دو هزار خانوار «زنده‌جان» بی سرپناهند
روزنامه پیام ما نوشت: دکتر «احمدشاه فطرت»، رئیس بیمارستان «افغان مکس» است. او به «پیام ما» می‌گوید نیاز به اقلام بهداشتی و ادوات اسکان، همچنین داروها و تجهیزات کمک‌های اولیه بسیار است. او از کمبود کمکها گلایه می‌کند و تأکید می‌کند که وضعیت فعلی به‌ویژه به کودکان و زنان آسیب می‌زند. این گفت‌وگو یک روز پس از زلزلهٔ مهیب هرات انجام شد و محدودیت‌های اینترنت در ایران و افغانستان، همچنین فضای ملتهب هرات، گفت‌وشنود میان ما را بی‌نظم کرده است. اما آنچه در این گفت‌وگوی آشفته نیز قابل درک است، این است که مدیریت بحران در هرات به‌خوبی پیش نمی‌رود و اهالی که حالا از ترس به خانه نمی‌روند، امکانات اسکان موقت در بیرون از خانه را هم ندارند. احمدشاه می‌گوید اهالی هرات با اینکه خود با حجم زیادی از تخریب مواجه هستند، وضعیت روستاهای «زنده‌جان» را بحرانی‌تر توصیف می‌کنند که چندان خبری از آن ندارند، اما می‌دانند حدود دو هزار خانوار در زنده‌جان آواره شده‌اند.
وضعیت کلی هرات چگونه است؟
وضعیت شهر آرام نیست. ترسی که از پس‌لرزه‌ها به‌وجود می‌آید و نگرانی‌ای که در مردم ایجاد شده است باعث شده تا مردم به خانه‌هایشان برنگردند.
وضعیت مدیریت بحران را مطلوب ارزیابی میکنید؟
کمک‌رسانی به هیچ عنوان درست مدیریت نشده است. با بیشتر مردم وقتی صحبت میکنید، شکایت دارند حاکمیت کمک درستی به ما نرسانده است. خود امارت اسلامی اعلام کرد که بیش از صد میلیون افغانی به مردم زلزله‌زده کمک می‌کند. نهادهای دیگری هم اعلام آمادگی کرده‌اند که البته بیشتر این کمکها خصوصی است. در مجموع شرایط خوب نیست. امکانات برای کسانی که آسیب دیده‌اند، وجود ندارد. همان‌طور که گفتم ترس زیادی از وقوع دوبارهٔ زلزله وجود دارد که باعث شده است بیرون از خانه بمانند.
وضعیت کمپ‌های اسکان موقت به چه صورت است؟
بیش از یک‌هزار خانواده در کمپ و زیر چادر و خیمه، از طریق کمیتهٔ هلال‌احمر اسکان داده شده‌اند. اما تعداد زیادی از اهالی در خیابان‌ها بدون خیمه هستند. در میان این افراد هم هستند کسانی که خانه‌هایشان خراب شده و هم افرادی که از ترس به خانه برنمی‌گردند. اما در روستاها شرایط بسیار متفاوت است. این اهالی تقریباً بدون خیمه و خانه مانده‌اند.
ساماندهی فقط از طرف امارت اسلامی است؟
خیر. ساماندهی آسیب‌دیدگان بیشتر از طرف ان‌جی‌اوها و کمیتهٔ هلال‌احمر است، نه حکومت.
کشورهای دیگر به‌ویژه کشورهای همسایه چه کمکی می‌توانند داشته باشند؟
در بخش‌های دارو می‌توانند کمک کنند. همچنین در مورد اسکان مجدد و چادر و خیمه، در مورد مواد غذایی و اقامت موقت که هرات چیزهای بسیاری نیاز دارد. به‌ویژه کمک‌های ابتدایی و داروهای مسکن و مواد ضدعفونی به‌دلیل مصدومان زیاد، بسیار مورد احتیاج است. تا الان یک نهاد حقوق بشر از ایران اعلام آمادگی کرده است که به‌ویژه چادر و خیمه بدهد. بیشتر، نهادهای خصوصی برای کمک اعلام آمادگی کردند. امروز یک نهاد خصوصی دیگر هم دو صد میلیون افغانی کمک کرد. در مجموع شاید حدود ۲۰ میلیون افغانی تا به حال اعلام کمک مالی باشد. اما به نظر می‌رسد حاکمیت در حال ارزیابی است که ببیند چه میزان خسارت به شهر وارد شده است. باید متوجه بود که موضوع کمکها بعد از این وضعیت بحران یک مقولهٔ دیگر استُ آنچه حالا به آن احتیاج داریم یک مقولهٔ دیگر، اما متأسفانه کسی به آن توجه نمی‌کند.
فکر میکنید که اخبار جنگ بر میزان توجه به هرات تأثیر گذاشته است؟
بله. حتی کشوری مانند ایران که همسایه بود هم توجهی به این موضوع نکرده است. در گذشته و در حوادثی مانند این، اول از همه ایران کمک‌رسانی می‌کرد، اما حالا خبری نیست. از کشوری مانند ترکمنستان که هم‌مرز ماست هم هیچ خبری نیست و سایر کشورها هم همین‌طور بی‌توجه رفتار کرده‌اند. یعنی واضح است که توجه بسیار کمتر شده است. مسائل منطقه‌ای بسیار تأثیر داشته است. متأسفانه افغانستان خبر سوم یا چهارم در سطح جهان شده‌است؛ درحالی‌که این موضوع باید خبر اول در جهان بود تا عمق فاجعه به‌درستی دیده شود.
شرایط آب‌وهوا چطور است؟
برای اینکه شما در خانه باشید خوب است، اما نه برای اینکه شب را بیرون خواب کنید. خود من هم دیشب بیرون خواب شدم. اکثر مردم بیرون خواب می‌شوند. ما شب‌ها دمایی بین ۱۰ تا ۱۲ درجه داریم. البته در روز دمای هوا خوب و تا بیست درجه است. اما هوا کم‌کم سردتر هم می‌شود. در شب وقتی بیرون خواب می‌شوید، طبیعتاً احساس سرما میکنید و این موضوع برای کودکان و زنان هم بدتر است. متأسفانه یک مشکل اساسی این است که تمام مردم هرات که حدود یک میلیون نفر می‌شوند، بیرون خواب می‌شوند. البته واهمه از پس‌لرزه دارند. ما دو تا سه هزار خانوار در روستاهای زنده‌جان داریم که هم خانه‌های خود را از دست داده‌اند و هم تا جایی که می‌دانیم امکانات و خیمه ندارند. هوا رو به سرما می‌رود و این افراد حتی کمتر از اهالی هرات مورد توجه هستند. وضعیت به‌ویژه برای اطفال بسیار شکننده و حساس است. این وضعیت نه برای ما که زلزله‌زده هستیم، بلکه در شأن هیچ‌کس نیست.
انتهای پیام
