گل به خودی در بازی برجام

محمدرضا نیکوکلام در یادداشتی ارسالی به انصاف نیوز با عنوان «گل به خودی در بازی برجام» نوشت:

بی شک سیاست‌های کلان مملکت و در راس آن سیاست خارجی جزو اموری هستند که زیر نظر مستقیم رهبری اجرا می‌شوند. بنابراین بازی در زمین برجام نیز از این قاعده مستثنی نبوده و با هماهنگی به پیش می‌رود.

تا اینجای کار همه چیز واضح و روشن است. مسئله وقتی پیچیده می‌شود که نیروهای ارزشی اعم از اصولگرا و موتلفه و امام جماعت شهرها و نیروهای ستادی و نظامی و دیگران که در تبعیت آنان از رهبری هیچ تردیدی نیست اغلب ساز مخالف زده و با تمام امکانات به فعالیت‌های دولتی انتقاد وارد می‌کنند؛ چه آنهایی که شناخت سیاسی دارند و چه آنهایی که نمی دانند چه خبر است تا سرحد امکان با برجام و اف ای تی اف و… به مخالفت برمی‌خیزند. چنین هجمه‌ای به دور از چشم سفرای خارجی و گوش سیاستمداران‌شان نخواهد ماند و تبدیل به اهرمی برای فشار به طرف‌های خارجی می‌گردد. به نحوی که حاشیه امن را از سیاست‌های ددمنشانه دولت‌های غربی دور می‌سازد.

این تقابل هوشمند بین دولت و ارزشی‌ها راهبرد موثری برای افزایش قدرت چانه‌زنی ایران با نظام سلطه امپریالیسم خواهد بود. آمریکایی که صاحب یک چهارم اقتصاد جهانی است با توسل به نیروی نظامی و قدرت سیاسی و تحریم‌های اقتصادی توانسته ثروت عظیمی از مناطق خاورمیانه و آفریقا و آمریکای جنوبی و خاور دور به نفع خود یا شرکایش کسب نماید.

اگرچه دولت‌های غربی استاد تقابل‌های سیاسی هستند ولی شرح استراتژی برای مواجهه با غرب آن هم از زبان مقامات عالی‌رتبه به نظر نمی‌رسد که چندان به صلاح باشد. اخیرا رییس مجلس (که پیش از این در سفر به روسیه نشان دادند که تسلط چندانی بر علوم سیاسی ندارند) در اسفند ماه با تاکید بر عدم وجود دو صدایی درباره برجام گفته‌اند که در ایران یک صدایی است و مسئولین و مردم همگی خواستار رفع تحریم‌ها هستند آن هم در چارچوب برجام!

گرچه مطلب بیان شده واقعیت موجود است ولی برجامی که ایشان و هم مسلک‌هایشان بارها بدان معترض شده‌اند در کنار تاکید ایشان بر جملاتی چون قدرت چانه‌زنی و یک‌صدایی درباره برجام بدون شک حواس دشمنان ایران را جمع‌تر خواهد کرد و به تبع تلاش سیاستمداران را ممکن است کم اثر نماید.

همچنین سکوت مجلس و دولت درباره مفاد توافقات خارجی انجام شده به ویژه توافق بیست و پنج ساله بین ایران و چین در کنار هجمه‌ی عجیب و سوال‌برانگیز رسانه‌های غربی و شبکه‌های اجتماعی می‌تواند ضربه‌ای مهلک بر افکار عمومی باشد. و شاید افشای جزئیات توافق‌نامه هر چند هم برخلاف مصالح سیاسی باشد ولی مرهمی بر تردیدهای به وجود آمده در جامعه گردد. و نیز مبرم و حیاتی است که مردم ایران حواسشان باشد تا زنجیره‌ی دوستی و اتحادشان را با چنین مجادلات لفظی سیاسی نشکنند.

انتهای پیام