پرسش‌هایی از سربازان گمنام و دیگران
محمد توکلی، عضو بخش تحلیلی انصاف نیوز در یادداشتی با عنوان «پرسش‌هایی از سربازان گمنام و دیگران» درباره‌ی اعتراضات آبان‌ماه ۹۸ نوشت:
اعلام ناگهانی تصمیم نظام در خصوص افزایش قیمت بنزین با اعتراضاتی قابل توجه در شهرهای بسیاری همراه شد. در خصوص دلایل این اعتراضات و ریشه‌های نارضایتی فراگیر موجود در جامعه سخن بسیار است و می‌توان دلایل اقتصادی، اجتماعی و سیاسی چنین اعتراضاتی را مورد بحث و بررسی قرار داد اما بهانه‌ی نوشتار پیشِ رو نگاهی به روایت رسمی از اعتراضات است؛ روایتی که در آن رنگِ غالبِ اعتراض، «اغتشاش» است و نقش‌آفرین اصلی «آشوبگران» هستند.
بر اساس روایت رسمی از اعتراضات آبان ۹۸ «آشوبگران» که از سوی آمریکا، اسرائیل، عربستان، انگلیس، فرانسه و آلمان «ماموریت» داشته‌اند، با سوءاستفاده از «اعتراض مردم به دولت» در کشور ناامنی ایجاد کرده و دست به «اغتشاش و کشتار» زده‌اند. در این روایت رسمی از تعداد کشته‌شده‌های اعتراضات خبری نیست و با وجود گذشت مدت زمانی قابل توجه از اعلام پایان ناآرامی‌ها هنوز آمار دقیقی در این ارتباط ارائه نشده است. با وجود عدم اعلام رسمی آمار کشته‌شده‌ها اما مسوولان تاکید دارند که آمارهای غیررسمی ارائه شده خلاف واقع است.
اما چند پرسش در خصوص روایت رسمی از آنچه در آبان۹۸ گذشت:
۱. اگر نهادهای امنیتی کشور با این دقت بالا از ماموریت «آشوبگران» مطلع بوده‌اند و می‌دانستند که آنان مامور آمریکا، اسرائیل و… هستند چرا پیش از آنکه کشور دچار «ناامنی» شود با آنان برخورد نکردند و خطر «ناامنی» آنقدر جدی شد که شورای امنیت کشور تصمیم بی سابقهd قطعی سراسری اینترنت را برای «حفظ امنیت کشور» اجرا کرد؟!
۲. اسناد ارتباط معترضان، آشوبگران، اشرار، اغتشاشگران و یا هر اسم دیگری که به روی آن‌ها می‌گذاریم با خارج از کشور چیست؟! این سوال از آن جهت حائز اهمیت است که حوادث اعتراضی سال‌های ۷۸، ۸۸ و ۹۶ نیز به خارج از کشور مرتبط دانسته شده بود اما هنوز سندی محکمه‌پسند برای اثبات این ادعا ارائه نشده است! یادآوری این نکته ضروری است که حمایت مقامات سیاسی کشورها از معترضان در سایر کشورها را نمی‌توان به‌عنوان سندی برای ارتباط آن معترضان با خارج از کشور دانست؛ همانطور که حمایت سیاسی مسوولان جمهوری اسلامی از معترضان عربستان و بحرین نمی‌تواند به معنای ارتباط آن جریانات اعتراضی با حاکمیت ایران باشد.
۳. با توجه به اینکه هنوز آماری رسمی از تعداد کشته‌شده‌های اعتراضات آبان اعلام نشده است و مقامات قضایی نیز آمارهای غیررسمی ارائه شده را کذب دانسته‌اند پرسش قابل طرح این است که اگر تعداد آنقدرها هم بالا نیست چرا در اعلام این آمار این میزان تعلل شده است تا شاهد «سوءاستفاده بیگانگان و جریان‌های معاند نظام» باشیم؟!
۴. با توجه به تجارب کشور در حوادث اعتراضی گذشته آیا پاسخگویی شفاف به ابهامات و دلجویی از افراد بسیاری که تحت تاثیر حوادث اخیر متحمل خسارت‌های فراوانی شده‌اند بهتر از توصیه دیگران به سکوت و فرافکنی‌هایی از جنس توهم توطئه نیست؟!
۵. نکته‌ی جالب توجه در واکنش‌ها به روایت رسمی از اعتراضات اخیر آن است که شاهد هستیم حتی برخی اصولگرایان نیز با طعنه و کنایه با آن مواجه می‌شوند و ظاهراً چنین روایت‌هایی دیگر برای آنان هم قابل باور نیست. آیا زمان تغییر نگاه به صدای اعتراضی مردم فرا نرسیده است؟!
انتهای پیام
آی قصه قصه قصه …………… نون و پنیر و پسته
شما دلتون خوشه ها؟! همه چیز مثل روز روشنه و سؤال نداره. جانمان به لب رسیده و آه در بساط نداریم، سفره من خالی خالی است و شرمنده زن و بچه ام هستم. آن وقت فلسطین و سوریه و عراق می شود مساله اصلی این کشور! اسرائیل و آمریکا می شود مساله اصلی! بابا، وقتی جوان بیکار است، غریزه اش داغان است، امیدی به کار و ازدواج و اینده ندارد، از چی حرف می زنید؟! چرا مردم را یه مشت هالوی نفهم فرض می کنید و دم از جمهوریت و حکومت مردم بر مردم می زنید؟! تمام حرف این است: جانمان به لب رسیده و داریم منفجر می شویم. یا حلش کنید، یا حلتان می کنیم. والسلام.