برای تغییرات فردا دیر است | جعفر گلابی
جعفر گلابی در روزنامه اعتماد نوشت:
بعد از جهان دوقطبی و پایان جنگ سرد، امریکا تنها قطب قدرتمند جهان شد که البته نهایت استفاده را از قدرت بلامنازعه خود کرد و امیالش را تا آنجا که توانست پیش برد، اما در حال حاضر نظام تکقطبی جهان با چالشهای متعدد روبروست و امریکا دیگر قدرت آن را ندارد که برای منازعات مختلف تعیین تکلیف نهایی کند. چین به عنوان دومین قدرت اقتصادی جهان ظهور کرده و با تکیه بر وجوه مختلف اقتدار، خود را به موقعیت بازیگری مهم درجهان رسانده است. هند در سال ۲۰۲۲ سریعترین رشد اقتصادی جهان را به خود اختصاص داد و طبق گزارش صندوق بینالمللی پول به رشدی ۱۱.۲ درصدی رسید، این کشور با دوری از مخاصمات کمرشکن و بیحاصل و داشتن بزرگترین دموکراسی جهان و التزام به وجوه توسعه قدرت بالقوهایاست که دیر یا زود بازو به بازوی قدرتهای دنیا خواهد زد. عربستان با تکیه بر ثروت عظیم خود و مزیتهای بینظیری چون داشتن قبله ۲ میلیارد مسلمان جهان و رشد اقتصادی بالای ۸ درصد رمز اقتدار خود را یافته است و از اروپای جدیدی دم میزند که قرار است در خاورمیانه شکل بگیرد. نگاهی به رفتار و تصمیمهای دول مختلف از اروپا تا ترکیه تا برزیل تا کشورهای شرق دور تا پاکستان و امارات و عراق نشان از تغییرات و رویکردها و موقعیتهای جدید در ورای همه نا آرامیها و دعواها و نزاعها دارد و ما بخواهیم یا نخواهیم باید جایگاه خود را در جهان جدید مشخص کنیم. جهانی که در آن حرف اول را اقتصاد میزند و کسی برنده است که در جذب سرمایهگذاری و تولید و رشد و اشتغال سری در میان سرها داشته باشد. بخواهیم یا نخواهیم، بدانیم یا ندانیم با تورم بالای ۴۵ درصد، با بیکاری بالای ۹ درصد و سرمایهگذاری ۵.۹۵میلیاردی٭ ما حرفی برای گفتن در جهان اقتصاد نخواهیم داشت. امروز مشکلات اقتصادی نه تنها فشار بیسابقهای متوجه معیشت مردم کرده است که موقعیت ایران در منطقه و جهان را به چالش میکشد. با همه اینها و با شوق زایدالوصف مسوولان برای نشان دادن اقتدار کشور همچنان شاهد انواع اولویتها درسیاستهای خارجی و داخلی هستیم و اقتصاد و الزامات بدیهیاش به اندک شعارو بهانهای نادیده گرفته میشود. شوربختانه اقتصاد نه دستورپذیر است و نه زود بازده که به محض اراده مسوولان و اوامری که همه روزه صادر میفرمایند پاسخ مثبت دهد .قرائن و شواهد نشان میدهد که طی ۵ تا ۱۰ سال آینده جهانی که ما در آن به سر میبریم شاهد تغییرات گسترده خواهد شد، تغییراتی که از هم اکنون روندهای آن آغاز شدهاند و اگر کسی بخواهد فکری بکند و چارهای بیندیشد حتی صبر یکروزه هم چه بسا خسارتبار باشد و کشور را از موقعیتهای مهم آینده محروم کند. برنده یا بازنده بودن در جهان نه چندان دور به تکتک تصمیمات شجاعانه یا شعاری امروز ما بسته است. موقعیت اقتصادی ما با سالها تحریم کمرشکن در مقایسه با دیگر کشورها هر ناظری را از کند وکاو مستغنی میکند و میتواند آیندهای را ترسیم نماید که در آن کشورها بدون تحریم بر سرعت رشد خود میافزایند. مردم رفاهی که خصوصا در کشورهای حاشیه خلیج فارس از آن برخوردار هستند را میبینند و خیز آنان برای جهشهای حسابشده را مشاهده میکنند. اگر یک ایرانی از دولت سوال کند که چرا فاصله رفاهی ما با کشورهای کوچکی مثل امارات و کویت و قطر تا این حد بزرگ و فزاینده باید باشد؟ آیا آقایان میتوانند پاسخ دهند که ما در عوض فاصله طبقاتی کمتر، فساد ناچیز، رانتخواری غیرقابل توجه، حقوقهای غیر نجومی و از همه مهمتر رضایت مردم را دارا هستیم؟ نسل ما که به انقلاب متوسل شد و جنگ را اداره کرد نسلی آرمانگرا ، غمگین و قانع بود و همه بهجت و خوشحالی و افتخارش این بوده و هست که سیلی سخت خوردیم، زندگی نکردیم ولی نگذاشتیم یک وجب از خاک کشور جدا شود. نسلی که دارد میآید و پیشقراولانش با اعتراض شروع کردهاند جدا میخواهد زندگی کند و زندگی را حق خودش میداند و حقش هم هست، ظاهرا شباهتی با ما ندارد، شعار و بهانهپذیر نیست ودلیلی برای قناعت نمیبیند، این نسل نمیخواهد به قیمت کمکاریها و بیدانشیها، خودمحوریها و آقازاده سالاریها و شعارزدگیها حسرت داشتن یک زندگی معمولی را با خودش تا پیری به دوش بکشد. ما حق نداریم برای نسلی که نبض تند آینده را در دست دارد و برای زندگیاش احساس نگرانی و خسارت میکند تصمیمات خودپسندانه بگیریم .
چه بسا با خطای امروز ما نسل آینده بگوید هرطور میخواهد بشود ما از نسل گذشته کلا عبور میکنیم! واقعا و بدون اغراق با توجه به جمیع شرایط پیش رو برای پاسخگویی به مطالبات نسل جدید فردا دیر است، اگر قرار است متناسب با سرعت رویدادها تغییراتی ایجاد کنیم وقتش همین امروز است و تاخیر در آن، موقعیتهای آینده را یکی پس از دیگری از ایران میستاند.
٭ایسنا؛ معاون وزیر اقتصاد – ۸بهمن ۱۴۰۱
انتهای پیام
