مردم گروگانِ سیاستِ “به اسم فلانی تمام نشه”

غلامرضا بنی اسدی، روزنامه‌نگار، در یادداشتی که در اختیار انصاف نیوز قرار داده است، نوشت:

حرف بعضی‌ها مصداق “گزنکرده، پاره کردن” است؛ نباید جدی گرفت اما بعضی حرف‌ها را اصلا نمی‌شود و نباید ناشنیده گرفت.

از قسم اول است حرف این همشهری‌مان که می‌گفت: خدا کند در این دوره جاده درست نشود! پرسیدم چرا این جاده که این همه تلفات گرفته درست نشود؟ چرا دعا می‌کنی و نام خدا را به میان می‌آوری که “نشود”؟! پاسخ‌اش اما “حال به هم زن” بود؛ چون به اسم فلانی تمام می‌شود!

وحشت کردم از این نگاه. یعنی مردم در جاده تلف بشوند اما درست نشود چون به نام فلانی تمام می‌شود؟! خدا از شر چنین نگاهی ما را نگهدارد.

او البته یک شهروند معمولی بود که این حرف را می‌زد. فلان مسئول محلی را جزو جناح مقابل می‌دانست و موفقیت را برای او نمی‌خواست.

شاید توقع چندانی هم از او و ما شهروندان معمولی نباشد اما در گروه دوم و از بزرگان عرصه سیاست و مدیرت حتما توقع است که این “عینک وامانده جناحی” را از چشم بردارند و ملی و انقلابی ببینند. نه از این جنس که تازه مد شد و خود را انقلابی می‌دانند و لاغیر. بلکه انقلاب بزرگ اسلامی ایران که قطعا بین این نگاه و نگاه ملی تفاوتی نیست. انقلابی بیاندیشند حضرات و ملی عمل کنند والا وقتی فلان مسئول سابق و فلان مسئول لاحق نگران‌اند که کاهش نرخ ارز به حساب که نوشته می‌شود نمی‌توانند با این کاهش که به نفع مردم و اقتصاد کشور است قدمی بردارند.

وقتی این نگرانی را به زبان می‌آورند دیگر نه دل‌شان با کاهش همراه می‌شود و نه دست‌شان می‌رود که برای کاهش نرخ ارز و بالتبع کاهش قیمت کاری بکنند. آن مسئول سابق و این مسئول لاحق و دیگر هم‌اندیشان‌شان همواره در نهادهای تصمییم ساز و تصمییم گیر “مبسوط الید” و دارای قدرت‌اند. معلوم است وقتی نمی‌خواهند با فرایند کاهش همراه شوند نتیجه‌ای که جامعه می‌خواهد محقق نخواهد شد.

چنین نگاهی هم برای مدیریت کلان کشور از “سم” مهلک‌تر است. به هر حال این دولت می‌رود و سال آینده این موقع دولت سیزدهم، 5 ماه از دوره خود را هم پشت سر خواهد گذاشت. قانون نویسی حضرات و برنامه ریزی و مصوبات نهادها نباید ناظر به چند ماه این دولت باشد، مردم را ببینند حضرات و ایران را و فردا و فرداهای انقلاب را و برای خدا دست بردارند از این نگاه جناحی از این جناح بازی که دامنه‌اش به غربالگری جنین هم رسیده است!

حضرات گرم مبارزه با یکدیگرند و حواس‌شان نیست که چه به روز مردم می‌آید. حواس‌شان نیست تونلی که می‌کنند برای “هم”، زیر پای “همه” را خالی می‌کند.

بمب‌های کلامی که منفجر می‌کنند، ترکش‌هایش به جان همه می‌نشیند. توجه ندارند انگار اما مردم همه چیز را می‌بینند و رصد می‌کنند. اگر به خود هم فکر می‌کنند همه چیز را سیاسی نکنند. بگذارند تا مباحث علمی و اقتصادی و اجتماعی و…. در سپهر تخصصی خود به نتیجه برسد.

انتهای پیام