بهمنی در راه است | وحید عابدینی

«وحید عابدینی» دانشجوی دکترای علوم سیاسی دانشگاه فلوریدا، در مقاله‌ای تحلیلی در «مهرنامه»، به بررسی جایگاه نسل جدید فعالان سیاسی در ساختار سیاسی ایران پرداخته و از نبود برنامه‌ای مشخص برای نحوه به‌کارگیری نیروهای جوان در رده‌های بالای مدیریت سیاسی سخن گفته است. بخش‌هایی از این مقاله به نقل از مجله‌ی تلگرامی علوم انسانی در پی می‌آید:

🔸از سال 76 که اولین مشارکت نسل جدید در انتخابات محسوب می شد تا سال 96 که حسن روحانی بار دیگر با رای مردم به خصوص در میان شور و شوق انتخاباتی نسل جدید انتخاب می شود، این نسل بیست سال بزرگتر شده است و اینک دیگر صرفا جوانی نیست که چشم به دهان سیاستمداران بدوزد.

🔸”پوستر چسبان” های سابق، با کسب تجربه از چندین انتخابات، اینک فعالان اجتماعی و سیاسی شده اند و کارزارهای انتخاباتی بر محور کار آنها می چرخد. گسترده تر شدن استفاده از شبکه های مجازی، انحصار رسانه ای را از دست “ژنرال ها” گرفته است و اینک این نسل جدید هستند که به افکار عمومی شکل می دهند.

🔸نسلی که دو دهه پیش فقط می توانست انتخاب کند، اینک بیش از هر زمان دیگری می تواند انتخاب شود. در میانه دهه سی و چهل، با مدارک تحصیلی عالی، خیل وسیع نیروهای تازه نفس وارد عرصه سیاسی به خصوص انتخابات می شوند تا راه خود را به سیاست ایران پیدا کنند.

🔸در طی چهار دهه گذشته ساختار مشخصی مسئولیت تربیت نسل جدید برای فعالیت سیاسی و مدیریتی را بر عهده نداشته است. به معنای دیگر خلاء کادر سازی در کشور امروز آثار خود را نشان می دهد. آنچه برای اصلاح طلبان در انتخابات گذشته بیش از هر چیز بحران ایجاد کرد و به نظر می رسد هنوز نتوانسته اند از آن خارج شوند چگونگی انتخاب از بین خیل عظیم نیروهای نسل جدید است.

🔸رزومه نیروهای جدید پر است از سابقه تحصیلی، مقاله های علمی و… آنچه جای آن در این رزومه ها خالی است که امکان داوری سیاسی بین افراد را سخت می کند، تجربه های سیاسی مشخص در سازمان ها و نهادهای سیاسی است.

🔸نباید فراموش کرد که این بهمنی است که روز به روز بزرگ تر می شود. اگر این انتخابات را اصلاح طلبان با دوپینگ “تکرار” شخصیت های کاریزماتیک خود پشت سرگذاشته اند به این معنی نیست که بحران را مهار کرده اند.

🔸آنچه از هر چیز برای ساختار سیاسی ایران و به خصوص اصلاح طلبان ضروری است ایجاد سازوکارهای رقابتی برای رشد نیروهای سیاسی نسل جدید است. این سازوکار باید به نحوی ترتیب داده شود که این نیروها خود نمایندگان خود را انتخاب کنند. در غیر این صورت همچنان باید هزینه این انتخاب را از جیب خود بدهند.

انتهای پیام