در برابر تروریسم دولتی حاکم بر جهان | احسان شریعتی
احسان شریعتی در یادداشتی تلگرامی با عنوان «در برابر تروریسم دولتی حاکم بر جهان و تحریک رسمی به جنگ‌افروزی در منطقه» نوشت:
اقدام تروریستی دولت ترامپ شکستن خط سرخ تازه‌ای بود در عرصهٔ نقض آشکار حقوق بین‌الملل، تجاوز به سیادت ملی یک کشور، و تحریک آشکار به آغاز جنگ با کشوری دیگر در منطقهٔ سراسر ملتهب خاورمیانه. هدف سیاسی از این ترور «رسمی» کدام بود؟ کشتار جمعی سپهبد سلیمانی به‌همراه میزبانانش از دولت عراق، سردار سپاهی که علاوه بر نبرد در جبهه‌های دفاع از کشورش، با ایفای نقشی درخشان در سقوط خلافت داعش به نامی مشهور در منطقه تبدیل شده بود، جز «اعلام» جنگی دیگر چه معنایی می‌توانست داشت؟ آن‌گاه که سوداگران بر عرصهٔ سیاست مسلط می‌شوند، جنگ دیگر «تداوم سیاست به وسایلی دیگر» نیست، بل‌که به‌عکس، سیاست در اینجا، تداوم جنگی می‌شود که، برغم استفاده از ابزار نظامی، اغراضی بازاری را تعقیب می‌کند (ترکیب تهدید و پیشنهاد مذاکره)؛ قرار دادن کشوری بر سر دو راهی دور انتقام و انهدام از سویی، و تسلیم به شروط تحمیلی قدرتی فائق به‌لحاظ فن‌آوری، از دیگرسو. و در هر دو حال، سودآور بودن این تعامل نامعمول انگیزهٔ اصلی سیاسی از این نوع تهوّرهای نظامی است.
بر صفحهٔ شطرنج چنین موقعیت خطیری، اینک هشیاری و محاسبهٔ دقیق هر گونه اقدام متقابلِ متناسب، امری حیاتی است و از واکنش‌های احساسی، نفرت‌پراکنی و خشونت کور، کاری بخردانه و کارا ساخته نیست. مقاومت هوشمندانه، ترکیبی است از دو عنصر قدرت(نمایی بویژه نظامی) و سیاست(بویژه دیپلوماتیک). و اما پیش‌تر از همه، مستظهر بودن به پشتوانهٔ مردمی از درون، و متکی بودن به‌شیوهٔ قانون‌مدار و اجتناب از روش‌های سرکوب‌گرانه و جنگ‌افروزانه در برون. همین دو شرط پیش‌بینی و پیش‌گیری لازم و ضروری، دو ملاک تضمین و توفیق نهایی است، و نه توهمات امپراطوری‌گستری، خواه از نوع شاهنشاهی، و خواه خلافتی یا صفوی مفهوم، با هر رنگ و صبغهٔ سیاسی، عقیدتی، قومی، و فرقه‌ای. پس اتخاذ سیاست صلح‌طلبی بینالمللی، بویژه میان همسایگان در منطقهٔ خاورمیانه، و اتکا بر مردم‌سالاری بر اساس نوعی دوستی مدنی (مبتنی بر شناسایی تنوع و تفاوت)؛ دو راه‌کار اصلی است برای برون‌رفت از بحران کنونی، خروج از حصر تحریم‌ها و اجتناب از ورود به دور باطل خشونت، تخریب و کشتار. چه، به‌تعبیر دیوجانس، «بهترین راه انتقام گرفتن از دشمنان چیست؟ احترام‌برانگیز نمودن خود».
میهن ما پس از تحمل یک دوره طولانی حصر و تحریم، امروزه در معرض جنگی خانمان‌سوز با ابعادی پیش‌بینی‌ناپذیر قرار گرفته است. نقش کلیهٔ قشرهای آگاه و متعهد ملی و مردمی می‌تواند با سامان‌دهی کارزار و کمپینی بینالمللی علیه جنگ‌افروزی، تروریسم (بويژه) دولتی، کشتار جمعی و انهدام زیرساخت‌های حیاتی کشور، ارتکاب جنایت جنگی، از جمله توحش تخریب آثار فرهنگی و تمدنی، و ورود به دور بی‌پایان خشونت کور، در برابر سیطرهٔ نیروهای جهل و جنون، جور و افراط، بر جهان و منطقهٔ ما، بازدازنده و کارا باشد.
انتهای پیام
