در واکنش به «یادداشت توهین‌آمیز» روزنامه جمهوری خطاب به سیدحسن خمینی
حجت الاسلام رشید داوودی، استاد حوزه، در یادداشتی که در اختیار انصاف نیوز قرار داده است، نوشت:
صبح امروز از طریق یکی از دوستان از مضمون یادداشتی بی‌نام و موهن (و به زعم نگارنده آن یادداشت، تهدیدآمیز) از روزنامه‌ی جمهوری اسلامی خطاب به یادگار گرانقدر امام آیت الله سیدحسن خمینی، مطلع شدم.
این یادداشت که اگرچه در ظاهر در واکنش به دیدار روز جمعه‌ی ایشان با جمعی از اعضا و مسئولین شورای هماهنگی هیأت‌های مذهبی مهاجرین افغانستانی و در باطن برآمده از …، بوده‌است اما حاوی نکات و انتسابات دروغی است که نگارنده به جهت حضور در این جلسه، لازم دید که در این باره نکاتی را به عرض مردم شریف ایران برساند.
گزارشی از مضمون دیدار امام با جمعی از مهاجران افغانستانی
در این دیدار که در راستای تکریم از شهدای مقاومت و سیدالشهدای حزب الله، مرحوم شیهد نصرالله برگزار شده بود، نخست سخنان دردمندانه‌ی برخی میهمانان را شنیدیم که پس از ذکر سوابق انقلابی مهاجران افغانستانی در همراهی مجاهدانه با مرحوم امام (س) در دوران مبارزات، حضور در میدان‌های مختلف دفاع مقدس و … ، از وضعیت این‌روزهای مهاجران قانون‌مند و همدل و همراه افغانستانی گلایه‌مند بودند که چرا به جهت برخی مسائل نامطلوب اخیر، در مواجهه با همه‌ی مهاجران صرفاً رویکرد منفی‌بافی رواج یافته و اگر گاهی مشکلاتی از برخی مهاجران ایجاد می‌شود، به پای همه نوشته می‌شود و به گونه‌ای قضاوت می‌شوند که گویی هیچ دستاورد یا نکته‌ی مثبتی در ایران نداشته‌اند؟ و مصرّ بودند که حداقل در کنار برخی نقدها و اشکالات، حداقل به آن همدلی، همراهی و هم‌کاری‌های مثبتی هم که داشته‌اند، اشاره شود!
خلاصه‌ای از سخنان یادگار امام در این دیدار
یادگار امام نیز پس ذکر نکاتی در بازشناسی فلسفه‌ی قیام سیدالشهداء (ع)، سخنانی در دو بخش خطاب به گلایه‌های مهاجران افغانستانی بیان کردند:
بخش اول) روایتی از سابقه‌ی اقدامات انقلابی و مؤثر و سزاور تقدیرِ مهاجران (به‌طور خاصّ شیعه‌ی) افغانستانی در همراهی با انقلاب از یک سو و جبهه‌ی مقاومت از سوی دیگر بود که قرین با مظلومیت و شجاعت توأمان هم بوده‌است.
بخش دوم) اما ناظر به وضع امروز این مهاجران بود. که ایشان در این بخش، نیز بر دو نکته تاکید داشتند:
نکته‌ی اول: نقد رویکرد صفر و صدی نسبت به مهاجران افغانستانی و این‌که نگاه صرفاً انتقادی و تخریبی به مجموع آنها نگاه درستی نیست و در این بخش تاکید کردند: «تبلیغات بی‌دلیلی علیه (مجموع) مهاجران شکل گرفته است».
نکته‌ی دوم: اشاره به برخی از مشکلات امنیتی و قانونی پیش آمده، پس از موج مهاجرت‌های اخیر که به دنبل حاکمیت یافتن طالبان در افغانستان ایجاد شد، و تاکید بر این‌که برای حلّ و عبور از این مشکلات و آسیب‌های پیش آمده، همین مهاجران قانونی و همراهان دیروز و امروز نظام هستند که می‌توانند بیش‌ترین کمک را داشته باشند و در شناسایی مجرمان و متخلفان با نیروهای امنیتی و ساماندهی اوضاع همکاری نمایند.
اما یادداشت روزنامه جمهوری اسلامی
(روزنامه‌ای که در اوج حمایت بی‌نظیر حکومتی تشکیل شد و به برکت همراهی و همدلی با مرحوم آیت الله هاشمی تا سال‌های اخیر توانسته بود، اعتبار و وجاهتی در میان نخبگان و عموم مردم پیدا کند، اما در سال‌های پس از غروب غم‌انگیز ارتحال مرحوم هاشمی، این روزنامه‌ی فرسوده، که قوامش به دسترسی و خبر رسانی از شناسنامه‌ی انقلاب بود، نیز رو به روزمرگی و خاموشی نهاد. و حیف از آن سابقه و اعتبار و صد افسوس از این حال نزار!)
یک: تیتر صددرصد دروغین یاددشت روزنامه‌ی جمهوری
در این یادداشت که با عنوان «حمایت از اتباع غیر مجاز حرکت برخلاف اراده مردم» نوشته شده، نگارنده تلاش دارد به مخاطب چنین القا کند که یادگار امام از «اتباع غیر مجاز» که تهدید کننده‌ی امنیت کشور هستند حمایت کرده‌است؛ در حالی‌که هیچ عقل سلیمی نه چنان می‌کند و نه چنین فریب می‌خورد.
دو: القای دروغین تشبیه «فاطمیون» به «تهدیدکنندگان امنیت کشور»
در حالی‌که یادگار امام به صراحت میان فاطمیون و همراهان قانونی دیروز و امروز مهاجران افغانستانی، با مهاجران غیر قانونی و بر هم زننده امنیت کشور تفکیک کرده و از گروه اول می‌خواهد که برای مقابله و ساماندهی وضعیت گروه دوم با مسئولان ذی ربط همکاری کنند؛ نگارنده‌ی یادداشت روزنامه‌ی جمهوری چنین جفاکارانه تیتر زده و دروغ‌پراکنی می‌کند و ظالمانه اتهام «حمایت یادگار امام از تهدید کنندگان امنیت کشور» را تحریر می‌نماید!
سه: تلاش برای وهن یادگار امام با تکرار اوهام
در بخش پایانی این یادداشت که سراسر توهین و تهدید و تخریب، با چاشنی دروغ است، باز هم به روشنی آفتاب چنین دروغ و طعنه می‌نویسد: «چنین فردی چگونه به خود حق می‌دهد سخن حق هشداردهندگان درباره‌ی تهدیدهای اتباع غیرمجاز افغانستانی را دروغ بداند و در عین حال از انتساب خود به امام خمینی سخن بگوید؟»
هم‌چنین نگارنده‌ی آن یادداشت با بی‌شرمی تمام به برخی اتباع قانونی افغانستانی که عمدتاً از خانواده‌ی شهدا و نیز برخی از طلاب علوم دینی هستند، پسوند: «بازارگرم‌کن» می‌دهد تا نشان دهد مسأله‌ی آنها، حتّی مقابله با اتباع غیر مجاز هم نیست، بلکه بروز بغض یا کینه‌ی بی‌وجهی است که نسبت به یادگار امام دارند! بغضی که شاید در پی گفتگوی اخیر تلویزیونی یادگار امام، تشدید هم شده‌باشد!
چهار: تهدید یادگار امام
در این یادداشت، نویسنده، رذیلانه نوشته است: «کاری نکنید که جزئیات آن (حمایت از اتباع قانونی) را به اطلاع عموم برسانند». باید به این نویسنده که یا دچار جهلی عمیق یا افسون شده‌ی دوستان نارفیق شده عرض کرد که بیش از این با اعتبار و آبروی آن روزنامه بازی نکنید که: عرض خود می‌بری و زحمت ما می‌داری!
سخن پایانی
پس از سخنان هوشمندانه و دقیق یادگار امام در گفتگوی اخیر تلویزیونی، که برآمده از مبانی روشن و عمیق دینی و اصول متقن حکمرانی خردمندانه بود، می‌شد انتظار داشت در برخی محافل خاص که در سال‌های اخیر رویکردشان در عرصه‌ی حکمرانی جمهوری اسلامی، صرفاً رویکردی تقابلی، سلبی و نزاع‌طلبانه بوده‌است، برای هجمه به یادگار امام آماده خواهند شد، که شواهد و اخباری از آن نیز در دست است؛ اما شاید این انتظار از روزنامه‌ی جمهوری اسلامی با آن سابقه‌ی عمدتاً قابل دفاع، نمی‌رفت چرا که حتی بر فرض این‌که این یادداشت به جهت گزارش نارسایی که از مضمون آن جلسه بیرون آمده، باشد، متولیان این روزنامه بسان خوردن یک لیوان آب، می‌توانستند بجای آن‌که ندانستن‌شان را با ندانم‌کاری همراه کنند، کسب اطلاع نموده و چنین به بی‌راهه‌ی بی‌اخلاقی ره نبرند! اگرچه مضمون کلی یادداشت به روشنی نشان می‌دهد که نویسنده‌ی آن صرفاً به دنبال «بهانه»ای بوده تا عقده‌های قدیم دل وا کند و خشم فروخفته را عیان سازد!
این دوستان خوب می‌دانند و اگر نمی‌دانند باید بدانند که آیت‌الله سید حسن خمینی، هم‌چون یادگار مرحوم امام، مرحوم سید احمد خمینی و یار و یاور مظلوم امام مرحوم آیت‌الله هاشمی رفسنجانی مواضع و اصولی دارند که حتی به‌رغم جفاهای رفته و نقدهای پر شمار نسبت به برخی امور، هرگز از آن کوتاه نیامده و نخواهند آمد؛ مواضع و اصولی چون:
- کلیت نظام جمهوری اسلامی
- رهبری عالی‌قدر
- مردم صبور و مظلوم
- حمایت از مظلومان عالم (به‌ویژه مسلمانان تحت ستم و بالأخصّ شیعیان رنجور)
کاش مجال و امکانی بود تا به صراحت از چرایی نگارش یادداشت مزبور می‌نوشتم!
انتهای پیام
