كه راه سعادت اين كشور، تعامل با جهان و داشتن رويكرد توسعه گراست. هزینههای انسانی، اقتصادی و امنیتی رويكرد ايدئولوژيك براي كشور سنگين است. ايران مسائل و دغدغه هاي خود را بايد از طريق دیپلماسی فعال دنبال كند.»
انتهای پیام
