حسین(ع)؛ اصلاح‌طلبی که براندازش خواندند!

محمد توکلی، عضو بخش تحلیلی انصاف نیوز در یادداشتی با عنوان «حسین(ع)؛ اصلاح‌طلبی که براندازش خواندند!» نوشت:

بیاییم این بار از سوی دیگر ماجرا به واقعه‌ی عاشورای حسینی بنگریم؛ از سوی حاکمان وقت جهان اسلام!

آنان بر این عقیده بودند که حسین بن علی با ساختار سیاسی حاکم بر دنیای اسلام مخالفتی جدی دارد، بیعت با حاکم وقت را نمی‌پذیرد و رهسپار سرزمینی شده است که مردم آن در نامه‌های خود خواستار «براندازی» هستند. حاکمان، فرزند پیغمبر (ص) را براندازی می‌دیدند – و یا حداقل چنین تبلیغ می‌کردند – که به هدف قیام علیه حاکم اسلامی به کوفه می‌آید تا از آن‌جا براندازی حکومت اسلامی را آغاز کند. این روایتی اموی از عاشورای حسینی است که گهگاه امروزه بر منابر مدعیان تشیع علوی نیز شنیده می‌شود!

اما واقعیت چیست؟ آیا حسین بن علی (ع) در پی براندازی بود؟ به قصد قیام، حج را رها کرده بود و سفر به کوفه را آغاز؟ قصد شورش و جنگ داشت و برانداختن حکومت را آرزو؟

تردیدی نیست که چون اویی با چون یزیدی هیچ‌گاه بیعت نمی‌کرد و ردای رهبری مسلمانان را شایسته‌ی پسر معاویه‌ی بدعهد نمی‌دانست اما پرسش این است که آیا راه حسین (ع) برای مخالفت با حاکم وقت، قیامی برای براندازی بود یا راه و روشی دیگر؟!

بنا بر آنچه از روایات تاریخی برمی‌آید امام سوم شیعیان به سوی کوفه حرکت نکرد، مگر آن زمان که اطمینان یافت اکثریت مردم آن دیار و بزرگان و نخبگان ساکن در آن خواهان اویند و هنگامی که در مسیر با سپاه عمر بن سعد برخورد کرد در «مذاکره با دشمن» خواستار آن شد تا اگر نظر اکثریت کوفه‌نشینان به هر دلیلی تغییر کرده است مسیری برای بازگشت او و یارانش فراهم آید تا جنگی در نگیرد و البته که آن دشمن ارزش این پیشنهاد را فهم نکرد و شد آنچه شد!

به نظر می‌آید که مسیر حسین بن علی (ع) به شواهد و قرائنی نه راهی به سوی قیام جهت براندازی حکومت بلکه مسیر اصلاح امت بود و تغییری از پایین به سمت بالا.

او به همراه خانواده و یارانش به سمت دیاری حرکت کرد که بر اساس ادعایی که مردم آن داشتند همگی او را می‌خوانند و ظاهراً امتی آماده‌اند برای اصلاح گذشته‌ی ننگین خود، مردمانی که در نامه‌هایشان نشان می‌دهند که در «امر به معروف و نهی از منکر» آنان احتمال تاثیر وجود دارد.

او پس از تغییر دیدگاه کوفیان و مشخص شدن آن که همراهی‌شان با اصلاح «طبل تو خالی» بود، نه خواهان ادامه‌ی حرکت به سوی کوفه است و نه طلب جنگ با حاکمانی را دارد که راه را بر او بسته‌اند.

او در ظهر عاشورا و در وسط معرکه نیز اهل «نه به جنگ» است و به قصد «اصلاح امت جدش» برای آنان که بر او و پاک‌ترین همراهان تاریخ تیغ کشیده‌اند پدری موعظه‌گر می‌شود و البته که پاسخ آنان به کلمه‌های حسین(ع) هلهله‌هایی بود تا صدای اصلاح در آن گم شود.

او حتی در گودال قتلگاه نیز در پی اصلاح قاتلش بود…

انتهای پیام