حکیمی هم مثل دیگران محذوف بود

حجت‌الاسلام شهاب‌الدین حائری شیرازی در یادداشتی تلگرامی با عنوان «حکیمی هم مثل دیگران محذوف بود» نوشت:

متاسفانه یک روال غیرمعقول و غیر مشروعی بر برخورداری‌ها ومسئولیت‌ها و استفاده از ابزار‌های در اختیار حکومت مثل رسانه ملی، حاکم شده که منتقد، به میزان علنی شدن نقدهایش باید محروم شود تا فضای انتقادی رسمی جامعه خالی و خالی‌تر شود و کسی جرات نقد علنی و صریح به خود ندهد.

به‌عکس به میزانی که اشخاص حاضر به تعریف و تمجید بلکه غلو نسبت به حاکمان وسیاست‌هایشان باشند می‌توانند از امکانات حکومت بهره‌مند گردند.

متاسفانه میبینیم شخصی مثل جناب عین صاد(علی صفایی حائری) پس از مرگش تکریم می‌شود و تازه کتاب‌هایش شناخته شده و نسل جوان در حسرت عدم درک محضرش می‌سوزد اما در زمان حیاتش به حکم دادگاه ویژه روحانیت چنان منزوی می‌گردد که کسی جرات تماس گرفتن با وی را نیابد.

کم نیستند ارباب دانش که نه تنها از ایشان در رسانه ملی جهت بهره مندی مردم از اندیشه و دانش‌شان دعوت نمی‌شود که به لطائف‌الحیل از هر گونه مطرح شدن آنها جلوگیری شده بلکه دائره تاثیرگذاری ایشان محدود ومحدودتر شود.

مرحوم محمدرضا حکیمی نیز از همین افراد بود و جسته و گریخته گاه سخنی از ایشان در فضای مجازی دیده می‌شد حال آنکه جا داشت مردم و فرهیختگان به‌جای دیدن حرفهای دم دستی وناپخته وحوصله سر برَ برخی مدعوین به رسانه دیداری و شنیداری ملی از حکمت و کلام ثمین ایشان در زمینه‌های مذهبی بهره‌مند می‌شدند و یا در مراکز ستادی تصمیم‌گیری حکومت از ایشان جهت استفاده از تجربیات و دانش کمیاب و اندوخته علمی و عملی شان دعوت به عمل می‌آمد.

مسئله این است که برای ما پر و بال دادن به اشخاص مطرح است و بزرگ همتانی چون حکیمی اهل نان به نرخ روز خوردن نیستند و جزایش متاسفانه در جمهوری‌ای که هر روز بهره‌اش از اسلام کمتر می‌شود، انزواست!

انتهای پیام