“شکست پروژه اصلاح اصلاحات و لزوم انقلاب در اصلاحات”
رضا شریفی، فعال سیاسی اصلاح طلب در یادداشتی تلگرامی نوشت:
“نتیجه فرآیندی که با سر و صدای زیاد اصلاح اصلاحات نام گرفت، فقط این نبود که چند عضو انتصابی دیگر به غیردموکراتیک‌ترین نهاد تصمیم‌گیری اصلاح‌طلبان وارد شوند بلکه نشان داد اساساً انتظار اینکه پدرخوانده‌های آلوده به رانتهای سیاسی و اقتصادی اصلاحات، قابلیت اصلاح داشته باشند انتظار کاملا عبثی است.
اینکه ما خود را اصلاح‌طلب می‌دانیم و همچنان از اصلاحات قانونی دفاع می‌کنیم دقیقاً بر اساس این نگرش سیاسی است که نظام جمهوری اسلامی برخلاف رژیم استبدادی شاه که تمام مجاری اصلاح را مسدود کرد و در نتیجه فرآیند انقلاب شکل گرفت، در قانون اساسی خود ساختارهایی دموکراتیک و مبتنی بر رای مردم مانند ریاست جمهوری، مجلس شورای اسلامی و شوراهای شهر و روستا پیش‌بینی کرده که انجام اصلاحات را از طریق صندوق رای ممکن می‌کند البته مشروط به اینکه پارادایم اصلاح‌طلبی به دکانی برای رانت‌طلبی و فساد تبدیل نشده نباشد.
با این حال در سالهای اخیر جماعت فسیل، فشل، آلوده به رانت، ژن خوب پرور، غیر پاسخگو و بتازگی بسیار نامحبوبِ مدعی اصلاحات، به تدریج ثابت کردند نه گوش شنوایی برای شنیدن انتقادات دارند، نه تمایلی به اصلاح شدن و اصلاح‌پذیری دارند و نه اساساً اجازه می‌دهند هیچ نهاد انتخابی و دموکراتیکی درون اصلاحات شکل بگیرد. بنابراین به نظر می‌رسد برای دلبستگان واقعی اصلاحات چاره‌ای نمانده تا برای نجات کشتی به گل نشسته اصلاحات مقدمات شکل‌گیری
#انقلاب_در_اصلاحات را فراهم کنند تا با کنار زدن اجباری سردمداران ناکارآمد و لجوجی که در ساختارهای غیردموکراتیک و ناپاسخگویی مثل شورای‌عالی سیاستگذاری اصلاح‌طلبان جا خوش کرده‌اند، به تدریج نهاد دموکراتیک #پارلمان_اصلاحات را شکل دهند. جای تأسف است در حالی که نواصولگرایان که اساساً خیلی دغدغه دموکراسی هم ندارند شکل‌گیری نهادهای پایین به بالایی مثل جمنا را در کارنامه خود دارند، مدعیان اصلاحات هنوز دنبال بسط و گسترش نهادهای غیرشفاف و انتصابی درون مجموعه خود برای پیشبرد اصلاحات هستند. روشن است که منظور از شکل‌گیری پارلمان اصلاحات ایجاد یک نهاد دموکراتیک برای پیشبرد اصلاحات است که مثل همه پارلمان‌های دیگر، احزاب برای کسب کرسیهای آن رقابت می‌کنند وگرنه تغییر نام نهادهای انتصابی به پارلمان اصلاحات یا مثلاً شکل‌گیری نهادهای انتصابی جدید مثل مجمع ملی اصلاحات فقط ظلم مضاعف به واژه‌هاست.”
انتهای پیام
شما با همین پندار امکان تغییر مد نظر مردم از طریق صندوق و مسدود نبودن اصلاحات اساسی از این راه ، نشان می دهید که تجربه کافی ندارید. انتخاب از بین صرفا افراد مورد تایید یک شورای 12 نفره یعنی وتوی قبل از رای حق رای مردم به کسی که آن شورا نخواهد ولو اینکه مردم بخواهند پس : نتیجه نمی تواند خواست واقعی مردم باشد و تا خواست غیر بر مردم ترجیح دارد و خواسته مردم اولویت بر همه خواستها ندارد، راه اصلاحات مد نظر عموم یا اکثریت مردم مسدود است
چرا این موضوع در نظر گرفته نمیشود که ؛ در شرایطی که با نظارت استصوابی همه راه کارهای دمکراتیک انتخابات مسدود میشود و ” خواست واقعی مردم ” متاسفانه و اجبارا از طریق سیاستی دیگر مثل شورای چند نفره تصمیم گیری میشود که چندان هم دمکراتیک نیست . یا اینکه باید میرفتیم و خانه نشین میشدیم و میدان رو کاملا به تندروها واگذار میکردیم !!
میدان سیاهی لشگر میخواهد چکار؟ شیر بی یال و دم و اشکم کردن و اینطور به میدان فرستادن اصلاح طلبان، زیرکی رقیب است و گرنه چرا اینها که با آن حضور واقعی و همگانی و حضور افراد برجسته اصلاحات اینطور مخالفت و حذف می کنند، با این حضور بی اثر و نمایشی کنار می آیند ؟ ؟ ؟