درسی از سوریه

مهدی مستفید در یادداشتی ارسالی به انصاف نیوز با موضوع تحولات اخیر سوریه می نویسد:

آنچه در روزهای اخیر در سوریه اتفاق افتاد، هر چند که بر اساس اظهارات منابع رسمی کشورمان بعید به نظر می رسید ولی بسیاری از تحلیلگران عادی که به اطلاعات پشت پرده نیز دسترسی ندارند، با آغاز تحولات حلب پیش بینی می کردند که بزودی حزب بعث در سوریه ساقط خواهد شد.

کشور از سه عنصر سرزمین، مردم و حکومت شکل می گیرد. و در میان این سه نیز آنچه در درجه اول اهمیت قرار دارد، مردم است. هیچ کشوری جز با حکومتی که مردم حامی آن باشند برقرار نخواهد بود.

اگر در قرن های گذشته، حکومت‌ها می توانستند با دستگاه‌های تبلیغاتی تک صدای خود و با تکیه بر اتوریته نظامی، مردم را به تبعیت از خود وا دارند، امروزه در عصر انفجار ارتباطات که «همه صدایی» جای «تک صدایی» نشسته است، حکومت‌ها برای بقای خود راهی جز همسویی با نظرات مردم ندارند.

توجه به نظر اکثریت جامعه با لحاظ حقوق اقلیت‌ها در تعریف قواعد و قوانین حکمرانی، تنها روشی ست که می تواند مردم و حکومت را در یک کشور همسو کند.

اشتباه بشار اسد همین بود. او در برابر خواست ملتش، همان راهی را رفت که پدرش در دوران پیشا ارتباطات رفته بود: سرکوب و سرکوب! در حالی که دیگر دستگاه تبلیغی برای تسخیر ذهن ها وجود نداشت و فوبیا سازی های حکومتی به سرعت با انتشار حقایق در رسانه های عمومی رنگ می باخت.

بشاراسد با اشتباهی تاریخی و عدم درک شرایط زمانه خویش، سوریه را به فروپاشی همه جانبه رساند؛ درحالی که واقعیت های زمان تاثیر خود را در فرد بنیاد گرایی چون «محمد الجولانی» نیز گذاشته است.

مدارای عمومی اخیر تحریر الشام و رهبر آن با گروه‌های مختلف مردم سوریه نشان می دهد که آنها یاد گرفته اند که بدون رواداری و جلب نظر اکثریت جامعه و اعطای حقوق اقلیت آن، جایی در حکومت نخواهند داشت.

هر چند سرانجام سوریه (این عروس خزان دیده خاورمیانه) هنوز نامشخص است و هر آن، نگرش‌های استبدادی قادر به تبدیل آن به جهنمی سوزان هستند، ولی  فارغ از ایدئولوژی حاکم، سوریه ای قدرتمند و پایدار که بتواند همه گروه‌ و طوایف آن را زیر یک پرچم جمع کند به نفع همه اهالی خاورمیانه حتی ایران خواهد بود.