درباره‌ی وزیر خارجه جدید انگلیس
مهرداد فرهمند، گزارشگر بی بی سی فارسی در یادداشتی تلگرامی نوشت:
انگلیسیها برای جنگ نفتکشها، سر و کله زدن با ایران را دست کسی داده اند که هم کاراته باز است هم بوکسور. غیر از این من ویژگی چندانی در وزیرخارجه جدید انگلیس نمی بینم بخصوص که برای نخستین بار در این کشور، منصب مهم وزارت خارجه را به کسی داده اند که از من کوچکتر است. گویا این مملکت بچه بازی شده. کسى که وزیرخارجه می شود قاعدتا یا دیپلمات باسابقه است یا سیاستمدار کهنه کار اما دومینیک راب هیچکدام نیست. اصلا تا چهار سال پیش کسی او را نمی شناخت و تا پارسال هم اسم و رسمی نداشت. این آقا پسر که حالا بر کرسی بزرگانی همچون آنتونی ایدن تکیه زده، سر جمع شش سال در وزارت خارجه کار کرده و بعد به حزب محافظه کار رفته و رئیس دفتر دو نفر از نماینده های حزب در مجلس شده که بعدا برای خودش هم کرسی در مجلس دست و پا کردند و شد نماینده. کسانی در سیاست پیشرفت می کنند که حداقل از دوره دانشجویی در صفوف حزب و اتحادیه ها و انجمنها فعالیت کرده باشند اما هیچ نشانی از فعالیت حزبی و سیاسی دومینیک راب پیش از سی و دو سالگی در دست نیست. از خانواده سیاسی یا اشرافی یا سرمایه دار هم نیست
آنچه راهش را در سیاست باز کرد، پیوستن به دار و دسته برگزیتچیهای حزب محافظه کار بود که بین آنها از تندروهایشان به شمار می رود. ترزا می که اصلا از او خوشش نمی آمد، پارسال وارد کابینه اش کرد تا رویش را کم کند. سه ماه هم بیشتر وزیر برگزیت نبود و دید کاری از پیش نمی تواند ببرد، ول کرد رفت. همان وقتها گاف گنده ای داد که الان هر وقت اسم دومینیک راب می آید، مردم آن گاف را یادآوری می کنند. گفته بود نمی فهمد چرا این قدر روی اهمیت بندر دوور تاکید می شود مگر این بندر چه اهمیتی دارد. ملت به او یادآوری کردند که این بندر، دروازه تجارت انگلیس با اروپاست و هفده درصد اقتصاد کشور را تامین می کند، یعنی سالی یکصد و بیست و دو میلیارد پوند. ایشان البته جاه طلب هم هست و هیچی نشده، سودای نخست وزیری در سر دارد.
اما من از یک چیز این دومینیک خوشم می آید و آن اینکه مثل من با تبعیض مثبت مخالف است و این مخالفت را بصراحت بیان کرده. مثل من هم آدم رکی است و حرفش را می زند، مثل بقیه سیاستمدارها نیست که دلشان یک چیز می گوید زبانشان چیز دیگر. این هم نکته مثبتی است. البته صراحت او کار دستش داده، مثلا یک بار گفته بود فمینیستها یک مشت زن خشک مغز حال به هم زنند که ترزا می دعوایش کرد ولی از حرف خودش عقب نشینی نکرد.
نام خانوادگی راب، آلمانی است. خانواده پدری اش از یهودیهای چکسلواکی بودند که قاعدتا مثل بقیه یهودیهای آنجا، آلمانی زبان بوده اند نه چک زبان. پدرش شش ساله بوده که آلمان نازی بخشی از کشورشان را اشغال می کند و خانواده اش به انگلیس کوچ می کنند. اما دومینیک راب پیرو دین یهود نیست. دوازده ساله بوده که پدرش به رحمت خدا رفته و مادرش او را مسیحی بار آورده. پدرش از مدیران فروشگاههای زنجیره ای معروف مارکس و اسپنسر بود. خودش هم بچه درسخوانی بوده و در مدرسه ها و دانشگاههای خوبی درس خوانده. لیسانس حقوق از دانشگاه آکسفورد و فوق لیسانس حقوق بین الملل از دانشگاه کمبریج دارد. کاراته باز کمربند مشکی دان سه بوده و در دوران دانشجویی بوکسور هم بوده است. همسرش برزیلی و از مدیران بازاریابی گوگل است. دو تا هم پسر دارد.
انتهای پیام
