هنرستانهای فنی | از استقبال دانشآموزان تا مخالفت خانوادهها
امروزه در دنیای اقتصاد به خوبی اثبات شده است بدون تخصص و مهارت، حضور در عرصه پر رقابت اقتصادی تداوم ندارد و مهمتر از همه اینکه بدون مهارت و تخصص های جدید نمی توان حرفی برای گفتن و امید به بقای کسب و کار داشت.
به گزارش سایت عصر اصفهان نیوز، «در همین زمینه به گفته کارشناسان سالانه تعداد زیادی از فارغ التحصیلان دانشگاهی بدون مهارت چندانی، متقاضی اشتغال و بازار کار می شوند که نبود تخصص و مهارت برای حضور در این بازار پرمخاطب و پر رقابت بیش از پیش خودنمایی می کند و پس از سال ها تحصیل در دانشگاه، تازه باید روانه مراکز مهارت آموزی شوند تا بتواند جایگاهی در بازار کار برای خود کسب کنند.
در صورتی که همراه بودن تحصیلات دانشگاهی با کسب مهارت ها می تواند علاوه بر کاهش هزینه های اقتصادی ازدحام ورود به بازار کار را کاهش دهد و از طرفی امکان کارآفرینی و ایجاد شرایط برای اشتغال افراد دیگر را نیز فراهم کرد.
در همین زمینه طبق گزارشهای اعلام شده بیش از ۷۰ درصد کسانی که آموزشهای مهارتی را فرا گرفته و دورههای آموزش فنی و حرفهای را گذراندهاند، در راهیابی به بازار کار موفق ترعمل کردهاند. این امر نشان میدهد که مدرک و مدرکگرایی نه تنها تاثیر موثری در ورود سریع به بازار کار نداشته بلکه موجب بیکاری فارغ التحصیلان و بسیاری از جویندگان کار شده و کشور از وجود نیروهای آماده به کار ماهر بیبهره مانده است.
با توجه به نقش مهارت آموزی در توسعه اقتصادی کشور چند سالی است که تلاش مسئولان امر بر این است که دانش آموزان به سمت آموزش فنی و حرفهای سوق داده شوند و تا حدودی موفق بوده است به طوری که آمارها نشان میدهد سهم توسعه آموزشهای فنی وحرفهای و کاردانش در سه سال تحصیلی اخیر (سالهای ۱۴۰۱-۱۴۰۰ تا ۱۴۰۳-۱۴۰۲ ) با اقدامات و تلاشهای جهادی در استانها به افزایش ۴.۶۸ درصدی رسیده است.
دانشآموزان اصفهانی ۴.۵ درصد بیشتر از میانگین کشور جذب رشتههای مهارتی میشوند
در این میان با توجه به آماری که محمدرضا نظریان مدیر کل آموزش و پرورش اصفهان اعلام کرده است دانش آموزان اصفهانی نسبت به این موضوع سهم بیشتری داشته اند به طوری که آمار نشان دهنده آن است که دانش آموزان این استان ۴.۵ درصد از میانگین کشوری فراتر قدم برداشته اند.
به گفته نظریان در زمان حاضر ۵۱.۵ درصد دانشآموزان دوره متوسطه استان در هنرستانهای فنی و حرفهای و کاردانش مشغول به تحصیل هستند که این آمار در کشور ۴۷ درصد است.
همچنین نطریان ازاحداث ۳۲ هنرستان در جوار صنعت در استان خبر می دهد و می گوید : علاوه بر این هنرستانها که از سالهای گذشته در دست احداث بوده و راه اندازی شده است، ۲۰ هنرستان دیگر نیز با کمک خیرین و ادارهکل نوسازی مدارس در جوار صنایع احداث خواهد شد.
«هنرستانهای فنی»؛ از استقبال دانشآموزان تا مخالفت خانوادهها
البته با وجود تلاشها برای توسعه هنرستانها و استقبال نسبی دانشآموزان، هنوز رشته های فنی حرفه ای برای بعضی از دانشآموزان و والدین ناشناخته است. به طوری که بسیاری از خانوادهها، تحت تأثیر باورهای سنتی، هنرستانها را گزینهای ضعیف برای دانشآموزان میدانند .
در همین باره امیر به عنوان دانشآموزی که در رشته ادبیات مشغول به تحصبل است می گوید: علاقهای به این رشته نداشتم و به اجبار خانواده در این رشته ثبتنام کردم و درسها را با نمرههای متوسط قبول شده ام.
او می گوید: من کارهای فنی و رشته مکانیک رابیشتر دوست داشتم و تابستانها در یک مغازه کار میکردم، اما خانوادهها دوست دارند فرزندشان وکیل یا مهندس شود و آنها را وادار میکنند در رشتههای نطری درس بخوانند در حالی که این خواسته آنها برخلاف علاقه و نظر دانشآموزان بوده و مانع موفقیت آنان میشود.
به اعتقاد امیر فرم هدایت تحصیلی، نمره و علاقه بسیاری از دانشآموزان، نشاندهنده موفقیت آنها در رشتههای هنری و فنی است اما خانوادهها همچنان بر باور گذشته خود اصرار دارند و مانع ادامه تحصیل فرزندشان در هنرستان میشوند.
حسین یکی دیگر دانش آموزان در این باره می گوید: من به تنوع در کارهایم علاقه دارم و به نظر من رشته معماری این شرایط را دارد، اما خانوادهام میگویند که رشته ریاضی بخوان شاید به رشتههای دیگری هم علاقهمند شوی.
او معتقد است: خانوادهها شرایط خود را بر فرزندان تحمیل میکنند در حالی که این اجبار به ضرر کل خانواده تمام میشود، زیرا پس از صرف هزینه، یا تغییر رشته میدهیم یا بعد از لیسانس دنبال علاقه خود میرویم.
حسین کلامش را اینگونه به پایان می رساند : خانوادهها نباید فقط به فکر رشتههای پزشکی و مهندسی و وکالت و… باشند، بلکه باید اجازه بدهند تا فرزندشان به طرف استعدادهای خود بروند و با توجه به علاقه خود برای آینده شغلی خود تلاش کنند، که هنرستانها زمینه مناسبی برای شکوفایی این استعدادها هستند.
خانوادهها از انتخاب رشته آگاهی ندارند
مادر یکی از دانشآموزان که خود لیسانس حقوق دارد اما به گفته خودش خانهدار هست . او معتقد است بسیاری از مادرها همین وضعیت را دارند و نسبت به انتخاب رشته آگاهی نداشته و واقعاً نمیدانند در زمان هدایت تحصیلی چه رشتهای برای فرزندمان انتخاب کنند. فرزندان ما رشتهای را انتخاب میکنند که آینده روشنی ندارد.
در مقابل او فرزانه مادر دانش اموز دیگری است که معتقد است: رشتههای فنی برای آینده شغلی بچهها به خصوص دانشآموزان دختر خوب نیست، ولی رشتههای نظری در زمان انتخاب رشته دانشگاه متنوع است و بچهها میتوانند ۱۵۰ رشته انتخاب کنند که موفقیت آنها را رقم میزند.
البته او انتظار دارد که مدرسه در کلاس نهم بچهها را با رشتههای تحصیلی و شغلی آشنا کند، اما مدارس به علت هزینههای مالی و حجم درسها فقط به دو جلسه سخنرانی قناعت میکنند و خانوادهها هم نمیدانند چطور به بچهها کمک کنند.
خانوادهها بر اساس یک تفکر سنتی، با هنرستان مخالف هستند
علیاکبر مقنی به عنوان مدیر یک هنرستان فنی معتقد است: با توجه به اهمیت اشتغال بعد از تحصیل، لازم است توجه ویژهای به توسعه هنرستانهای فنی و حرفهای شود و خانوادهها نیز در سال نهم، در کارگاههای آموزش خانوادهها با رشتههای فنی و حرفهای آشنا شوند.
مقنی ساخت هنرستانها در کنار شهرکهای صنعتی را مهم ارزیابی میکن و می گوید: این امرمیتواند به آموزش در کنار کار تجربی کمک کند و هم دانشآموز و هم خانوادهها آنها با شرایط تحصیل و آینده شغلی و تحصیلی هنرجویان رشتههای فنی، بیشتر آشنا شوند.
او به تحربه خود از تحصیل در هنرستان تا تدریس در دانشگاه، اشاره می کند و می گوید: خانوادهها بر اساس یک تفکر سنتی، با تحصیل فرزندشان در هنرستان مخالف هستند زیرا گمان میکنند که دانشآموزان با نمره ضعیف به هنرستانها وارد میشوند در حالی که امروز مسیر موفقیت بیشتری برای هنرجویان هنرستانها هموار است.
در نتیجه باورهای سنتیِ خانوادهها مبنی بر «برتردانستن رشتههای نظری» (مانند حقوق و مهندسی) مانع اصلیِ هدایت صحیح دانشآموزان به سمت رشتههای مهارتی شده است و این اجبارها نهتنها علایق فردی را نادیده میگیرد، بلکه به شکست تحصیلی و شغلی منجر میشود.»
انتهای پیام
