کوران عصاکش

افشین علا، نویسنده و شاعر در یادداشتی تلگرامی با عنوان «کوران عصاکش» نوشت:

همه ی ما در داغ رومینا که به دست پدر ذبح شد، یا دختری که در آتش خشم برادر سوخت، یا زن مظلومی که پس از تخریب سرپناه محقرش جان باخت، به سوگ نشسته ایم. اما مبادا اجازه دهیم این فجایع، به دستاویزی برای بیگانگان تبدیل شود تا با پوشش شبانه روزی آنها و سرپوش گذاشتن بر فجایع و جنایات مشابه و بدتر از آنها در جوامع خود، حیثیت ما ایرانی ها را نشانه بگیرند.

ما حق داریم چه آشکارا، چه در فضای مجازی، فریاد اعتراض مان را به گوش مسئولان یا مردمی که خود، مسبب این فجایعند برسانیم. اما نباید به بیگانه اجازه دهیم با دیده ی تحقیر به ملت نجیب و متمدن ما بنگرد.

بی شک پدر رومینا نماد ذهنیت بیمار معدود پدرانی است که نسبت به حفظ ناموس و آبروی خانوادگی شان باوری غیرانسانی دارند، اما او معرف پدر و مرد ایرانی نیست. از دیرباز تا کنون، پدران و دختران ما مظهر عشق و عاطفه ای عمیق و بی بدیل نسبت به یکدیگر بوده اند. دختر ایرانی هماره عزیز پدر بوده است، همان گونه که برادر، تکیه گاه صبور خواهر، و خواهر، مادری دیگر برای برادر.

قبول دارم که ما ایرانیان به دلیل اعتقاد دینی یا وطن دوستی یا نداشتن آزادی لازم، بر بسیاری از فجایع چشم بسته ایم. اما علاج چشم بستن و نادیدن، تکیه بر عصای کوران نیست. امروز بیگانگانی که برای دردهای ما نسخه می پیچند مصداق همان کورانند!

مگر نه آن که به تازگی در مهد دموکراسی و قبله ی آمال غرب ستایان، پلیس وحشی آمریکا به جای دستگیری یک سیاه پوست متهم، آن قدر با پا بر گردنش فشار آورد تا مرد نگون بخت خفه شد؟! جنایتی که مشابهش بارها تکرار شده و رسانه های فارسی زبان به سادگی از کنار آن گذشته اند.

بیاییم ما نیز که به خاطر تلخی ها و نابرازندگی ها، گاه مشغول تخریب و انکار خودمان به ویژه در فضای مجازی هستیم، بی رحمی و سفاکی دشمنان به ظاهر متمدن و پرافاده مان را هم ببینیم و به چنین جانیانی اجازه ندهیم خود را مدافع حقوق ما ایرانی ها بدانند.

انتهای پیام