فلسفه وجودی قدرت‌های مالی؟
مسیح مهاجری، مدیر مسئول روزنامه‌ی جمهوری اسلامی در سرمقاله‌ی این روزنامه نوشت:
نهضت مشارکت مردم در حمايت‌هاي مالي از اقشار ضعيفي که در جريان شيوع ويروس کرونا دچار مشکلات اقتصادي شده‌اند، از پديده‌هاي مبارک زمان کنوني است. اين نهضت که شباهت زيادي به ايثارهاي مردمي در دوران دفاع مقدس دارد، بايد هرچه بيشتر حمايت و تشويق شود و گسترش يابد. قطعاً به اقدام يک يا چند نهاد و مجموعه که محور جمع‌آوري اين کمک‌ها شده‌اند نبايد اکتفا شود بلکه در شهرها، روستاها، مناطق مختلف و حتي در ميان اقوام و خانواده‌ها نيز اين نهضت مبارک قابل گسترش است و بسیاری از مردم مي‌توانند سهم قابل توجهي در اين زمينه برعهده بگيرند.
نکته‌اي که در کنار اين نهضت عمومي بايد مورد توجه قرار گيرد اينست که کمک مردمي هر قدر هم که گسترده باشد نمي‌تواند پاسخگوي نيازهائي باشد که در اثر رکود اقتصادي ناشي از کرونا پديد آمده است. اين کمک مي‌تواند بخشي از زخم‌ها را التيام ببخشد ولي نمي‌تواند تمام مشکلات را حل کند. براي حل قطعي مشکلات بايد قدرت‌هاي مالي بزرگي به صحنه بيايند که از تمکن بسيار بالائي برخوردارند و اموال آنها متعلق به مردم است.
اين قدرت‌هاي مالي عبارتند از ستاد اجرائي فرمان امام، بنياد مستضعفان و آستان قدس رضوي. امکانات و منابع مالي گسترده‌اي که در اختيار اين مراکز وجود دارند اگر به عرصه کمک به اقشار آسيب‌ديده از کرونا آورده شوند، مشکلات اين اقشار در کوتاه‌ترين زمان و به صورت کامل برطرف خواهد شد. اين اموال و امکانات متعلق به مردم هستند و دقيقاً در چنين موقعيت‌هائي بايد از آنها براي حل مشکل مردم استفاده شود.
اين را مي‌دانيم که ستاد اجرائي فرمان امام اقداماتي در قالب‌هاي اهداي بعضي امکانات يا پول نقد به عمل مي‌آورد، بنياد مستضعفان هم مثلاً به کول‌برها قرار است کارت هديه يک ميليون توماني بدهد، آستان قدس رضوي هم به فقراي حاشيه شهر مشهد يا خانواده‌هاي ضعيف در نقاط ديگر کمک‌هائي مي‌کند، اما اينها در برابر تمکن مالي اين مراکز بسيار ناچيز هستند و اصولاً به حساب نمي‌آيند. اين مراکز بايد تمام‌قد و با دست‌هاي گشاده و بدون محدوديت به صحنه بيايند و بدون فوت وقت، تمام نيازمندي‌هاي مردمي که در شرايط سخت اقتصادي کنوني دچار تنگنا شده‌اند را برطرف نمايند.
وقتي سخنان مسئولان اين مراکز قدرت مالي را درباره اقداماتشان براي کمک به اقشار آسيب‌ديده مي‌شنويم، به اين نتيجه مي‌رسيم که آنها يا از ابعاد گسترده ضربه‌اي که در اين شرايط به مردم وارد شده اطلاع درستي ندارند و يا نمي‌خواهند پول‌هائي که در اختيار دارند را براي کمک به آنان هزينه کنند. افرادي که حقوق‌بگير دولت يا نهادها و ارگان‌ها و شرکت‌ها نيستند بيش از دوسوم جمعيت کشور را تشکيل مي‌دهند. عده کمي از اين مجموعه از تمکن مالي قابل ملاحظه‌اي که بتوانند با آن از شرايط کنوني عبور کنند برخوردارند و بقيه که اکثريت را تشکيل مي‌دهند دچار فقر و تنگدستي شده‌اند. عده‌اي نيز شغلشان را از دست داده‌اند و اين روند خطرناک همچنان ادامه دارد. دولت نيز با توجه به مشکلات مالي فراواني که در شرايط تحريم و کاهش درآمدها دارد و از طرفي هم بايد براي مهار کرونا متقبل هزينه‌هاي زيادي شود، نمي‌تواند پاسخگوي نيازهاي اقشار آسيب‌ديده از کرونا باشد.
مسئوليت حفاظت از سلامت و جان مردم نيز با دولت است و نمي‌تواند از محدوديت‌هائي که در همين چارچوب درنظر گرفته، کوتاه بيايد. درک صحيح اين شرايطِ بسيار دشوار است که ايجاب مي‌کند مراکز قدرت مالي متعلق به مردم به صحنه بيايند و به رسالت تاريخي خود عمل کنند. آنها اگر پول‌هائي را که در اختيار دارند براي نجات مردم مستضعف خرج نکنند، فلسفه وجوديشان را چگونه مي‌خواهند توجيه کنند؟
انتهای پیام
