راست می‌گویید آقای حسینی بای! مردم طلبکارند
«سیاوش خوشدل» عضو بخش تحلیلی انصاف نیوز در یادداشتی درباره‌ی گزارش حسینی بای در 20:30 از حادثه‌ی متروی شهرری، نوشت:
کمتر از 24 ساعت پس از حادثه‌ی متروی شهرری، فیلمی از تهیه‌ی گزارش این حادثه در فضای مجازی دست‌به‌دست می‌شود. در این فیلم می‌بینیم که گزارشگر شهیر بخش خبر صداوسیما، جناب آقای حسینی‌بای دارند از مردم درباره‌ی حادثه‌ی متروی شهرری سؤال می‌کنند. در این فیلم مردمی که شاهد ماجرا بوده‌اند، جزئیاتی از واقعه را بیان می‌کنند. اظهارات این افراد، در گزارش پخش‌شده از تلویزیون انعکاس نمی‌یابد. به جای این اظهارات، گزارشی با محوریت موضوع «امر به معروف و نهی از منکر» پخش شده‌است و ادّعا می‌شود که ضارب پس از ایجاد مزاحمت برای بانوان، به روحانی که قصد امر به معروف و نهی از منکر را داشته، حمله کرده‌است. این بخش از گزارش نیز، با فیلمی که از مصاحبه‌ی روحانی مضروب روی تخت بیمارستان، پخش شده‌است، مطابقت ندارد.
تا اینجا را حتماً یا دیده‌اید یا خواهید دید. چیزی که توجّه من را جلب کرد، دو عبارت بود که آقای گزارشگر یکی را خطاب به گیرندگان فیلم و دیگری را خطاب به فردی که مطابق میل او پاسخ نمی‌داد، بیان کرد.
آقای حسینی‌بای چند بار به افرادی که از فرآیند گزارش او فیلم تهیه می‌کنند، تذکّر می‌دهد که «نگیرید». مشخّص نیست ایشان به پشتوانه‌ی کدام مسوولیت و اختیارات و وظایف قانونی، به خود اجازه می‌دهد مردم را از ثبت وقایع منع کند. مگر مردم فیلمبردار صداوسیما هستند که با گزارشگر هماهنگ و تحت امر او باشند؟ و اصلاً مگر بارها گزارشگران تلویزیون، رفتار کسانی را که به آنها امر می‌کنند «فیلم نگیر» تقبیح نمی‌کنند؟
فراتر از این، مشخّص نیست چرا نباید از گفتگوی یک گزارشگر با مردم فیلم گرفت. مگر محتوای گفتگوی یک گزارشگر با مردم درباره‌ی یک حادثه، چه چیز ممنوعی دارد که کسی را از آن منع کنند؟ مگر در یک گزارش مردمی «منکر»ی رخ می‌دهد که نباید از آن فیلم گرفت؟
در پایان فیلم پخش‌شده نیز خانمی در پاسخ به آقای حسینی‌بای، پاسخ‌هایی می‌دهد که برخلاف خط و نظر القایی گزارشگر (!) است. در این لحظه آقای حسینی‌بای از اظهارات این فرد ناامید می‌شود و میکروفون را به سمت فرد دیگری می‌گیرد. مصاحبه‌شونده با مشاهده‌ی این وضعیت از میکروفون دور می‌شود و در حین دور شدن نظرات خود را با صدای بلند برای جمع بیان می‌کند. در اینجا نیز جملات آقای حسینی‌بای برای من قابل‌هضم نبود. نخست خطاب به این خانم می‌گوید «سروصدا نکن، حرفت رو زدی رفتی» و وقتی خانم در پاسخ می‌گوید «شما نگذاشتی حرفم رو بزنم»، می‌گوید «ما شاء الله به این طلبکاری»!
آقای حسینی‌بای! راست می‌گویید. مردمی که روایت صادقانه‌شان از یک حادثه و نظر و تحلیلشان درباره‌ی آن حادثه، سانسور می‌شود، طلبکارند. دقیقاً علم به این سانسور است که باعث می‌شود، با وجود حضور گزارشگر و میکروفون و دوربین صداوسیما، دوربین‌های چندصدهزارتومانی همین مردم هم روشن باشد و گزارش کند؛ گزارش توضیحات خلاف واقع و یکسویه و برخورد آمرانه و طلبکارانه‌ی گزارشگر با مردم. این گزارش مستقل و آتش‌به‌اختیاری است وقتی مردم می‌بینند در دستگاهی فرهنگی اختلالی هست. کار این دوربین‌ها که به «امر شما» روشن نشده و طبیعتا با «نهی شما» هم خاموش نمی‌شود، همان «نهی از منکر» است که البته گوش شنوا می‌خواهد.
آینه چون نقش تو بنمود راست
خود شکن آیینه شکستن خطاست
انتهای پیام
دیگربعد از این گزارشگران صدا وسیما هم یکه تاز میدان نخواهند بود . چون مردم از گزارش های آنها هم فیلم میگیرند وهمراه با گزارش پخش شده از تلویزیون در کنار هم قرار داده ودر شبکه های اجتماعی منتشر می کنند.
شما هم کمتر از اونا نیستین با سانسور آنچه نمی پسندید وثلا ادعای ظریف بر نقض روح و جسم برجام را رسانه ای نکردید و یا وضع تحریمهای هر روزه آمریکا و یا رشوه کرسنت که رسانه های غربی اعلام کردن و …..
آیا مردم به شما میتوانند اعتماد کنند؟؟؟؟؟؟؟
خودتان جواب دهید.
هر شهروند يك رسانه آرزوي مير ما بود كه امروز محقق شده است.
آن کاندیدای ریاست جمهوری را یادتان هست که تمام عمر سوال کرده بود و وقتی در مناظرات از او سوال می کردند به شذت عصبانی می شد. فکر می کنم چند بار نزدیک بود بگوید «این جا من هستم که سوال می کنم». حالا حکایت تلویزیونی هاست. یک عمر متکلم وحده بودند و هر […] گفتند محبور بودیم گوش کنیم. خدا را شکر که دیگر این طور نیست و صدای حق مردم هم برای خودش بلندگوهایی پیدا کرده است.
رسانه ی میلی فراگیر است، ولی دیگر موثر نیست !
این رسانه دیگر یکه تازِ حرف زدن نیست! بلکه کسانی به وسیله ی ابزاری همزمان او را به چالش می کشند!
شاید به خاطر این بود که مسوولینی که برای این دستگاه پرهزینه منصوب می کنند، کارشناس رسانه نیستند!؟؟ بلکه سفارش شده اند!
نگاه کنید! مجریانی که آخر هفته، مخصوصاّ در شبکه ی خبر در مورد رویدادها می خواهند ابراز نظر کنند چه قیافه ی حق به جانبی می گیرند!
رسانه یی که کارشناسش، آقای […] می شود و پروفسورش، برادر […] ، آن هم به صورت تکرار، چه انتظاری از خبرنگار و مجریش داری ؟!!