پاسخ رییس سازمان خصوصی سازی به انتقادات و اتهامات
رییس سازمان خصوصی سازی به انتقادات و ابهامات مربوط به حواشی برخی از واگذاریها که تعدادی از نمایندگان مجلس دربارهاش صحبت کردهاند، پاسخ داد و گفت: استقلال و پرسپولیس هنوز صورتهای مالیشان را به سازمان خصوصیسازی ندادهاند.
به گزارش ایسنا، میرعلی اشرف عبدالله پوری حسینی درباره واگذاریهایی که در زمان او در سازمان خصوصی سازی انجام شده است، اظهار کرد: در مجموع طی هفت سالی که در سازمان خصوصی سازی هستم از هیچ یک از واگذاریهایی که به بخش خصوصی واقعی انجام شده، پشیمان نیستم و فکر میکنم که همه واگذاریها قانونمند، سالم و شفاف انجام شده است. در دو – سه مورد از واگذاریها از جمله صنایع هوایی در زمانی که رئیس سازمان نبودم با شکست روبرو شد. البته اگر من هم در آن زمان رئیس سازمان بودم باز هم به همان طریق واگذاریها را انجام میدادم.
شرکتهای مورد انتقاد جزو واگذاریهای موفق بودهاند
وی با اشاره به انتقاد برخی نمایندگان مجلس درباره خصوصیسازیها، گفت: از دیدگاه من اتفاقا شرکتهایی که اکنون چالشی هستند مثل هفت تپه، پالایش نفت کرمانشاه و مغان همه جزو واگذاریهای موفق سازمان خصوصیسازی بودهاند.
رئیس سازمان خصوصیسازی که در یک در برنامهای تلویزیونی حاضر شده بود، درباره واگذار مجدد آلومینیوم المهدی و هرموزال نیز اظهار کرد: وقتی آلومینیوم المهدی و هرمزال برای دولت بود و دولت میخواست سهم خود را بفروشد، قانون و مقررات برایش داشت. ما سهم را فرختیم و به نام خریدار کردیم، اکنون ما هستیم و یک خریداری که در حال انجام تعهداتش است. اگر یک خریداری به دلایلی تعهدات خود را انجام نداد سازمان خصوصیسازی می تواند قرارداد را فسخ کند؛ یعنی سهم را به دولت برگرداند و حساب کتابهای لازم را با خریدار انجام دهد و پولهای داده شده را به خریدار بازگرداند یا سهام در وثیقه را به اندازه مطالباتش بفروشد. در این مورد سازمان خصوصی سازی به این نتیجه رسید که فسخ قرارداد به ضرر دولت و وصول مطالبات از طریق فروش سهم به خیر دولت است.
پوری حسینی ادامه داد: خریدار المهدی و هرموزال در زمان خرید، هیچ بدهی بانکی قابل توجهی نداشت. شخصی بود که از صنعت آلومینیوم سر در میآورد و بسیار توانمند است. ولی اگر این شخص هم تعهداتش را انجام ندهد سازمان خصوصیسازی وظیفه دارد ورود و سهامدار را جایگزین کند.
چرا عدهای از آقایان از قانون تمکین نمیکنند؟
وی درباره افرادی که به قیمتگذاریها انتقاد دارند، گفت: باید از احکام قطعی قضایی تمکین کنیم. با کسانی که در مورد قیمتگذاری مسئله داشتند دادگاه رفتیم و در دادگاه هیات داوری هیات واگذاری را تبرئه کرد. کسانی که به رای اعتراض کردند و ما به تجدیدنظر رفتیم که رئیسش را مستقیما خود آن افراد انتخاب میکنند، آنجا هم دادگاه تجدیدنظر رای قطعی به نفع سازمان خصوصی سازی و هیات واگذاری داد و موضوع تمام شد. سهام در وثیقه را برای وصول مطالبات میفروشیم؛ نه برای اصل ۴۴. لذا دوستان بین این دو باید تمایز قائل شوند.
با شرایط موجود انتظار نداشته باشید همه خصوصیسازیها به خوبی و خوشی به پایان برسد
پوری حسینی در پاسخ به اینکه انتظار میرود خصوصیسازیها با چنین مشکلات پی در پی مواجه نشود، اما این مشکلات رخ میدهد؟ گفت: وقتی شما در کشوری زندگی می کنید که دلار ۳۷۰۰ تومانی در یک بازه شش ماهه چند برابر میشود و برجام آن طور میشود و مسئولان کشور قوانین را عوض میکنند نباید انتظار داشته باشیم که خصوصیسازیها همه با خوبی و خوشی به پایان برسد.
رییس سازمان خصوصیسازی افزود: مسئولان میگویند “آقایی که آلومینیوم تولید میکردی و میفروختی، دیگر نمیتوانی به روال سابق آلومینیوم بفروشی. باید این طور که من میگویم آلومینیوم را بفروشی. باید دلارش برگردد و با این قیمتی که من میگویم هم برگردد”. خریدار آلومینیوم المهدی هم به مسئولان میگوید “اشکالی ندارد پس شما هم تعهدات ارزی ما را با همان قیمت برایمان تامین کنید” ولی در نهایت یک سمت انجام میشود و یک سمت انجام نمی شود. شما باید ببینید که آیا مقرراتی که دولت تعیین کرده همه حرفهای بوده است؟
آنقدر فشارها زیاد بود که خریدار آلومینیوم المهدی از رو رفت!
وی تاکید کرد: وقتی که کشور دچار چنین تلاطمی میشود انتظار نداشته باشید که خریداران ما رفتارشان عینا مثل قبل باشد. تا زمانی که وضعیت دلار به مشکل برنخورده بود، آلومینیوم المهدی مشکلی نداشت و قسط هایش را میداد. به این نتیجه رسیدیم که آنقدر فشار زیاد است که خریدار آلومینیوم المهدی را از رو برد یا اتفاق دیگری افتاده بود. چون بنگاه را کامل رها کرده بود و اگر به موقع وارد نمیشدیم بنگاه عملا از دست رفته بود.
مجتمع گوشت اردبیل دولتی نبود
پوری حسینی درباره نحوه خرید مجتمع گوشت اردبیل نیز گفت: مجتمع گوشت اردبیل دولتی نبود و توسط سازمان خصوصی سازی هم عرضه نشد. در زمانی که در دی ماه سال۱۳۸۴ از سازمان خصوصی سازی رفتم و به دنبال کار در بخش خصوصی بودم شرکت سرمایهگذاری بانک ملی ایران آنجا را به مزایده گذاشته بود. در این مزایده شرکت کردیم و از این طریق در مزایده برنده و این سهام را خریداری کردیم. این موضوع را به دادستان اردبییل عرض کردم و او بعد از توضیحات، طی مصاحبهای اعلام کرد که واگذاری مجتمع گوشت اردبیل کاملا قانونی بوده است. اولا هیچ ربطی به سازمان خصوصی سازی نداشت. البته من آنجا سهامدار جزء بودم؛ نه سهامدار عمده.
رئیس سازمان خصوصی سازی همچنین درباره واگذاری کشت و صنعت مغان گفت: خریداری که در مزایده کشت و صنعت مغان اول شد از خرید انصراف داد و ما الزاما باید به نفر دوم مراجعه میکردیم که این کار را کردیم.
قبل از خصوصیسازی شاهد تاراج اموال بییت المال بودیم؛ نه بعد از خصوصیسازی
وی در پاسخ به اینکه نماینده مجلسی میگوید که “این تاراج بیت المال است” آیا می پذیرید؟ گفت: خیر اصلا. به نظر من تاراج برای قبل از خصوصی سازی است. در زمانی که مغان ۲۷۰۰ میلیارد تومان قیمت گذاری شد ۴۰ درصد سهام پارس و ۵۰۰۰ هکتار در آن بود که بعد این دو سهم از کشت و صنعت مغان در آمدند و این عدد را به ۲۲۰۰ میلیارد تومان رساند. این ارزش روز خالص داراییهای کشت و صنعت مغان بود و ما دوبار به مزایده گذاشتیم فروش نرفت وقتی فروش نمیرود باید چکار کنیم؟ طبق قوانین، اگر سهمی را با دوبار عرضه موفق به فروش نشدید از طریق مذاکره می توانید بفروشید ولی از این اختیار استفاده نکردیم. در مورد مغان کسانی که صاحب نظر بودند مثل وزیر جهاد کشاورزی، رییس بنیاد جانبازان، آقای فروزنده و آقای کرباسیان جلسه گذاشتند و گفتند که “هیچ کس اینجا را ۲۲۰۰ میلیارد تومان نمیخرد چون بخش خصوصی بنگاه میخرد که بازده داشته باشد”. میدانید p/E کشت و صنعت مغان چقدر است؟ بینهایت. یعنی هر کس ۱۰۰ میلیارد تومان به کشت و صنعت مغان بدهد و با همان روشی که دولت تاکنون اداره کرده اداره کند بینهایت سال طول می کشد که پولش برگردد. وقتی بنگاهی بازدهی ندارد اگر به یک ریال هم واگذار شود تخلفی انجام نشده است. اما با این وصف آقایان گفتند که اگر اینجا را ۱۴۰۰ میلیارد تومان بدون سود اقساطی بفروشید کار خوبی کردید. کسی که این کار را انجام می دهد منت سر دولت گذاشته است. ما این ۱۴۰۰ میلیارد تومان را ۳۴۷۰ میلیارد تومان نقد و نسیه فروختیم.
پوری حسینی در پاسخ به اینکه چرا نیشکر هفت تپه به قیمت هفت – هشت میلیارد تومان به دو جوان ۲۸ ساله و ۳۲ ساله واگذار شد؟ گفت: این آمار قیمت درست نیست. نیشکر هفت تپه نقد ۲۰۰ میلیارد تومان و نقد و نسیه ۴۰۰ میلیارد تومان بود. در مورد سن هم باید بگویم ما در مقرراتمان شرایط سنی نداشتیم. آقای سهامدار سهام های دیگر را هم خرید. در زمانی که ما نیشکر هفت تپه را فروختم هفت ماه حقوق عقب مانده داشت، ولی اکنون سه ماه حقوق عقب مانده دارد آیا این نااهلی است؟ الان کارخانه اورهال شده، سهامدار نااهل است؟ این همه سرمایه گذاری کرده، سهامدار نااهل است؟
وی در پاسخ به اینکه آیا دولت در واگذاری پرسپولیس استقلال مصمم است؟ گفت: من دولت نیستم ولی اگر دولت نمیخواست واگذار شود مصوبه نمیداد. ما از این مصوبه این موضوع را درک میکنیم که مصمم است.
پرسپولیس و استقلال هنوز صورتهای مالیشان را ندادهاند
رئیس سازمان خصوصی سازی درباره واگذاری سرخابی ها، گفت: پرسپولیس و استقلال شرکتهای بورسی نیستند، در نتیجه نمیتوانیم آنها را از طریق بورس واگذار کنیم و هیچ راهی در این مورد وجود ندارد. قانون و آیین نامه هم میگوید که اگر شرکت بورسی است سهامش در بورس و اگر بورسی نیست در خارج از بورس واگذار شود. این دو شرکت چون اصلا سودده نبودند امکان ورود به بورس را اصلا نداشتند. یعنی اگر جامعه انتظار دارد که ظرف دو سه ماه این ها را واگذار کنیم نباید انتظار داشته باشد که از طریق بورس واگذار کنیم.
وی افزود: هنوز صورتهای مالی این دو باشگاه به سازمان خصوصی سازی داده نشده است. ما درخواست کردیم ولی آقایان گفتهاند که دو – سه روزه این صورت های مالی را می دهیم. دو – سه روز تمام شده اما هنوز ندادند. از زمانی که صورتهای مالی به ما دادند دو ماه وقت برای قیمت گذاری و ارائه پیشنهاد به هیات واگذاری لازم داریم.
قیمتگذاری هیات واگذاری فصلالخطاب است
پوری حسینی افزود: شرکتهای غیر بورسی برای ارزشگذاری و واگذاری آییننامه دارد. ما برای این کار کارشناس رسمی دادگستری میگیریم چهار تا قیمت به ما میدهد، این چهار قیمت را هیات واگذاری برده و این آقایان یکی از این قیمتها یا ترکیبی از آنها را انتخاب می کند. قانون گذار این اختیار را به هیات واگذاری می دهد و این هیات فصل الخطاب است.
وی افزود: تعیین “اهلیت خاص” و نه عام بر عهده هیات واگذاری است که دفعه قبل (در سال ۱۳۹۴) هیات واگذاری سه اهلیت خاص برای خریداران استقلال و پرسپولیس تصویب کردند که به نظر خودشان هم خریداران هیچکدام آن اهلیت ها را با هم نداشتند؛ لذا ما اعلام برنده نکردیم. اگر اهلیت قابل اندازه گیری نباشد تبدیل به مسئله ای فسادزا میشود وگرنه اهلیت این میشود که من باید از طرف خوشم بیاید که بگویم اهلیت دارد ولی نام این کار که اهلیت سنجی نیست.
انتهای پیام
شاید بی ربط به نظر برسد اما در یکی از نظرات همین سایت مثالی زدم که مجددا” ان را می نویسم.
از نظر کارفرمایان و صاحبان صنایع تحصیلات ومعلومات دانشگاهی هیچ ارزشی ندارد زیرا از دید انها کار همه افراد در صنایع به نوعی اپراتوری یا کارگری می باشد و اپراتوری و کارگری نیاز به دانش و تخصص ندارد مثل صنایع ما که مثلا” در صنعت الومینیوم یک فوق دیپلم دامپروری بدون داشتن هیچ دانشی در باره تولید فلز در خط تولید فلز الومینیوم در کنار یک فوق لیسانس متالورژی کار میکند و حتی یکبار این فوق دیپلم دامپروری در سال 1383 به عنوان پژوهشگر برتر در صنعت الومینیوم به سازمان خصوصی سازی صنایع (ایمیدرو) معرفی شد و از دست معاون وزیر اقای ……لوح تقدیر گرفت. بعدها همین فوق دیپلم دامپروری ادامه تحصیل داد و لیسانس متالورژی گرفت ومدعی متخصص بودن در صنعت الومینیوم شد. در صورتی که جای این فوق دیپلم دامپروری در پرواربندی یا سازمان گوشت، سازمان غله و اینجور جاهاست اما به راحتی وارد یک صنعت مهم فلزی شده و از دست معاون وزیر لوح تقدیر می گیرد. یک فوق دیپلم دامپروری تخصصش در امور گوسفندان است و باید در مواردی مثل کیفیت گوشت و یا نوع پشم گوسفندان اظهار نظر کند.
این فرد مدتی نیز رییس قسمت تولید فلز شد.
باور کنید اگر بالفرض جایی به عنوان نیروگاه هسته ای وجود داشته باشد که ندارد افراد با تحصیلات غیر مرتبط با پارتی و سفارش در انجا مشغول به کار خواهند شد و خواهیم دید که باز هم به عنوان مثال فلان رشته دامپروری در انجا پیشنهاد می دهد که برای عایقبندی اتصالات برقی نیروگاه از پشم گوسفند استفاده کنند که هم ارزان است و هم فراوان و تحریمها هم مانع دسترسی به پشم گوسفند نمی شود و پیشنهاد وی توسط هیئت مدیره مورد پذیرش قرار گرفته و ان فرد به عنوان یک محقق و پژوهشگر برتر به وزارتخانه معرفی شده و مورد تشویق وزیر مربوطه یا معاون وزیر قرار خواهد گرفت و پاداشی هم به وی خواهند داد.