گزارش تحلیلی درباره‌ی واقعه زلزله کرواسی

22 دی 1399

0 زمان تقریبی مطالعه 12 دقیقه

فرهاد بنی زمان، کارشناس مدیریت ریسک و بحران، در گزارشی تحلیلی درباره‌ی زلزله‌ی اخیر کرواسی در دو روز مانده به پایان سال مسیحی، که آن را در اختیار انصاف نیوز قرار داده است، نوشت:

بعد از ظهر روز سه‌شنبه 9 دی ماه1390 (همزمان با 29 دسامبر2020)، دو روز پیش از تحویل سال نو میلادی، زلزله‌ای با بزرگای ۶.۴ در مقیاس ریشتر، مرکز کرواسی در فاصله تقریبی 48 کیلومتری جنوب شرقی پایتخت کرواسی(زاگرب)، نزدیک شهرهای پترینجا و سیساک را درنوردید. این زلزله که دومین زلزله‌ای است که طی دو روز گذشته رخ‌ داده است به کشته شدن حداقل هفت نفر و زخمی شدن حداقل 24 نفر انجامید. گزارش‌های نخستین حاکی از آن بود که ده‌ها هزار نفر آواره شدند.

جزئیات بیشتر از زلزله کرواسی

زلزله‌ای با بزرگای 4/6 ریشتر در ساعت 6:20 صبح به وقت جهانی و 12:20 به وقت محلی در مرکز کرواسی با فاصله تقریبی 48 کیلومتری جنوب شرقی پایتخت کرواسی(زاگرب)، نزدیک شهرهای پترینجا و سیساک به وقوع پیوست. ابزار لرزه‌سنجی، عمق زمین لرزه را در حدود 10 کیلومتری زمین نشان دادند. بر اثر وقوع این زمین‌لرزه، مناطقی از کشورهای بوسنی و هرزگوین، کرواسی، آلمان، مجارستان، ایتالیا، مونته نگرو، رومانی، اسلواکی، اسلونی، صربستان و اتریش هم لرزیدند.

زمین‌لرزه یادشده در نزدیکی شهر پترینجای کرواسی به دلیل گسلش سطحی کم‌عمق در داخل صفحه اوراسیا رخ داد. سازوکار کانونی برای این رویداد نشان می‌دهد که گسیختگی در یک گسل تقریباً عمود بر جنوب شرقی یا جنوب غربی رخ داده‌است. موقعیت و عمق رویداد نشان می‌دهد که این یک زمین لرزه با منشا بین صفحه‌ای در داخل صفحه اوراسیا در تقابل با یک مرز تکتونیک اصلی بوده است.

وضعیت تکتونیکی دریای مدیترانه، در منطقه مرزی همگرا بین آفریقا و اوراسیا، پیچیده هستند و شامل حرکات متعدد صفحات و ساختارهای با مقیاس منطقه‌ای هستند. به نظر می‌رسد که بلوک آدریاتیک در غرب موقعیت زلزله‌ی به وقوع پیوسته به گونه‌ای مستقل به سمت اوراسیا و افریقا به سمت شکستگی های ایتالیا و در امتداد ساحل شرقی دریای آدریاتیک از کرواسی به آلبانی به حرکت در می‌آید.

تاریخچه وقوع زمین لرزه های پیشین در کرواسی

زلزله به‌وقوع پیوسته، بزرگ‌ترین زمین‌لرزه در کرواسی از زمان ظهور ابزارهای جدید لرزه نگاری و از 140 سال پیش تاکنون شمرده می شود. پیش از این یک زمین‌لرزه با اندازه مشابه در نزدیکی زاگرب در سال 1880 و سه زمین لرزه با بزرگای بیش از 6 ریشتر در فاصله 200 کیلومتری مرکز زمین‌لرزه 29 دسامبر از سال 1900 میلادی تا کنون رخ داده است. همچنین زمین‌لرزه‌ای با بزرگای 6/5 ریشتر در 27 نوامبر 1990 در فاصله 175 کیلومتری جنوب شرقی کرواسی به وقوع پیوست که به واسطه آن 10 نفر زخمی شدند.

واکنش بین المللی گروه‌های پزشکی به وقوع زلزله

در ساعات پس از زلزله, نیروهای پزشکی بین‌المللی سازمان اوچا مستقر در یکی از مرکز جهانی در دوبی که از مجموعه وسایل حفاظت فردی به ارزش تجهیزات حفاظت شخصی[1]۵۰,۰۰۰ دلار برخوردار بود در حمایت از مقامات بهداشتی کرواسی با تلاش‌های امدادی فوری به محل زلزله‌زده اعزام شدند. همچنین یک تیم واکنش اضطراری از دفتر اوچای کرواسی به منظور ارزیابی خسارات و نیازهای بحرانی شهرهای پترینجا، سیاسک و گلینا در روستاهای اطراف مستقر شدند. این در حالی بود که با توجه به آسیب‌های ساختاری گسترده، احتمال افزایش ریسک انتقال کووید-19 در بین افراد آواره و تیم ‌های واکنش شامل متخصصان فنی در زمینه تدارکات، تدارکات و بهداشت وجود داشت.

تلفات جانی زلزله

مقامات از افزایش شمار کشته شدگان این حادثه به ۶ نفر خبر می‌دهند. گفته می‌شود علاوه بر جان باختن یک دختر ۱۲ ساله در شهر پترینجا، ۵ مرد نیز در شهر «گلینا» واقع در منطقه سیساک کشته شده‌اند. شمار دقیق زخمی‌های این حادثه هنوز روشن نیست. گزارش‌های اولیه حاکی از آن است که دست‌کم ۲۰ زخمی به بیمارستان‌های «پترینجا» فرستاده شده‌اند که دو نفر از آنها در وضعیت بحرانی قرار دارند.

گزارشی خلاصه از خسارت‌های گسترده در مناطق زلزله زده بر اساس گزارش اوچا

پس از انجام ارزیابی های اولیه از مرکز زمین لرزه در شهرهای پترینجا و سیاسک مشخص شد شهر پترینجا که جمعیتی در حدود 25 هزار نفر بیشتر از مناطق دیگر تحت تأثیر زلزله قرار گرفت. در این شهر روز قبل از وقوع زلزله 29 دسامبر، زلزله بزرگی با بزرگای 2/5 ریشتر رخ داد که به واسطه آن کل‌شهر به شدت آسیب‌دید به طوری که شهردار شهر گزارش داد که نیمی از شهر ویران شده‌است. بر اساس گفته شهردار پترینجا، شهر کاملا ویران شده بود و مانند حادثه هیروشیما تصویر شده بود. زلزله‌های پیاپی باعث شده که خیابان‌های شهر «پترینجا» مملو از آجر و گرد و غبار شود و برخی خانه‌ها کاملا ویران گردند. اگرچه مقامات محلی به مردم هشدار دادند که از ساختمان‌های قدیمی دور شوند اما مردم همچنان در ساختمان‌های فرو ریخته باقی ماندند.

ارتش کرواسی برای کمک به عملیات امداد و نجات، در شهر مستقر شده بود و نیروهای صلیب سرخ نیز که به محل رسیدند، اوضاع را «بسیار جدی» توصیف کردند. در سیساک و نواحی اطراف آن نیز، بر اساس تخمین‌های انجام شده بین 700 تا 1000 خانه خسارت دیدند.

بر اساس گزارش های بعدی، خسارات گسترده‌ای به ساختمان‌ها و زیرساخت‌ها، از جمله بزرگ‌ترین بیمارستان منطقه و دیگر زیرساخت‌های درمانی و مراقبت‌های بهداشتی، وارد شد. برق مصرفی صدها هزار نفر قطع شد، همچنین رفت‌وآمدها به دلیل خسارنهای وارد شده بر جاده‌ها، پل‌ها و فرودگاه‌های محلی به طور گسترده مختل شد. پس‌لرزه‌های شدیدی در روزهای بعدی تا 30 دسامبر اتفاق افتاد.

خسارت‌‌های وارد شده به بیمارستان‌ها و وضعیت بیماران بستری

تیم اوچا در 30ام ماه دسامبر به پترینجا وارد شد و با مدیران و متخصصین کادر درمانی مرکز درمانی اولیه و بیمارستان محلی در مرکز درمانی دام زدراولجا دیدار کردند. هر دو مرکز درمانی خسارت‌های زیادی از زلزله دیدند و تخلیه شدند. بیماران بستری و مبتلا به کووید-19 به بیمارستان‌های واقع در زاگرب و کارلواک منتقل شدند. بیماران بستری درازمدت نیز به پادگان های نظامی واقع در نقاط دور از شهر منتقل شدند.

ساختمان مرکز دام زدراولجا اکنون از نظر ساختاری ناسالم بود و کارکنان بخش مراقبت بهداشتی را مجبور به ترک تجهیزات و تجهیزات پزشکی بحرانی کردند. ساکنان پترینجا بدون برق و آب شرب بودند و مسئولان شهر در فراهم نمودن اسکان اضطراری در کمترین زمان ممکن برای آوارگان تلاش می‌کردند.

در شهر سیاسک، واقع در فاصله حدود ۱9کیلومتری شمال شرقی مرکز وقوع زلزله، آسیب ناشی از زلزله قابل‌توجه بود. بزرگ‌ترین بیمارستان منطقه بطور گسترده غیرقابل‌استفاده شد. مجروحان ناشی از وقوع زلزله برای تریاژ شدن و بیماران کووید-19 بستری در بیمارستان (در حدود 40 نفر)به مراکز نظامی منتقل شدند.

در زمان ورود تیم ارزیابی به اوچا در گیلنا، شهروندان بدون برق بودند و هنوز ارزیابی خسارت ساختمانی در آن صورت نگرفته بود. تیم اوچا با مدیران و متخصصان بالینی در مرکز بهداشت تازه نوسازی شده ملاقات کردند. اگرچه ساختمان آن مرکز سالم باقی مانده‌ بود، دیوارهای جداکننده داخلی، سقف و لوله‌کشی به تعمیر نیاز داشتند. در طبقه اول این ساختمان، لوله ترکیده منجر به جاری شدن آب در کلینیک دندان‌پزشکی شد که منجر به از دست رفتن شماری از تجهیزات پزشکی و تدارکات شد.

بر اساس بازدید تیم اوچا از تاسیسات درمانی در نواحی پترینجا، گلینا و سیساک بیشتر تاسیسات بهداشتی و درمانی در این نواحی، تجهیزات تشخیصی را در نتیجه زلزله از دست داده بودند و نیازمند حمایت‌های بیشتری برای برگشتن به‌حالت خدمات رسانی بودند. علاوه بر این، این فاجعه باعث تشدید نگرانی‌ها در مورد بیماری کووید-19 شد. با توجه به خسارات قابل‌توجه وارد شده به زیرساخت‌ها و تعداد کسانی که آواره شده‌اند، ریسک انتقال بیماری ویروس کرونا به دلیل ازدحام جمعیت در خانه ها و اسکان‌های اضطراری در خانه‌ها و پناه‌گاه‌ها در حال افزایش بود و در نتیجه نیاز است وسایل حفاظت بهداشتی و فردی بیشتری به جمعیت آسیب‌دیده ارسال شود.

برای پاسخ به این نیازهای فوری، نیروهای بین‌المللی پزشکی و درمانی از انبار محلی اوچا برای برای حمایت از وزارت بهداشت تجهیزات اضافه برداشت کردند. در هماهنگی با وزارت بهداشت، تجهیزات حفاظتی به مراکز مراقبت بهداشتی محلی برای استفاده کارکنان مراقبت بهداشتی در حین رسیدگی به نیازهای فوری مجروحان زلزله رسیدگی منتقل شد. تیم بین‌المللی گروه پزشکی نیز در حال ملاقات با کارکنان مرکز مدیریت بحران وزارت بهداشت بود تا راه‌های اضافی برای حمایت از واکنش اضطراری را بررسی کند. علاوه بر ارائه تجهیزات حفاظت فردی، تیم پزشکی بین‌المللی در حال انجام یک ارزیابی سریع شامل بررسی مداخلات احتمالی بود که تلاش‌ها برای احیای ظرفیت بهداشت محلی را تقویت می‌کرد.

مداخلات صورت گرفته شامل جایگزینی امکانات و تجهیزات تخریب‌شده برای مراکز بهداشتی اولیه و کلینیک‌ها، تامین آب و امکانات بهداشتی (پروژه WASH) و ارائه سازه‌های موقت در درجه اول در پترینجا به منظور تضمین تداوم مراقبت در حین انجام اقدامات بازسازی بود. با پیشرفت وضعیت، نیروهای بین‌المللی پزشکی در حال هم‌کاری نزدیک با شرکای کاری اوچا و مقامات بهداشتی در جمهوری کرواسی بودند تا به کسانی که تحت‌تاثیر زلزله قرار گرفته‌اند کمک فوری کنند.

خاموشی نیروگاه هسته‌ای اسلوونی

تکان‌های زمین علاوه بر سراسر کرواسی، در کشورهای همسایه از جمله در صربستان و بوسنی و هرزگوین نیز احساس شد. اسلوونی، همسایه شمالی کرواسی اعلام کرد که در پی این حادثه، روز سه‌شنبه نیروگاه هسته‌ای خود «کرسکو» را به عنوان یک اقدام «احتیاطی» تعطیل کرد.

تلاش برای تأمین اسکان اضطراری برای زلزله زدگان

درروز اول آندره پلنکوویچ، نخست‌وزیر کرواسی اعلام کرد که به کمک ارتش ۵۰۰ جایگاه در پادگان‌ها برای اسکان مردم آماده شد و بقیه نیز در هتل‌ها و دیگر مکان‌ها اسکان گرفتند. طبق دستور او هیچکس نباید شب زلزله در سرما می‌ماند. یک روز پیش از این نیز در همین منطقه زلزله‌ای به قدرت ۵.۲ ریشتر رخ داد. تکرار این حادثه باعث شد که بار دیگر ساکنان شهرهای مختلف حتی در زاگرب، پایتخت کرواسی با سراسیمگی خانه‌ها را ترک کرده و به خیابان‌ها هجوم بردند.

خاطره یکی از خبرنگاران دویچه‌وله از زلزله کرواسی

بعد از ظهر دوشنبه که به پترینجا رسیدم، دو زمین‌لرزه نسبتاً قوی افتاده بود. بزرگای آن‌ها به اندازه 2/5 در مقیاس ریشتر اندازه‌گیری شدند که از نظر زلزله شناسان جزو زلزله‌های مخرب شمرده می‌ شوند. بر اثر وقوع این زمین‌لرزه‌ها خسارت کمی اتفاق افتاده بود در حد شکستن چند شیشه، افتادن چند گلدان‌ و اندکی شوک که به شماری از شهروندان وارد شد. شهر پترینجا یک شهر کوچک آرام در مرکز کرواسی با ۲۵،۰۰۰ نفر جمعیت است. من محل را خوب می‌شناسم، چون بستگان من در آنجا زندگی می‌کنند: دو عموزاده من در این شهر به دنیا آمدند و در همانجا بزرگ شدند و من اغلب آن‌ها را از زمان کودکی در آنجا ملاقات کرده‌ام. من شهر و محیط اطراف آن را دوست دارم، حتی نمای سوراخ سوراخ شده ساختمان‌هایش و میدان‌های پاک‌سازی نشده از مین در آن که خاطرات جنگ سال 1991-95 را زنده می‌کنند. در حدود ظهر روز سه‌شنبه عمه‌ام در حال درست کردن قهوه بود، یک عمه دیگرم در حال خوابیدن بود و دیگری در حال مسواک زدن دندان‌هایش بود. خانه و وسایل خانه با چنان شدتی شروع به لرزیدن کرد که هیچ‌کس تصورش را هم نمی‌کرد. پسر خاله‌ام از حمام بیرون دوید، درحالی که مسواکش هنوز در دهانش بود و خواهرش را که با سراسیمگی و نزدیک به حالت گریه بود در حال دویدن از داخل اتاق به بیرون بود را صدا زد، از اتاق بیرون دوید. همه ما یکدیگر را در آغوش گرفتیم، زیرا تمام خانه با چنان شدتی به نوسان در می‌آمد که حتی قبل از آن حتی تصورش را هم نمی‌کردم.

فرار سریع از زلزله

تمام چیزهایی که در مورد چگونگی رفتار در یک زلزله مانند ایستادن در کنار دیوار حمال، قرار گرفتن در زیر یک میز قوی، دور ماندن از کمد، جارختی و راه پله از یادمان رفته بوده. تنها فکر ما این بود که از خانه خارج شویم چون احساس می‌کردیم که هر لحظه ممکن است روی سرمان بریزد.

اول، ما مجبور شدیم پدربزرگ بیمار پسر خاله ام را را از اتاقش بیرون بکشیم در حالی که چراغ‌های سقف در حال افتادن از سقف و قفسه‌ها از دیوارها پایین می‌آمدند. با ترس و لرز خانه را ترک کردیم، پابرهنه با لباس‌خواب و تی‌شرت، پسر خاله ام هنوز مسواک را در دهانش نگه‌داشته بود.

نه من و نه دیگران نمی‌توانستند بگویند که در طول زلزله چقدر در خانه بودیم. براساس گزارش‌ها اولین لرزش چند ثانیه‌ای طول کشید. وقتی به بیرون رسیدیم، فوراً دیدیم که چه خسارتی به خانه مان وارد شده بود: دودکش از بام افتاده بود و سوراخ بزرگی را در بام ایجاد کرده بود و کاشی های زیادی را با خود کشیده بود. سپس زمین دوباره به لرزه افتاد نه به همان اندازه که دفعه اول بود، اما ما هنوز احساس می‌کردیم که به طرز عجیبی زیر پایمان بلند می‌شود، با غرشی دور و دوردست، مثل رعد که به نظر می‌رسید از اعماق زمین بیرون امده باشد. در طول روز، زلزله دوم به وقوع پیوست که به دنبال آن ۲۰ پس لرزه محسوس اتفاق افتادند.

ورود خودروهای خدمات اضطراری

کمی بعد از زلزله اول صدای آژیر به گوشمان رسید. چون خانه عمه‌ام در کنار جاده ای واقع شده است که دو شهر پترینجا و سیساک را به هم متصل می‌کند. همه ترافیک عبوری از خانه او عبور می کند. در ابتدا ما فقط شمار محدودی آمبولانس دیدیم. از یک مرد ۳۴ ساله بازدید کردیم که پسر عموی من از زمان آغاز همه گیری کرونا به دنبال او بود.. سقف خانه‌اش کاملاً ویران شده‌بود, اما خود او آسیبی ندیده بود و نمی‌خواست تحت هیچ شرایطی خانه‌اش را ترک کند. آتشی در اجاق روشن کرد و دود از آن از راه سوراخی که پیش از این به جایش بلوک های سقف قرار داشتند بالا رفت. تا حالا تصمیم داشتیم با ماشین به سمت خانه مادربزرگم واقع در منطقه بجیلوار برویم که دست‌نخورده مانده بود. طی نمودن این مسیر به طور معمول با اتومبیل 5/1 ساعت طول می‌کشد. با این حال، اول مجبور بودم دوباره به خانه عمه‌ام بروم تا اسناد هویتی خود را در میان هرج و مرج دیوارها و مبلمانی که پخش شده بودند پیدا کنم.

وقتی در خانه بودم لرزش دیگری احساس کردم. این یکی خیلی قابل لمس بود، اما طوری که ساختمان دوباره لرزید کافی بود تا با سرعت هر چه بیش‌تر از خانه به بیرون بروم. در بیرون از خانه , متوجه شدم که مادر بزرگم رسیده است. زمانی که زلزله شروع شد، او در خانه‌ای برای سالمندان کار می‌کرد. همه ساکنان آنجا باید تخلیه می شدند.

با وجود درخواست ما، پدربزرگ و مادربزرگ پسرخاله ام از رفتن به خانه مادربزرگم با ما سر باز زدند. آن‌ها گفتند ترجیح می‌دهند در خانه خود بمیرند تا فرار کنند. مادربزرگ گفت که یک‌بار خانه‌اش را در طول جنگ ازدست داده و دیگر نمی‌خواهد این اتفاق بیفتد.

نقشه آن‌ها این بود که در سرداب بمانند. آن‌ها قول دادند که اگر زمین دوباره شروع به حرکت کند، به داخل اتومبیل خود بروند. هر چه سعی می‌کردیم, از نظر خود بر نمی گشتند.

ماشین‌های زیر آوار

بعد از خداحافظی اشک‌آلود به صف اتومبیل‌هایی که از شهر می‌گریختند ملحق شدیم; در طرف دیگر جاده, تعدا بیشتری از خودروهای خدمات اضطراری و ساختمانی به سمت ما می‌آمدند. همچنین در سمت راست و چپ خودمان بام‌های تخریب‌شده را دیدیم.

پیاده‌روها پوشیده از آوار ساختمانی بودند. بعضی از ماشین‌ها زیر آوار دفن شده‌بودند. صف‌های طولانی در ایستگاه‌های گاز وجود داشت زیرا بسیاری از خانواده‌ها یک‌باره تصمیم به خروج از منطقه گرفته بودند و می‌خواستند قبل از ترک منطقه باک ماشین خود را پر نمایند و آب بخرند.

وقتی بالاخره بعد از چند ساعت وارد منطقه بجیلوار شدیم, کاملاً خسته شدیم، در مورد تمام چیزهایی که تجربه کرده‌بودیم به مادر بزرگ گفتیم, بعد به رختخواب رفتیم و خوشحال بودیم که سقفی بالای سرمان داریم.

اما چهارشنبه صبح در 6:30 صبح، زمین دوباره لرزید.

بلافاصله از خواب بیدار شدیم. پس لرزه ای دیگر با بزرگای 4/4 ریشتر (که بعدا از آن مطلع شدیم) و با رومرکز نزدیک به پترینجا. چندین لرزش پس از آن اتفاق افتاد.

عمه‌ام می‌گوید که نمی‌داند چه زمانی و چگونه او و خانواده‌اش می‌توانند به خانه بازگردند – یا اینکه آیا می‌توانند در خانه خود احساس امنیت کنند یا خیر. متخصصان پیش‌بینی می‌کنند که زمین‌لرزه‌های بیشتری رخ خواهند داد. اما هیچ‌کس نمی‌داند که آن‌ها چقدر قوی یا مکرر خواهند بود و چه زمانی این لرزه ها به پایان می رسند.

این عدم‌اطمینان و ترس و احساس عجز باعث می‌شود که مردم در مرکز کرواسی زندگی کنند. به علاوه، مرکز کرواسی، منطقه‌ای است که در آن بسیاری از مردم فقیر زندگی می‌کنند که در حال حاضر کوچک ترین دارایی های خود را از دست داده اند. را از دست داده‌اند و تقریباً هیچ‌کس از بیمه ای که خسارت های ناشی از زلزله را پوشش دهد. برخوردار نیست.

اکنون من در حال پرواز به سمت خانه ام در شهر کلن آلمان هستم. به سمت ایمنی. ترک خانواده‌ام در کرواسی برای حفظ خود بسیار عجیب است. من خاطرات خوشی از تعطیلات خود با بستگانم در پترینجا دارم. اما از همه به یاد ماندنی تر اقامت چند روز گذشته من در آنجاست.

تحلیل مختصر ابعاد مختلف زلزله کرواسی بر اساس گزارش‌های موجود تا این زمان

زلزله در آخرین روزهای سال اتفاق 2020 و در روزهای کریسمس اتفاق افتاد. تاریخ وقوع زلزله با توجه به دوره زمانی کریسمس و تعطیلی‌های موجود باعث می‌شود آن‌را در شمار بدترین سناریوی وقوع به لحاظ زمانی قرار دهد. یعنی زمانی که مردم در تب و تاب کریسمس و حالتی کاملاً غافلانه قرار دارند. نکات زیر از بررسی رخدادهای پس از زلزله کرواسی نتیجه گرفته شده اند:

۱- کرواسی همانند دیگر کشورهای حوزه بالکان در شمار کشورهای زلزله‌خیز شمرده می‌شود. ولی با توجه به فاصله وقوع این زلزله با زلزله به‌وقوع پیوسته پیشین، آمادگی عامه مردم در برخورد با آن در حد پایینی ارزیابی می‌شود به طوری که نکات اولیه برخورد با زلزله مانند پناه‌گیری را رعایت نکرده بودند.

۲- رفتار واکنشی عامه مردم با وقوع زلزله بیشتر از نوع ناخودآگاه و هیجانی بوده است. شماری زیادی از مردم حاضر به ترک محل سکونت خود نبودند و در نزدیکی محل زندگی خود ماندند. ترس از دست دادن دارایی که در شهروندان شهرهای زلزله زده وجود داشت، اضطرابی باقی‌مانده از زمان جنگ‌های بالکان است که مانعی بر سر راه امدادرسانی به مردم بود.

۳- سطح خرابی واحدهای مسکونی، درمانی، تأسیسات برق‌رسانی، راه و پل و دیگر شریان‌های حیاتی در شهرهای اصلی کانون وقوع زلزله به علت عمر بالای آن‌ها و سطحی بودن عمق کانون زلزله نسبتاً بالا ارزیابی می‌شود.

۴- پاسخ اولیه به زلزله از طرف سازمان‌های متولی کمک‌های اضطراری و امداد مانند آتش‌نشانی، صلیب سرخ و شهرداری با سرعت نسبتاً بالایی بروز داده شد.

۵- سرعت امدادرسانی توسط گروه‌های بین‌المللی که مهمترین آن‌ها سازمان اوچا از زیر مجموعه‌های سازمان ملل بود که در کاهش تلفات جانی ناشی از زلزله در حد بالایی تأثیرگذار بود.

۶- کمک‌رسانی توسط ارتش و جا دادن با پناهجویان زلزله در پادگان‌های نظامی اقدامی کلیدی در جهت تأمین اسکان اضطراری برای پناهجویان زلزله بود.