یادکرد اهمیت مجلس به مردم و کاندیداها
به گزارش انصاف نیوز، سیدحسن الحسینی، نماینده ی ادوار مجلس در وبلاگ خود نوشت: در هنگام ثبت نام برای انتخابات دهمین دوره مجلس شورای اسلامی از تهران؛ در فرمانداری تهران و در پرسش و پاسخ های کلی و غیر تبلیغی با تعدادی از خبرنگاران مطرح شد، که به بخش هایی از آن اشاره می شود:
سوال: باسلام، لطفا بفرمایید انگیزه و هدف از کاندیدا توری و در صورت موفقیت ورود شما به مجلس چیست؟
در هر نظام پارلمانی و در جمهوری اسلامی ایران نیز مطابق قانون اساسی، مجلس معبر و مقر مردم سالاری و دموکراسی است. از این رو هر گونه اصلاح در فضای سیاسی، اقتصادی و یا اجتماعی در صورتی مقبول و مجزی خواهد بود که از مسیر مجلس عبور کرده باشد. لذا هر کنشگر سیاسی و هر سیاست ورز متعهد به اسلام و کشور باید نسبت به انتخابات حساس باشند و به عنوان انتخاب شونده یا انتخاب کننده وظیفه خود را به انجام برساند.
به هر حال، یکی از راه های شناخته شده ی مبارزه با فساد فراگیر در جامعه، البته از طریق سلامت قانون گذاران و نیز قانونگذاری می گذرد، قانون گذاران هستند که می توانند به اصلاح درونی سیستم اقدام کنند.
سوال: آقای دکتر الحسینی بفرمایید کارکرد مجلس از نظر شما چیست و آیا مجالس توانسته اند کارکرد موفقی را ارائه دهند؟
نه همان الحسینی بفرمایید، بهتر است. فکر کنم بد نیست برای پرهیز از گرفتار آمدن به برخی از آفات فرهنگی، خیلی خوب می شود اگر همیشه نام حقیقی و نه عناوین اعتباری افراد را در مراودات و گفتگوهای بین فردی به کار ببریم. طبق قانون اساسی، مجلس دو وظیفه ی اصلی بر عهده دارد؛ یکی قانون گذاری است، البته به نظر بنده مقصود از قانون گذاری مطلق قانون گذاری است و دیگری نظارت بر برنامه ها، رفتارها و کارکردهای دولت است.
اما این که مجالس توانسته اند تا کنون موفق باشند یا نه، چند متره و شاخص وجود دارد که امکان سنجش های با نتایج متفاوت را فراهم می آورند.
یکی رضایت مردم است، رضایتی که در نتیجه ی مطلق بهبود رفاه اجتماعی و تامین نسبی عدالت به دست می آید؛ که به نظر من نه دولت ها و نه مجالس و نه حتی قوه قضاییه در ادوار مختلف هیچ یک نتوانسته اند رضایت [کامل] مردم را حاصل کنند.
یکی دیگر از شاخص های اندازه گیری موفقیت مجالس می توان میزان وقت گذاری و زحمت هر یک از نمایندگان باشد (شاخصی که معمولا با آن وجدان نماینده راحت می شود). در این صورت، برآیند رضایت نمایندگان از کار خود و نداشتن عذاب وجدان، معادل موفقیت مجلس فرض می شود!
مجالس ما در کسب رضایت مردم مطابق میزان و معیار اول البته ناموفق اند. ولی در نگاه دوم وقتی کارکرد فردی نمایندگان ملاک عمل قرار می گیرد ممکن است در مقایسه با دیگر کشورها بار کاری یک نماینده در ایران مطابق تجربه ی خود بنده که دوره سوم در مجلس بودم کاملا موفق باشد و نماینده دغدغه ای هم نداشته باشد، او با خیال راحت می گوید آنچه توانستم انجام دادم.
من این گفته را به صفت شخصی ممکن است بپذیرم و حرفی است که در خلاء مدیریتی درست است. اما سودی به حال مردم ندارد. این جا دقیقا مدیریت و هم افزایی کار جمعی است که غایب است و باید به مدد بیاید و به یاری خدا نتایج کارهای فردی که باید آغشته به خلوص بیشتری هم بشود و بستر با کار جمعی همراه شود؛ با خرد جمعی همراه شود تا سود بیشتری را تولید و تحویل این مردم بدهد. در واقع ما نه تنها به عاقل بودن تک تک نمایندگا ن نیاز داریم؛ بلکه بالاتر از آن به عقلانیت رفتار جمعی نیاز داریم.
