شادی را به مدارس بیاورید
مهدی مکارمی در یادداشت ارسالی به انصاف نیوز درباره‌ی شادی در مدارس به بهانه‌ی پخش کلیپ‌های شادی و رقص با آهنگ «جنتلمن» ساسی مانکن در چند مدرسه، نوشت:
سال ۸۳ وقتی مدرسه «سفیلان» آتش گرفت و ۱۳ کودک در آتش سوختند همان شب خودم را به سفیلان رساندم. جای تبرها و کلنگ‌هایی که اهالی روستا تلاش می‌کردند پنجره‌های آهنین کلاس‌ها را از جا در آورند تا بچه‌ها را نجات بدهند بر دیوار مدرسه عیان بود.
آن پنجره‌ها آنقدر محکم بودند که حتی یکی از آن کودکان را نتوانستند نجات بدهند. مدرسه که نبود، دو کلاس با چند میز و نیمکت بود. چیزی برای دزدیدن نداشت، حتی یک کپسول آتش نشانی.
همان زمان سوالی که در ذهنم ایجاد شد این بود که آن حصارهای آهنین، آیا قرار است جلوی بازیگوشی و یا مثلا فرار بچه‌ها از مدرسه را بگیرند؟ آیا پنجره‌ها حصار فرهنگ بود تا مبادا دانش آموزان جز از مبادی رسمی مدرسه و معلم چیزی بیاموزند و آنها را در حصار فرهنگ حفظ کنیم؟
آن پنجره‌ها اما نشانی از «فرهنگ حصار» بود. فرهنگی که شادی را می‌کشد و رخوت و سکوت و «آقا اجازه» گویی را تشویق می‌کند.
به‌قول دوستی در همان زمان، این دیگر حصار فرهنگ نیست، فرهنگ حصار است.
شعرهای دی‌جی‌ها اگر خوب نبود اما خوب به چشمان آن بچه‌ها نگاه کنید. حرکت دستان‌شان را خوب نظاره کنید. در آن چشمان و بالا و پایین پریدن‌ها چه می‌بینید؟ جز عطش شادی؟
وزیر آموزش و پرورش سال گذشته در آستانه‌ی آغاز سال تحصیلی گفت: «مدارس کشورمان به دلیل جو غالب آموزش اجباری و فاقد تنوع از شادی و نشاط دور شده و در واقع برای دانش آموزان زندان است».
وی همچنین گفته است: «وقتی دانش آموزان را صبح هنگام به زور روانه‌ی مدرسه می‌کنیم و فضای خشک کلاس‌ها نیز با فشار محض ذهنی روح و روان بچه‌ها را خدشه‌دار می‌کند، طبیعی است آنها در زنگ تعطیلی با شادی تمام از محیط آموزشی فرار کنند».
آری، دانش آموزان ما صبح‌ها با خوشحالی و سرزندگی به مدرسه نمی‌روند و مدارس به محیط‌هایی خسته کننده، بی روح و تهی از شادی تبدیل شده‌اند و تمام شادی بچه‌ها خلاصه می‌شود در هیاهوی زنگ پایان مدرسه و لحظه‌ی خروج آنان از مدرسه.
ما هم در «آموزش» و هم در «پرورش» می‌خواهیم گزاره‌ها و آموزه‌ها را تحمیل کنیم. به حالات و نیازهای انسانی کودکان‌مان بی‌توجهیم و شادی در آموزش و پرورش‌مان مغفول مانده است.
این کلیپ‌ها می‌تواند بهانه‌ی خوبی باشد تا به درون مدارس برویم و حال و هوای درونی آنها را جویا شویم. شاید در این میانه پاسخ خوبی برای چراییِ آنچه در کلیپ‌ها می‌بینیم، بیابیم.
اگر ما شادی را به مدرسه نیاوریم دیگران آن را به سبک خودشان می‌آورند. لطفا کسی را برکنار نکنید.
انتهای پیام
