هفت سوال بی پاسخ درباره گروه اقدام ویژه مالی (FATF)
سعید نصراللهی، فعال اقتصادی، در یادداشتی که در اختیار انصاف نیوز قرار داده است، نوشت:
گروه ویژه اقدام مالی (FATF) یک سازمان بین دولتی است که درباره نحوه پولشویی و تامین مالی تروریسم تحقیق می کند، استانداردهای جهانی را برای کاهش خطرات ترویج می کند و ارزیابی می کند که آیا کشورها اقدامات موثری انجام می دهند یا خیر.
گروه اقدام ویژه مالی تاکنون چندین بار به ایران فرصت داده تا قوانین مربوط به جلوگیری از پولشویی و تأمین منالع مالی تروریسم را تصویب و اجر اکند اما تا کنون تصویب این لوایح با مخالفت های جدی خصوصا” از جانب اصولگرایان مواجه شده است.
اکنون در میان ۱۹۰ کشور موجود، ۱۸۸ کشور جهان حداقل دو کنوانسیون اساسی اف‌ای‌تی‌اف را پذیرفته و به اجرا گذاشته‌اند، اما ایران و کره شمالی به دلیل نپذیرفتن هیچکدام از کنوانسیون‌های آن، در فهرست سیاه FATF قرار دارند.
سوالهایی در خصوص عدم پذیرش تعهدات FATF از سوی دولت در اذهان عمومی و نزد فعالین اقتصادی وجود دارد که تا کنون پاسخ مناسبی به آنها داده نشده، برخی از این سوالات را با هم مرور می کنیم؛
- چرا در حالی که به غیر از کشور کره شمالی ، جملگی کشورهای دنیا به FATF پیوسته اند ایران از پذیرش تعهدات گروه اقدام ویژه مالی حذر می کند؟
- چگونه است که دوستان نزدیک و متعهدان استراتژیک ایران نظیر سوریه، یمن، لبنان، عراق، روسیه، قطر، ونزوئلا، کوبا و چین همگی عضو FATF هستند و استانداردهای آن سازمان را پذیرفته اند اما ایران کماکان از آن امتناع می کند؟
- اگر هدف از نپیوستن به کنوانسیون های FATF دور زدن تحریم هاست، پس چگونه است که کشورهای روسیه، سوریه، ونزوئلا و یمن که تحریم های بین المللی علیه آنان نیز اعمال شده است، به آن پیوسته اند؟
- هزینه- فایده‌ی پیوستن و نپیوستن به FATF چقدر است؟ آیا هزینه نپیوستن به آن کمتر از پیوستن به آن است؟ اگر پاسخ مثبت است این هزینه چقدر است؟
- در شرایطی که مبادلات مالی ما در بازارهای انرژی خصوصا نفتی خارج از سیستم بانکی و بصورت نقدی (داد و ستد چمدانی) و یا تهاتر با کالا می باشد، پیوستن به FATF چه مشکلی برای دولت ایجاد می کند؟
- چرا سیاستمداران درباره نپیوستن به FATF دائما صحبت کرده و موضع دارند ولی به توصیه های اقتصاددانان و کارشناسان وزارت اقتصاد در خصوص پیوستن به اف ای تی اف توجهی نمی شود؟
- برنامه دولت برای برون رفت از مشکلات نپیوستن به کنوانسیون های FATF چیست؟ آیا اقتصاد ما باید با این موضوع کنار بیاید یا اینکه بالاخره ما نیز مانند دیگر کشورهای دنیا استانداردهای این گروه ویژه اقدام مالی را می پذیریم؟
در اینجا لازم است به برخی مشکلات بخش خصوصی از زمان خارج شدن ایران از اف ای تی اف و قطع سوئیفت اشاره کنیم؛
ارتباط مالی بخش خصوصی با شرکت های خارجی از طریق سیستم بانکی قطع شده است و شرکت ها مجبورند برای پرداخت خریدهای خود به صورت نقدی و یا از طریق صرافی ها با هزینه های بیشتر و ریسک بالاتر اقدام کنند و پس از آن ناچار می شوند تا هزینه های تحمیلی را بر بهاء تمام شده کالای خود بیافزایند و نتیجتا” کالا گرانتر به دست مصرف کننده می رسد.
از طرفی صادرکنندگان کالا به خاطر مقررات وزارت اقتصاد در خصوص تعهد بازگرداندن ارز می بایست معادل ارزش دلاری کالای صادراتی، دلار را در اتاق مبادله ارز با نرخ مشخص به فروش برسانند. این درحالیست که ارز مذکور از مبادی غیر بانکی و عموما صرافی ها در اختیار صادرکننده گان قرار می گیرد و هزینه هایی نظیر تبدیل ارز و حواله های پی در پی برای صادرکننده ایجاد می کند.
از طرفی بخاطر قطع خدمات سوئیفت در ایران، تجار و بازرگانان ایرانی دیگر نمی توانند مانند گذشته از طریق گشایش اعتبارات اسنادی یک معامله آسان و مطمئن داشته باشند و می بایست ریسک ها و خطرات زیادی را به جان بخرند تا بتوانند کالایی را وارد یا صادر کنند. حتی بانک های کشور دوست و برادر چین نیز به خاطر قرارگیری ایران در لیست سیاه اف ای تی اف حاضر به همکاری بانکی فی مابین نیستند.
آنچه مسلم است این است که کشور از سویی درگیر تورم بالا و گرانی کالاهاست و از سوی دیگر نشانه های رکود بی سابقه در بازارهای مختلف موج می زند، دراین میان، هر از گاهی زمزمه بحران در حوزه های مختلف به گوش می رسد؛ بحران بازنشستگان، بحران مسکن، بحران کمبود داروهای خاص در جامعه و … با این حال سیاستمداران بی توجه به این موضوعات و بدون در نظر گرفتن اینکه پیوستن به اف ای تی اف می تواند بخشی از مشکلات موجود در تجارت خارجی را تسهیل کند و یا حتی تجارت با شرکای نزدیک تجاری خود نظیر چین و روسیه نیز با سهولت و ارزانتر انجام گیرد، همواره با این چنین اقدامی مخالفت می کنند. به نظر می رسد در کنار وضع موجود اقتصادی یا باید عواقب نپیوستن به کنوانسیون های گروه ویژه اقدام مالی ( FATF ) را بپذیریم و ابایی از اتفاقات پیش رو نداشته باشیم و یا اینکه ابتکار عمل را در دست بگیریم و با پذیرش تعهدات آن سازمانی جهانی گامی هر چند کوچک در جهت گره گشایی از معضلات موجود اقتصادی کشور برداریم.
انتهای پیام
چرا باید ایران این کار رو بکنه ،با اینکار یعنی خودش طناب دار رو رو گردن خودش میندازه ، ما همینطوری از نگاه باب میلی اونها یک تروریست هستیم ،این قانون باعث بلوک شدن بیشتر واردات و صادرات خواهد شد
به تعداد موهای سرتان سوال بی پاسخ و حیرت آور وجود دارد شما فقط این چند مورد ناقابل رو که جلوی بچه بگی قر می کنه را متوجه شدید و فهمیدید
خوب وقتی شاهدی نیست به هر دلیل و خواب خرگوشیی بهتر از این نمی شود و دیگر هیچ
خوبه دیگه جای دیگه که نمیشه حرف زد حداقل نظرتم رو اینجا میگم …
اصلا مهم نیست روی سایت نمی آید حداقل حرفم رو گفتم شما که خودتان همه چیز رو میدونید و محرم اسرار میلیادی تو در توی میلیارد راه گریز و فرار این مسئولین و خاندان های سردمداران ملک و وابستگان مربوطه هستید.