«کسی ورزش زنان را جدی نمی‌گیرد»
«اعظم غلامی»، سرمربی تیم فوتبال زنان ملوان گفت: از نابسامانی لیگ فوتبال زنان خسته شده‌ایم، چرا که کسی ورزش زنان را جدی نمی‌گیرد و همه چیز در این عرصه مقطعی است.
گفت‌وگوی ایرنا با خانم غلامی را می‌خوانید:
*از چه زمانی وارد فوتسال شدید؟
از سال ۷۸ و در ۱۸ سالگی فوتسال بازی می‌کردم اما در آن زمان تیم‌های باشگاهی حضور نداشتند و تنها در مسابقات استانی شرکت کردم. یکسال بعد وارد دنیای مربیگری شدم و با سید مهدی ابطحی دوران مربیگری فوتسال را گذراندم.
*در آن یکسال به عنوان بازیکن عضو چه تیمی بودید؟
در آن زمان اینگونه نبود که تیم فوتسالی وجود داشته باشد و مسابقات باشگاهی هم نداشتیم.
*در واقع جزو اولین مربیان فوتسال ایران بودید؟
بله. در کنار مربیان دیگر آموزش دیدم و وقتی در سال ۸۰ مسابقات فوتسال شروع شد به عنوان سرمربی تیم انزلی در رقابت‌های استانی و کشوری شرکت کردم.
*از سرمربیگری تیم فوتسال انزلی به تیم فوتبال انزلی رفتی؟
تا سال ۸۵ تیم فوتبال زنان نبود و سرمربی تیم فوتسال انزلی بودم و از سال ۸۶ وقتی تیم فوتبال زنان انزلی شکل گرفت به عنوان سرمربی با این تیم که نامش شهید یگانه ارشد بود در لیگ دسته ۲ به میزبانی بم شرکت کردیم و از میان ۱۰ تیم پس از شهرداری سیرجان نایب قهرمان شدیم. پس ازمدتی هم شهرداری بم و تیم های دیگر شکل گرفتند و در لیگ برتر شرکت کردند.
*سرمربی تیم ملوان بودید؟
خیر. «مریم ایراندوست» سرمربی ملوان بود و من سرمربی تیم هیات فوتبال انزلی بودم.
*چه شد که سرمربیگری را رها کردی و به مدرسه فوتبال رفتی؟
به دلیل آنکه باردار بودم و علاوه بر آن فرزند کوچکتری داشتم و مجبور شدم سرمربیگری را از سال ۸۸ رها کنم و از آن پس مدرسه فوتبال دایر کردم و در آنجا آموزش می‌دادم. همچنین به عنوان نماینده فدراسیون فوتبال با سازمان لیگ برای برگزاری مسابقات لیگ برتر همکاری می‌کردم.
*ایراندوست در سال ۹۲ به شما پیشنهاد سرمربیگری ملوان را داد؟
بله و من قرار نبود به عنوان سرمربی به ملوان برگردم و به «مریم ایراندوست» هم گفتم که از دنیای مربیگری کنار رفتم و نایب رییس هیات فوتبال انزلی شدم. همچنین در کنار آن کلاس‌های مربیگری را دنبال می‌کردم و مدرک مربیگری را در سطوح مختلف کسب کردم.
*چرا رد کردید؟
شرایط برای فوتبال زنان در ایران سخت است زیرا ورزش زنان را جدی نمی‌گیرند و همه چیز در این عرصه مقطعی است و رها می‌شود.
*خودت را جای بازیکنان گذاشتی؟
هضمش برایم سخت بود که چرا زنان با وجود آنکه کلی سختی می‌کشند در این عرصه دیده نمی‌شوند. خودم را جای بازیکن گذاشتم و بعد می‌دیدم که که نسبت به مربیان دیدگاه‌های منفی زیادی وجود دارد. آنان باید کلی بِدوند تا حامی مالی برای تیم پیدا کنند. به همین دلیل ترجیح داد در مدیریت فوتبال و تدریس آن باشم.
*پس چرا یکسال گذشته سرمربیگری تیم ملوان را قبول کردی؟
نمی‌خواستم ملوان منحل شود. ملوان تیم ریشه‌داری است. ایراندوست گفت که نمی‌خواهد با تیم ملوان کار کند و ترسیدم که دیگر تیم ملوان زنان نداشته باشیم. من همواره برای کمک به ملوان آماده‌ام.
*با باقی سرمربیان صمیمی هستی؟
همه ما از فوتسال شروع کردیم و به فوتبال رسیدیم و جزو اولین سرمربیان هستیم و با هم دوست و رفیقیم. همکاری میان ما قدمت زیادی دارد و تلاشمان بر این است تا سطح کیفی لیگ و بازیکنان را ارتقا دهیم تا فوتبال زنان رشد کند.
*چهار دیدار لیگ برتر فوتبال زنان باقی مانده به نظر شما با ادامه بحران کرونا سازمان لیگ قهرمان را اعلام می‌کند؟
اگر سازمان لیگ می‌خواست اعلام کند باید زودتر از اینها قهرمان را معرفی می‌کرد. باید سازمان لیگ بداند که زنان آسیب پذیر هستند و لیگ بعدی نیز نزدیک است و باید ادامه بازی‌ها را متوقف و قهرمان لیگ را مشخص کند. این نابسامانی ما را اذیت می‌کند. از ۲۶ بهمن در انتظار مشخص شدن تکلیف لیگ فوتبال زنان هستیم. خیلی طولانی شده و باید سازمان لیگ موضع خود را زودتر مشخص کند. اگر بازیکنان بخواهند برای ۴ بازی به مسابقات بازگردند باید یک شرایط خاصی را تجربه کنند و حتی بخواهند برای فصل بعد آماده شوند شرایط دیگری را در پیش‌رو دارند.
انتهای پیام
