روایت منتخب تهران از پشت پرده ها برای مجلس آینده
خبرگزاری آنا در مقدمه ی گفتگویی یا محمود صادقی نوشت: مجلس دهم از ابتدا متفاوت شد. در مرحله ثبت‌نام رکورد جدیدی از داوطلبان ثبت شد و در مرحله بررسی صلاحیت‌ها شمار بی‌سابقه‌ای ردصلاحیت شدند. اما شروع به کار هم متفاوت است و منتخبان مجلس دهم در قامت دو جریان متفاوت به نام امید و اصولگرایان وارد میدان شده‌اند. کمتر از پانزده روز به آغاز مجلس دهم باقی مانده است و منتخبان وارد وزن‌کشی سیاسی برای ریاست ساختمان بهارستان شده‌اند. محمود صادقی، منتخب مردم تهران از رقابت برای کرسی ریاست مجلس دهم می‌گوید و معتقد است همزمانی نشست اصولگرایان با نشست اعضای لیست امید در جهت کارشکنی در فراکسیون امید بوده است.
در ادامه متن گفت‌گوی محمود صادقی را با خبرنگار آنا می‌خوانید:
روز شنبه همزمان با منتخبان امید، اصولگرایان نیز برای تشکیل فراکسیون وارد عمل شدند. این درحالی بود که کاظم جلالی و بهروز نعمتی دو عضو لیست امید که به علی لاریجانی نزدیک هستند، در جلسه فراکسیون امید شرکت نکردند. شما از علت عدم حضور آن‌ها اطلاع‌دارید؟
این را باید از خودشان پرسید. آقای نعمتی از قبل هم که با هم تماس داشتیم، گفتند که برنامه‌های صبح و عصر روز شنبه -18 اردیبهشت- را شرکت نمی‌کنند و گویا در هیچ جلسه‌ای هم شرکت نکردند. آقای جلالی هم برنامه صبح شنبه را ابتدا نیامد و بعد که آمد به گونه‌ای نظرشان این بود که این جلسه‌‌های فراکسیون‌ها هیچ کدامشان برگزار نشود. نظرش این بود که شروع این وزن‌کشی‌ها زود است و باعث اختلاف می‌شود و نگران اختلاف بودند. برداشتشان این بود که شکل‌گیری این دو جلسه به طور موازی باعث اختلاف می‌شود. آن‌گونه که من در ظاهر دیدم این بود. چون سیاسی‌ها یک ظاهری دارند و هفتاد بطن.
اما آقای مطهری آمدند و در رونمایی از اساسنامه فراکسیون امید همراه بودند و این علامت خوبی است. ما انتظار داریم کسانی که با لیست امید وارد مجلس شدند و از امتیازهای لیست امید استفاده کردند، حتما به آن تعهداتی که آن فهرست برایشان ایجاد کرده، پایبند باشند.
به نظر من برای پایبندی به این تعهد حتما نباید فرد در فراکسیون باشد. اتفاقا اگر دوستان در فراکسیون دیگری باشند، ولی همگرایی کلی با مجموعه داشته باشند، می‌توانند اثرگذاری کنند. یعنی در این جهت که فراکسیون متضادی شکل نگیرد.
یک نکته‌ای که من انتقاد دارم این مسئله مرزبندی‌های موجود در مجلس دهم به نام برجامی و نابرجامی است. به نظر من این نوع مرزبندی، فروکاستن واقعیت به یک امر گذراست. یعنی واقعیت موجود این نیست. هویت‌هایی در مجلس وجود دارد که مرزبندی آن با برجام قابل تعیین نیست. این یک صورت‌بندی مسئولیت‌گریزانه است. یعنی ما می‌خواهیم به گونه‌ای هویت اصلاح‌طلبی خود را حداقل به طور موقت پنهان کنیم در حالی که این صورت‌بندی بر اساس یک امر سیاسی گذراست.
هویتی که امید را شکل داده، غالب آن اصلاح‌طلبی است که با اصولگرایان معتدل قابل مرزبندی است و ما باید از همین ابتدا مرزهای هویتی خود را تعریف کنیم و نگران هم نباشیم. فراکسیون اقلیت منسجم داشته باشیم اقتدارش بهتر از اکثریت ژله‌ای است که باید چارچوب و استخوان‌بندی و یک هویتی داشته باشد. من در جلسه فراکسیون گفتم که به جای مرز برجام و نابرجام مرز هویتی ما برجا و غیر برجا تعریف شود که آن برمبنای به رسمیت شناخته شدن آحاد ایرانیان در قدرت سیاسی، فرهنگی و اجتماعی و حقوق شهروندی و حقوق ملت است و ابعاد تخصصی هم دارد. در ادامه کار هم که وارد این مصداق‌ها می‌شویم حتما اختلاف‌ها سرباز می‌کند.
برجام امری مهم ولی گذراست. دکتر ظریف در جلسه فراکسیون تعبیر جالبی داشتند که می‌گفتند برجام صفر و صد نیست. من فکر می‌کنم معنای آن این است که تقسیم‌بندی برجام و نابرجام تقسیم‌بندی درستی نیست. خود برجام هم قابل نقد است هرچند کلیت آن خوب است.
به نظر می‌رسد اصولگرایان برای شکست فراکسیون امید، اسم فراکسیون خود را فراگیر گذاشته‌اند. تحلیل شما از این نام‌گذاری چیست؟
فراگیر خیلی اصطلاح بی‌هویتی است. اولین سؤال در مورد فراکسیونی که اینها شکل دادند این است که بانی شکل‌گیری کیست؟ دعوت‌کننده آیا درون مجلس یا برون مجلس است؟ برون‌مجلسی بودن بانی این نشست، نشان می‌دهد که پایه مستحکمی ندارد و در مجلس ریشه ندارد و بیرونی است. وقتی می‌گویند «فراگیر» یعنی می‌خواهند مستقل‌ها را هم پوشش دهند. تا الان می‌گفتند انقلاب اسلامی و یکسری چیزها را می‌خواستند مال خود کنند. اینجا هم اصطلاح فراگیر فقط یک عنوان فریب‌دهنده است، برای اینکه حداکثر را پوشش بدهند. ولی آمارهای دیروز این را نمی‌گوید. از طرفی برخی‌های آن‌ها هم تلفنی هستند.
البته من حقیقتا تمایل ندارم که ما از همین ابتدای کار دچار انشقاق و تنش شویم. آن ائتلاف کلی که یک هزینه دو نفری هم برای آن دادیم، پیام خوبی برای جامعه دارد به این معنا که انحصارگرا نیستیم. این همگرایی باید تا جایی که ممکن است حفظ شود و فراکسیون شکل بگیرد. اما باید دقت داشت که اتفاقا رقابت فراکسیونی خیلی خوب است و من مخالفم از اینکه وحدت صوری ایجاد کنیم چون به جایی نمی‌رسد. این رقابت باعث قدرت مجلس می‌شود به شرط اینکه دوستان ملتزم به اخلاق باشند و شفاف عمل کنند و به کارهای غیراخلاقی پشت پرده‌ای متوسل نشوند. یکی از کارهای مجلس مقابله با فساد است که اگر سازو کارهای آن آلوده به فساد شود، قابل تحمل نیست.
آمارهایی که از جلسات فراکسیون‌ها در روز شنبه ارائه شد، اگر آمارهای درستی باشد، نشان می‌دهد که تعدادی از نمایندگان در هر دو نشست حضور داشته‌اند. به نظر شما این نوع رفتار به تشکیل فراکسیونی منسجم ضربه می‌زند؟
به ترد‌دها نگاه نمی‌کردم و به حاشیه‌ها توجه نداشتم ولی این طرف (فراکسیون امید) ورود به صورت ثبت نامی و از قبل ثبت شده بود و عدد 157 عددی واضح و مشخص بود. ولی از سازوکار طرف دیگر خبر ندارم. اما به هرحال باید حداقل به مستقل‌ها و تعدادی از اصولگرایان معتدل حق داد که به هر دو جا سربزنند و گمانی‌زنی کنند. ولی ما در اساسنامه پیش‌بینی کردیم شخصی که عضو فراکسیون امید می‌شود، نمی‌تواند عضو فراکسیون سیاسی دیگری باشد.
به نظر شما اینکه اصولگرایان جلسه فراکسیون خود را همزمان با لیست امید برگزار می‌کنند چه پیامی دارد؟
اگر خیلی صریح بگویم، هدفشان این بود که فراکسیون امید برگزار نشود و برهم زدن برنامه امید، هدف اصلی آنان بود. فکر می‌کردند که یک کار پیش‌دستی انجام داده‌اند و می‌خواستند که خودشان دست بالا را داشته باشند.
از طرفی دعوت‌کننده همایش قانون‌گذاری که صبح شنبه برگزار شد، روابط عمومی مجلس بوده است. در بحثی که با دوستان برای حضور یا عدم حضور در این همایش داشتیم، گفتیم که این همایش برای یک کار اداری و ثبت اثر انگشت و کارت است و برویم. ولی روز شنبه می‌خواستند که بهره‌برداری متفاوتی داشته باشند و در اواخر جلسه می‌خواستند کاری کنند که هیچ کدام از جلسات فراکسیون‌ها شکل نگیرد و در حال جمع‌آوری امضا برای نامه‌ای خطاب به آقای موحدی کرمانی و آقای عارف بودند که در آن تقاضا شده بود جلسات دو فراکسیون برگزار نشود.
از این تعداد 157 نفری که برای تشکیل فراکسیون امید حاضر شدند فکر می‌کنید چند نفر ریزش کنند؟
من فکر می‌کنم که تعداد افزایش پیدا می‌کند و بخش قابل توجهی از مستقلین هم به ما می‌پیوندند. در مهمانی آقای روحانی برخی از نمایندگان می‌گفتند که ما هم می‌آییم آن طرف (فراکسیون امید).
علت این اقدام آنان چیست؟
به نظرم خیلی از مستقل‌ها رویکرد اصلاح‌طلبانه دارند، ولی به خاطر ترس از ردصلاحیت احتیاط کردند. از طرفی شاید وقتی افراد ببینند که یک جا اکثریتی شکل می‌گیرد به آن سمت بیشتر تمایل پیدا می‌کنند یا ممکن است که به طرف دولت متمایل شوند. بخصوص در شهرستان‌ها که نیازهای منطقه‌ای را هم در نظر می‌گیرند و با انگیزه‌های مختلفی به این و آن می‌پیوندند. به هرحال تا همین الان ده نفر از مستقل‌ها رسما اعلام کردند به فراکسیون امید می‌آیند.
آیا شخص آقای لاریجانی می‌خواهد برای نشستن بر کرسی ریاست مجلس دهم با آقای عارف وارد رقابت شود یا اینکه اطرافیان و اصولگرایان این ماجرا را دنبال می‌کنند؟
اینها را از خودشان سؤال کنید بهتر است. ولی من بیشتر حس خودم را می‌گویم که شاید خیلی مبتنی بر واقعیت نباشد. من احساسم این است که ایشان می‌خواهد رئیس شود و این خام‌اندیشی است که فکر کنیم لابی صورت می‌گیرد. ما باید برای رقابت آماده شویم که اگر شفاف و اخلاقی باشد اتفاقا خوب است. چرا ما یک رقابت‌هراسی ایجاد کنیم. پارلمان باید عرصه رقابت باشد اما سالم.
به نظر شما ترجیح دولت، ریاست عارف بر مجلس دهم است یا ریاست لاریجانی؟
از دولتی‌ها بپرسید. ولی به نظرم به جز عناصر محدودی در دولت که همان آنان این بلا را که اگر بلا بدانیم سر لیست آوردند، بدنه دولت و شخص آقای روحانی به آقای عارف متمایل است. اگر آقای روحانی بخواهد در سال 96 کاندیدای ریاست جمهوری شود باید توجه داشته باشد که عقبه خود را از دست ندهد.
انتهای پیام
