روایتی از تفاوت محرم ۴۰۲ و سالهای قبل

داود حشمتی در امتداد نوشت:

🔹با وجود آنکه معتقدم فراخوان ضدیت با محرم همچون سایر فراخوان های اخیر شکست خورده بود اما تفاوت مراسم عزاداری در طبقه متوسط امسال برای من کاملا مشهود بود. در میان طبقه محروم و طبقه متوسط ریزش کرده به نزدیکی طبقه محروم، وضعیت تفاوت محسوسی با سال گذشته به لحاظ جمعیت نداشت. من بزرگ شده جنت آباد (برای من نماد طبقه متوسط) هستم. و ساکن تهرانسر (که محله متوسط رو به پایین است).

🔹طبق معمول هر سال ظهرعاشورا را در میدان اصلی جنت آباد نماز می‌خوانم و عزاداری می‌کنیم. شبهای معمول هم در تهرانسر یا در خیابان محلات مرکزی مانند هاشمی، دامپزشکی یا سلسبیل که محله قدیم ماست، سر میکنیم.

🔹در این محلات به لحاظ کمیت تفاوت چندانی ندیدم. جمعیت مانند هر سال زیاد بود. پخش نذری اما به طور محسوسی کاهش داشت. به لحاظ ترکیب جمعیتی نیز همانها که سال گذشته در همین محلات در خیابان حضور داشتند در عزاداری یا کنار خیابان حاضر بودند.

🔹دقت کردم که ببینم که آیا میان آنها که در دسته ها حاضر هستند و آنها که در کنار خیابان تماشا می کنند، دوگانگی وجود دارد؟ به این معنا که «مردمی که در کنار خیابان ایستادند، آیا احساس می کنند آنها که در وسط خیابان عزاداری می کنند با آنها متفاوتند؟»

🔹و یا به عبارت دیگر «آیا مردم احساس می کنند، آنها که عزاداری می کنند با خودشان متفاوت هستند و از دسته کسانی هستند که سال قبل در مقابلشان ایستاده بودند؟» آنچه می دیدم اما بازتاب از این دوگانگی نبود.

🔹با این حال به یک لحاظ محرم امسال با سالهای قبل یک تفاوتی اساسی داشت. اگر زنان در سالهای قبل در حالت معمول چندان به حجاب اعتقادی نداشتند، با این حال در شبهای محرم حجابشان را رعایت میکردند. اما امسال تعداد زیادی بودند که  سعی کردند از این مساله عبور کنند. این دسته بدون رعایت پوشش سر، در کنار خیابان و در اطراف دسته های عزاداری حضور داشتند.

🔹وضعیت اما در محلات طبقه متوسط متفاوت بود. هر سال از چند خیابان بالاتر از میدان چهارباغ امکان پارک ماشین هم وجود نداشت. در شب تاسوعا حتی یک صدای دسته هم نشنیدم. در ظهر عاشورا معمولا برای اینکه ماشین را به نزدیک میدان ببرم و مادرم را نزدیک مراسم پیاده کنم، با سختی روبه رو بودم.

🔹برای همین از ترس اینکه مبادا جای پارک نباشد، با پسرم پیاده حرکت کردم. چون از سمت بالا وارد میدان میشویم و مراسم در خیابان سمت راست برگزار می شود، تا نزدیک میدان دو به شک بودم که اصلا مراسم برقرار هست، یا نه. بارها و سالهای گذشته ناچار بودم به خاطر اینکه بعد از پیاده کردن خانواده باید محل پارک پیدا کنم و دیر به مراسم برسم و حتی برای خواندن نماز جایی پیدا نکنم و روی یک تکه روزنامه در کف خیابان نماز بخوانم. اما امسال با اینکه درست بعد از اذان رسیدم در صف پنجم نماز ایستاده بودم.

🔹اگر جای مسئولان بودم از این بابت احساس نگرانی می کردم. با محروم تر شدن طبقه متوسط به لحاظ اقتصادی، آنها توانایی همراه کردن طبقه محروم را هم با خود دارند. نه برعکس.

انتهای پیام