«تورم، جلیقه‌ی نجات سرمایه‌گذار در صنعت است»
شهرام سید قلعه، یک تولیدکننده، درباره موانع بر سر راه صنعت می‌گوید از یک سو تورم باعث کاهش بهره‌وری می‌شود و صنعتگر می‌داند ارزش مال او چند سال دیگر چند برابر می‌شود، از سوی دیگر سود 20 درصدی وام برای تولیدکننده را بر خلاف شعارها درباره‌ی تولید می‌داند.
سید قلعه: تورم باعث کاهش بهره‌وری می‌شود
این تولیدکننده درباره‌ی مشکلات و موانعی که بر سر راه صنعت است، به انصاف نیوز گفت: صنعت ما با مشکلات زیادی روبرو است، در ایران مسائلی مثل تورم، بر تولید و صنعت تاثیر گذاشته است. در حقیقت تورم باعث کاهش بهره‌وری می‌شود، يعنی با تورم دیگر شاخص بهره‌وری اهمیتی ندارد. مثلا یک سرمایه‌گذار، ساختمان و تجهیزاتی را خریداری می‌کند، سپس آن را به بهره‌برداری می‌رساند، بعد از چند سال سرمایه‌ی در گردش او دو-سه برابر می‌شود.
او افزود: فرض کنید یک وام ده میلیاردی گرفته است. دو سال بعد 50 میلیارد می‌شود، خیالش راحت است، درحقیقت تورم جلیقه‌ی نجات سرمایه‌گذار در بخش صنعت است. در همه جای دنیا پشتیبان صادرات بهره‌وری است، اما ما اصلاً فرهنگ آن را نداریم و سعی می‌کنیم دائما دستورالعمل‌های جدید صادر کنیم و شعار بدهیم که «باید صادرات محور باشیم.» وقتی تورم وجود دارد، دیگر انگیزه‌ای برای جنگیدن در ازای چند درصد سود را ندارند. تورم بنگاه‌ها را تنبل می‌کند، یک بالشت نرم زیر سر خیلی‌ها است. در دوره‌هایی که کمترین نرخ تورم را داشتیم، بیشترین نرخ بهره‌وری را در اقتصاد شاهد بودیم. شما دائما قانون جدید وضع کن، به مناطق محروم سر بزن، نه اینکه تاثیر نداشته باشد، اما مشکل را حل نمی‌کند.
«با سود بانکی 18 درصد چگونه می‌توان با بازار چین رقابت کرد؟»
هیئت مدیره‌ی گروه بازرگانی «هم‌کوش» یکی از مشکلات دیگر در راه تولید را نرخ سود بالای وام‌ها و 20 درصد سپرده می‌داند: نرخ سود بانکی مشکل دیگری است که صنایع با آن دست و پنجه نرم میکنند، فتح بازارهای بین المللی کار سختی است. همه‌ی کشورها اتاق فکر دارند، دستور العمل و برنامه ارائه می‌دهند. چگونه می‌توان محصولات تولیدی را در خارج از کشور با سود خوب فروخت؟ یک وام بانکی با بهره‌ی 18 درصد می‌دهند و 20 درصد هم سپرده باید بگذارید، سند ملکی هم اصافه کردند، در چین برای کار صادرات محور بهره صفر درصد است. الان چگونه باید با بازاری مثل چین رقابت کنیم؟
پس وقتی نتوانم محصولم را صادر کنم، مجبور هستم، کیفیت را کاهش دهم و در داخل آن را بفروشم. چون مصرف کننده‌ی داخلی مجبور است از من بخرد. در یک سری از صنعت‌های بزرگ قوی هستیم و دولتمردان آن را به همه تعمیم می‌دهند، مثلا در موضوع پتروشیمی هزینه‌ی مواد اولیه صفر است، این دست از شرکتها می توانند با همین بهره‌ی وام هم کار کنند. مثلاً مواد اولیه برای لامپ را اگر از چین خریداری کنیم، خیلی ارزان‌تر است، به خاطر سود بانکی بالا و پایین بودن بهره‌وری در ایران.
«کرونا در دراز مدت خیلی تاثیرگذار نیست»
او در ادامه درباره‌ی تاثیر شیوع ویروس کرونا بر صنعت و تولید گفت: همانقدر که این ویروس در مصرف تاثیر گذاشته، در تولید هم اثر می‌گذارد. در یک دوره‌ای مصرف مردم کم می‌شود، اما در دراز مدت کرونا خیلی تاثیرگذار نیست. مثلاً یک ساختمان را می‌خواهند، رنگ کنند، کرونا فقط آن را به تعویق می‌اندازد. اما همین برقی که روزانه قطع می‌شود، تاثير بيشتری بر روی تولید و صنعت می‌گذارد.
او یکی از مشکلات دیگر صنایع در ایران را نبود نیروی کار دانست و افزود: اگر سایت‌های کاریابی را نگاه کنید، پر از تقاضا برای نیروهای متخصص است، اما ما نیروی متخصص کم داریم. چونکه بنگاه‌های اقتصادی توان ایجاد رفاه برای نیروی متخصص خود را ندارد. رایج است که هرکسی کمی تجربه دارد، وارد کار تولیدی شود، این باعث می‌شود، افراد متخصص به جای اینکه به بنگاه‌ها جذب شود، ترجیح می‌دهند، کار خود راه بیاندازند. مثلاً با رونق بورس استعفاهای زیادی داشتیم، چون ماهی 15 میلیون تومان با صد میلیون سرمایه به دست می‌آورد و دیگر اهمیتی به کار نمی‌داد.
او همچنین زنجیره‌ی توزیع نامناسب را یکی از موانع تولید دانست و اضافه کرد: در کارهای تولیدی زنجیره‌ی توزیع نامناسبی داریم، مثلاً لامپ را با نهایتاً هشت درصد تولید می‌فروشیم، اما توزیع کننده و مغازه‌دار مجموعا سی درصد سود میکنند. در حالی در همه جای دنیا برعکس است و تولید کننده سود بیشتر می‌کند.
«اگر یک شوره‌زار را به دست دولت بدهید، پس از مدتی شن کم می‌آورد»
شهرام سید قلعه گفت: تصمیم‌گیری درباره‌ی صنعت در همه جای دنیا به عهده‌ی خود شرکت‌های صنعتی است. حرف آخر را خودشان می‌زنند، به قول یک بنده خدایی می‌گفت: «اگر یک شوره‌زار را به دست دولت بدهید، پس از مدتی شن کم می‌آورد.» شرکت‌های صنعتی محدودیت دارند و همین باعث می‌شود، تسلطی روی بازار و قانون‌گذاری نداشته باشند. گاهی دولت‌ها می‌گویند می‌خواهند از تجربه‌ی صنعتگران کمک بگیرند، در حالی که این درست نیست، دولت باید صرفاً نظارت کند و در جاهایی که به ضمانت اجرایی نیاز داشت، به صنعتگر کمک کند. باید کار در دست سندیکاها و اتحادیه‌ها باشد، قانون‌گذرای به وسیله‌ی آنها صورت گیرد.
او افزود: خصوصی‌سازی کردیم که دولت نباشد، البته اگر دولت باشد، خصوصیات مثبت و منفی وجود دارد، اما الان اقتصاد در دست نهادهایی است که پارمترهای منفی بیشتری از دولت دارند. در حوزه‌هایی که بنیاد مستعضفین و آستان قدس حضور دارد، هیچکس نمی‌تواند ورود کند، چون آنها مالیات نمی‌دهند و ارتباطات بهتری دارند، چه کسی خودش را با یک رقیب بزرگ در می‌اندازد؟
وی رویه‌ی چهار دولت گذشته را در حوزه‌ی صنعت، يكسان خواند و تصريح كرد: سياست‌هايی كه دولت‌ها می‌گذارند، قطعاً در كسب و كار تاثیر می‌گذارد اما تا شاخص‌های اصلی اساسی تغییر نکند، شالوده‌ی کار به یک شکل است. در چهار دولت اخیر تقریباً رویه به یک صورت بوده است. دولت‌ها در حمایت از تولید نقض غرض دارند، از یک طرف دائما از تولید صحبت میکنند، از سوی دیگر بدون رحم مالیات می‌گیرند، یک بخش‌نامه جدید است که احتمالاً مالیات از 25 درصد به 15 درصد کاهش یابد. اگر اجرا شود، بخش‌نامه‌ی خوبی است. خیلی غلط است که نرخ 25 درصدی مالیاتی برای همه‌ی تولیدکننده‌ها قرار دهید و باید اصلاح شود.
انتهای پیام
