آیت الله موسوی تبریزی: با اعدام و کشتن کارها درست نخواهد شد؛ برخی حتی بیشتر تحریک می‌شوند
ایلنا نوشت : آیت‌الله موسوی تبریزی درباره ضرورت استفاده از رأفت اسلامی در صدور احکام اعدام و محاربه گفت: واقعا باید این کار صورت بگیرد. حتی با اعدام کردن و کشتن نیز این کارها درست نخواهد شد. بنابراین باید با رأفت اسلامی برخورد کنند تا آن افراد و جامعه هم اصلاح شوند.
آیت‌الله موسوی تبریزی دادستان پیشین کل انقلاب اسلامی در پاسخ به سوالی درباره تعریف محاربه در فقه اسلامی و اجرای این حکم برای یکی از بازدشت‌شدگان وقایع اخیر گفت: اگر فردی به سوی مردم اسلحه بکشد، تیراندازی و شروع به تهدید کند ولو کسی را نکشد، بهانه‌ای برای صدور این حکم خواهد بود البته من در مورد این شخص که به آن اشاره شد، اصلا اطلاعی ندارم.
وی یادآور شد: به طور کلی محاربه در فقه اسلامی چند قسمت دارد؛ در یک قسمت کسی که با اصل حاکمیت اختلاف پیدا می‌کند، یا ممکن است یک فردی با افراد خاصی در خیابان درگیر شود و امنیت را از بین ببرد و شروع به تیراندازی و تهدید و استفاده از اسلحه‌کشنده کند، اگر ثابت شده باشد می‌توانند حکم محاربه را صادر کنند یا بگویند باقی است یعنی برای ظلم کردن قیام کرده است، حکمش هم اعدام است و از گذشته فقها این را گفته‌اند مگر اینکه از قبل کارهایی انجام شده که منجر به تحریک او شده و یک مرتبه این کار را کرده باشد. همچنین سوابق خوب یا بد هم در صدور حکم اثرگذار است.
آیت‌الله موسوی تبریزی در پاسخ به این سوال که آیا به جای صدور این احکام می‌توان از جایگاه رأفت اسلامی ورود کرد، گفت: واقعا باید این کار صورت بگیرد. حتی با اعدام کردن و کشتن نیز این کارها درست نخواهد شد و برخی بیشتر تحریک می‌شوند. بنابراین باید با رأفت اسلامی برخورد کنند تا آن افراد و جامعه هم اصلاح شوند. از ابتدای انقلاب تا به امروز هم همینطور بوده است.
موسوی تبریزی گفت: محارب کسی است که اسلحه کشنده بردارد و در برابر امنیت مردم، صلاح مردم و اسلام قرار بگیرد این آیه قرآن است و فقها هم آن را قبول دارند و حکم او اعدام است اما کیفیت اثبات آن مهم است که واقعا اثبات شده باشد.
انتهای پیام
امام خمینی: قول قوی‌تر در حد محارب، اختیار حاکم بین قتل، به‌دار آویختن، قطع به طور مخالف و نفی بلد است. و بعید نیست که برای حاکم بهتر باشد که جنایت را ملاحظه کند و آنچه مناسب است را اختیار کند. پس اگر کشته است قتل یا صلب را اختیار کند، و اگر مال را برداشته است، قطع را اختیار نماید، و اگر فقط شمشیر کشیده و ترسانده، نفی بلد را اختیار نماید.