از معدن تا روز قدس

علی ربیعی، وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی پیرامون حواشی به وجود آمده در راهپیمایی روز قدس و توهین عده ای به رییس جمهور روحانی در روزنامه «وقایع اتفاقیه» نوشت:

در آنجا در عمق هزار و…معدن یورت در محاصره انبوه سیاه گون سنگها نوری در دل داشتم.چیزی ازدستمان نمی آمد برای آن ها که در جهاد مقدس کد یمین وعرق جبین از میان ما رفته بودند اما برای تکرار نشدن این فاجعه چیزی برای گفتن داشتیم.نوری که که نه از طریق کرسی نشینی عافیت طلبانه بلکه از عمق تاریکی معدن بر می خیزد وبه روشنایی عظیم ملت برای یک ایران بهتر می پیوندد.در بیرون تونل آنجا که کارگران عصبانی رئیس جمهور را به طور مستقیم به چالش گرفته بودند به راحتی می شد فهمید که چه کسی واقعا داغ رفیق در دل دارد و در نهایت صمیمت رئیس جمهوررا از جنس خود می بیند واز سر درد بر سر او بانگ برمی آورد ودر مقابل ،در آنسوی صف کارگران،چه کسی سعی می کند از گوشه وکنار به درون آن جمع دردمند نفوذ کرده ومی کوشد از شکاف معدن نقبی بزند به یک شکاف خود ساخته وسعی می کند صفوف یکپارچه ملت را به تحت الشعاع مرزکشی های کاذب (“چهار درصدی” وغیر چهار در صدی) قرار دهد.

به روز قدس که می رسیم این قطبی سازی ناشیانه چهره کریه خود را با وضوح بیشتری آشکار می سازد.رئیس جمهوردر متن راهپیمایی یک پیام روشن دارد ،صدایی در امتداد فریاد حمایت ملی از حقوق ملت ملت مظلوم فلسطین:” پیام مردم در روز قدس پیام تنفر از رژیم صهیونیستی غاصب و اشغالگر و پیام حمایت از یک ملت مظلوم بزرگ در تاریخ است که 70 سال مورد ظلم و ستم قرار گرفته است. (روحانی)

اما چهل پنجاه نفری که به منتخب ملت هجوم آوردند “پیام” دیگری داشتند.یک پارازیت خشونت بار برای تحت الشعاع قرار دادن مسئله اصلی منطقه ما.بحران قطر،رقص شمشیر ترامپ در ریاض،تررویسم تکفیری،دمیدن در تنور تفرقه افکنی های مذهبی وقومیتی وبحران های مشابه جهان اسلام را نمی توان بدون پیوند با آن چیزی که این روزها در معامله های آشکار و پنهان ودر رفت وبرگشت مدام میان برخی پایتخت های منطقه وپایتخت شوم صهیونیسم می گذرد دید وارزیابی کرد.رئیس جمهوربرای توضیح توطئه های جدید رژیم صهیونیستی یک کلید واژه مهم دارد.او در همایش حمایت از انتفاضه ملت فلسطین ، از ترفند های “عادی سازی” و”طبیعی سازی” جنایات اشغالگران قدس شریف می گوید:

«رژیم اشغالگر در تلاش برای عادی سازی وضعیت خویش، برای نخستین بار برخی کشورهای عربی را، نه دشمن، که «متحد» خود علیه مقاومت می‏نامد؛ و ادعا می کند اکثر کشورهای عربی دیگر دشمن صهیونیسم و مخالف اشغالگری نیستند، بلکه در «مقاومت هراسی» با آن شریک اند. کشورهای منطقه باید هشیار باشند و از خود بپرسند که چشم امید رژیم صهیونیستی به کیست؟ جهان اسلام باید موضع خود را در برابر این عادی سازی روشن کند، و نشان دهد که آیا مسئولین آن‌ها رهبران امت اسلام هستند، یا بخشی از روند عادی سازی اشغالگران و ستمگران؟»(ایران،5/2/95)

بحران آفرینی های اخیر نسل ناشی وتازه کار آل سعود در پیامد نسنجیده خود فرصتی بی بدیل برای آن هشیاری توده های مسلمان به دست می دهد که روحانی در همایش اسفند ماه به درستی پیش بینی کرده بود. پیامد های ناخواسته وپیش بینی نشده ی ماجراجویی های تازه کارهای کاخ سعودی ،اکنون می تواند زمینه ساز یک بیداری تازه در منطقه ما باشد وآنها را بدانجا بکشاند که موضع خود را روشن کنند و صاف وساده به ملتهای عرب بگویند که صهیونیست ها را دشمن اصلی امت می دانند یا دل در گرو خوش آمد گویی نتانیاهو بسته اند ومی خواهند با دمیدن در تنور ایران هراسی،جنایات اشغالگران را در معرض “عادیسازی” قرار دهند؟
اگر این گزاره کلیدی رئیس جمهور را بپذیریم که در حمایت از انتفاضه ملت فلسطین گفت “مهمترین هدف اسراییل در وضعیت کنونی طبیعی جلوه دادن شرایط موجود است. ” آنگاه حادثه اخلالگری در مسیر راهپیمایی فلسطین خواهانه ملت وتوهین به رئیس جمهور منتخب چندان “طبیعی” جلوه نخواهد کرد.هدف بحران سازان اصلی این است که به هر طریق ممکن جنایات صهیونیست ها را به محاق بسپارند و اگر به بازتاب عملیات توهین به رای ملت درحاشیه راهپیمایی روز قدس دقت کنیم به سهولت می توان به این نتیجه رسید که اجرشان ماجور رسانه های صهیونیستی بوده است.

انتهای پیام