درخواست یک معلول به رییس جمهور
به گزارش انصاف نیوز، متن کامل نامه ی مجید انتظاری به رییس جمهور که در روزنامه ی مردم سالاری به چاپ رسیده به شرح زیر است:
سلام آقای رییسجمهور. انتخابتان شایسته بود و پیروزیتان مبارک. میدانیم سرتان شلوغ است، ما اقلیت خاموش هم عادت به زیادهگویی نداریم. پس جان سخن را مختصر میکنیم بلکه مجالی برای خواندنش بیابید و نتیجهای حاصل شود. ما عادت نداریم درد دلمان را به همه بگوییم، پس زیر چهره خندانمان پنهانش میکنیم تا هرکس بگوید نه دردی دارند، نه قلبی. ما حرف را از ته دل میگوییم، با ضمیر اشاره و در عین حال گویا؛ چون خیلیهایمان از قدرت تکلم برخوردار نیستیم، بسیاریمان از دیدن محرومیم و خیلیهای دیگر توان راه رفتن نداریم. خلاصه اینکه هرکدام از ما درگیر نوعی محدودیتیم که شاید دیگران حتی یک بار تجربه نکردهاند. آقای روحانی! میتوانید تصور کنید وقتی بالا رفتن از پله برای تمام عمر آرزو میشود یعنی چه؟ تا به حال فکر کردهاید که محرومیت از تحصیل در رشته مورد علاقه به خاطر نبود کتابهای مخصوص آن رشته برای نوعی از معلولیت چقدر اندوهبار است؟ میدانید وقتی یک مسوول دولتی با دیدن فردی روی ویلچر، موفقیت او در آزمون استخدام را نادیده میگیرد و بر او مهر بازگشت میزند چقدر مایوس کننده است؟ باخبرید که محروم ماندن از مترو و بیآرتی و همه ناوگان حمل و نقل شهری چه دردی دارد؟ تا کنون تصور کردهاید که چقدر سخت است وابستگی به مستمری روزانه نیم دلار، در حالی که حداقل کالری برای زنده ماندن هر فرد یک دلار است؟
به این مشکلات اضافه کنید درد فرهنگی را؛ اضافه کنید انگشتنما شدن عصا به دستان در خیابان را و مسخره شدن فرزندان ناشنوا به جرم نشنیدن را.
شما میدانید اثبات قوه تعقل یک معلول سیپی به همکلاسیهایش تقریبا ناممکن است؟ مطلع هستید که مشکلات فرهنگی ازدواج دختران معلول به قدری زیاد شد تا اینکه در قانون، مشوق معافیت سربازی برای همسرانشان قرار دادند؟ خبر دارید که بسیاری از معلولان نخاعی در عصر فناوری اطلاعات، انتظار معجزه از آسمان خدا را دارند؟
آقای رییسجمهور! همانطور که میدانید ما تا سال ۸۳ حتی قانونی نداشتیم تا اینکه در آن سال، قانون ۱۶ مادهای حمایت از حقوق معلولان توسط مجلس تصویب شد که هیچ وقت توسط دستگاههای دولتی و خصوصی جدی گرفته نشد و نواقصش به حدی بود که سال گذشته برای اصلاح مجدد به مجلس رفت تا شاید ضمانت اجرایی بیشتری به خود بگیرد. البته جمهوری اسلامی ایران در سال ۸۹ به کنوانسیون جهانی حقوق افراد دارای معلولیت پیوسته و اجرای مفاد آن را پذیرفته است. پس ما خلاء قانونی نداریم بلکه با خلاء دیدگاه مواجهیم. شما به درستی از معلولان سخن گفتید و به همین دلیل انتظارات را بالا بردید؛ تا جایی که به گفته خیلی از کارشناسان، معلولان بزرگترین چالش وزارت رفاه دولت آینده خواهند بود. اما نگران نباشید ما هیچگاه افرادی مدعی و پرتوقع نبودهایم، به نروژ و سوییس هم کاری نداریم. انتظار ما بهرهمند شدن از رفاه، متناسب با درآمدهای ملی کشور خودمان است. بنابراین تا حد امکان کمکتان میکنیم. میدانم قرار شد اطاله کلام نکنم، پس به همین چند سطر که بخش بسیار اندکی از معضلات ۱۰ درصد از جمعیت کشور است بسنده میکنم. البته این جامعه ۱۰ درصدی به قدری نجیب و قانع است که حتی نیمی از آنها به بهزیستی برای ایجاد پرونده نرفته و نامشان ثبت نشده است.
ما به خوبی میدانیم که شما برای حقوق افراد دارای معلولیت تلاش خواهید کرد؛ زیرا شما تنها کاندیدایی بودید که در مناظرههای انتخاباتی از حقوق این قشر سخن گفتید. شما بیان کردید که عدالت یعنی فرصت برابر. مفهوم این سخن آن است که معلولان هم از این فرصت بهرهمند خواهند شد. شما گفتید و بسیاری از ما به شما رای دادیم. البته منتی نیست، شما رییسجمهور محبوب ما شدید، انتخابتان شادی را به ما داد و دریچههای امید را بر قلبهایمان گشود. میدانید کار سختی پیش رویتان است و میدانیم از عهده اش برمیآیید. ما هم تنهایتان نمیگذاریم و محکم میگوییم رویمان حساب کنید. درست است شاید تمام انتظار بعضی افراد جامعه از ما امید به شفا باشد. درست است صداوسیما ما را آدمهای ناتوانی به تصویر کشیده. درست است که بسیاریمان از ترس زمین خوردن در خانه محبوسیم. اما کم نیستند معلولان توانمندی که برای اعتلای ایران اسلامی کمر همت بستهاند. فراموش نکنید گرانترین وکیل ایران از جنس ماست. از یاد نبرید ما دو نماینده در شورای شهر تهران داریم و دانشمندان بسیاری را به جامعه تقدیم کردهایم. به یاد بیاورید سیامند رحمان و بسیاری دیگر از قهرمانان پارالمپیک، دلاورانی از تبار معلولانند. آقای روحانی! شما به خوبی میدانید اگر کشوری از تمام ظرفیت نیروهای انسانیاش بهره نبرد جامعهای معلول محسوب میشود. پس با ایجاد بستر، نیروهای انسانیتان را به صحنه بیاورید تا بعد از پایان دوران ریاست جمهوریتان با افتخار بگویید «من حسن روحانی رییسجمهور تمام ملت ایران بودم».
انتهای پیام
