هشدارهای ناشنیدنی
رضا صادقیان، عضو بخش تحلیلی انصاف نیوز در یادداشتی در نقد بی توجهی به هشدارهای هواشناسی درباره‌ی طوفان و بارندگی‌های غیرطبیعی نوشت:
گزارش‌های منتشر شده بر روی سایت سازمان هواشناسی کشور خبر از آن می‌دهد که حداقل چهار روز قبل از آغاز سال جدید درباره سامانه بارشی گزارش‌های نسبتاً دقیقی در بخش «خبرنامه پیش‌بینی فصلی هوا» منتشر شده است. تاریخ گزارش‌ها مربوط به روزهای 26 و 28/12/1397 است، همان روزهایی که نیروها و ماشین‌های ارتش در استان گلستان، بوشهر، خوزستان و لرستان به حالت آماده‌باش درآمدند. در همین گزارش‌ها آمده است که به غیر از فلات مرکزی کشور؛ استان‌های اصفهان، یزد، بخش‌های از استان کرمان و سمنان سایر نقاط کشور بارش‌های قابل توجهی نسبت به سال قبل خواهند داشت.
کمتر از یک‌ماه از ورود سامانه بارشی جدید به کشورمان می‌گذرد، وضعیتی که برخلاف شماری از اظهار نظرها پیش‌بینی شده بود، با این حال سؤال اینجاست چرا و به کدام دلایل چنین گزارش‌هایی از سوی بخش‌های مختلف دولت و خصوصاً مدیران ارشد مدیریت بحران جدی گرفته نشد و با توجه به فعالیت‌های آنان در روزهای اخیر متوجه می‌شویم واکنش مدیران بعد از وقوع بحران و نه قبل از آن است! در واقع بحران در استان لرستان و خوزستان قابل پیش‌بینی و چه بسا در مقایسه با وضعیت امروز این امکان وجود می‌داشت که هزینه‌های کمتری به ساکنان و خصوصاً کشاورزان نزدیک به رودخانه کارون و کرخه وارد می‌آمد.
به عنوان مثال؛ براساس گزارش‌های تصویری و فیلم‌های منتشر شده در شبکه‌های اجتماعی باز کردن و انفجار معبرها و راه‌های منتهی به تالاب بزرگ هوالعظیم و شادگان طی دو الی سه روز گذشته اتفاق افتاده است. سؤال اینجاست، چرا از روزهای قبل و قبل‌تر از آنکه آب رودخانه به روستاهای اطراف کارون وارد شود این سیاست اتخاذ نشد؟ دیگر آنکه، طبیعی بود با باز شدن دریچه‌های سد دز و کرخه میزان سطح آب رودخانه‌های کارون و کرخه بالاتر بیاید. همچنین براساس اطلاعات موجود از وضعیت این دو سد خروجی آنها در مقطعی نزدیک به 5 هزار متر مکعب بر ثانیه شد؛ بی‌تردید رودخانه کارون و کرخه توان جابجایی این میزان از آب را نداشتند و طبیعی بود که آب به خانه‌ها و مزارع کشاورزی روستاییان وارد شود، ولی وضعیت امروز نشان از آن دارد که تقریباً در زمان مقرر سیاستی از سوی مسئولان اتخاذ نشد تا اینکه امروز به بحرانی جدی و همه‌جانبه رسیدیم. حتی ساده‌ترین کار که ایجاد و گسترش سیل‌بندهای سیار بود از مردم منطقه دریغ شد، تصاویر مردم بیل به دست که مشغول پر کردن گونی‌های خاک هستند نشانه واضح نبود امکانات و سیل‌بندهای پیش‌ساخته در مناطق مورد نیاز است.
موضوع اصلی به نادیده گرفتن و درست نشنیدن هشدارها همزمان به سیستم مدیریت و فرهنگ عمومی مدیران و شهروندان باز می‌گردد. اینکه بی‌توجه از کنار هشدارها و اعلام خطرها در حوزه‌های مختلف عبور و در نهایت امر تمام و بلکه هزینه‌های به مراتب بیش از هزینه‌های عادی را پرداخت می‌کنیم.
انتهای پیام
